Συνήθως η έννοια της προπαγάνδας ταυτίζεται με τη χειραγώγηση και της προσδίδεται αρνητικό φορτίο. Πρόκειται για μια λανθασμένη άποψη, αφού η προπαγάνδα δεν είναι γενικά καλή ή κακή.
Αυτό που έχει σημασία, είναι πώς διεξάγεται και κυρίως ποια συμφέροντα υπηρετεί. Όταν μιλάμε για αστικά κόμματα η προπαγάνδα που χρησιμοποιούν...
είναι σαφές, ποιον προστατεύει. Η μεγάλη ιστορική τους πείρα και το γεγονός ότι κατέχουν την εξουσία κάνει την προπαγάνδα τους αποτελεσματική, συχνά με εντυπωσιακό τρόπο.
Το ερώτημα που αναφύεται, είναι τι είδους προπαγάνδα είναι αυτή που διεξάγει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί δίχως αμφιβολία σε ένα κόμμα αστικής διαχείρισης και μάλιστα που δεν εντάσσεται καν στην παλιά κλασική σοσιαλδημοκρατία. Άλλωστε δεν υπάρχουν και οι όροι για κάτι τέτοιο σήμερα. Παρόλα αυτά επιχειρεί να δημιουργήσει μέσω της κυβερνητικής προπαγάνδας την εντύπωση ότι η πολιτική που ασκεί δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων. Για την ενίσχυση αυτής της εντύπωσης ισχυρίζεται ότι:
[1] Είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους δανειστές. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν απόλυτα υποταγμένες στους τελευταίους.
[2] Το μνημόνιο που εφαρμόζει, δεν είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής του, αλλά μια αναγκαστική επιλογή προϊόν πίεσης των δανειστών.
[3] Το σημερινό μνημόνιο είναι λιγότερο επώδυνο από τα προηγούμενα και εμπεριέχει και θετικά στοιχεία.
[4] Ο λαός έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ και αναγνώρισε την προσπάθειά του.
[5] Προς την άμβλυνση των επιπτώσεων του νέου μνημονίου, υπάρχουν παράλληλα προγράμματα και η πολιτική των ισοδύναμων.
Ας δούμε, λοιπόν, αν έχουν βάση οι παραπάνω ισχυρισμοί της κυβέρνησης.
[1] Τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης τα είχαν επικαλεστεί και οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Οι υποταγμένες στον ιμπεριαλισμό κυβερνήσεις είτε δεξιάς, είτε «αριστερής» απόχρωσης, είναι αναγκασμένες να καλλιεργήσουν το μύθο της σκληρής διαπραγμάτευσης. Αλίμονο, αν λέγανε, ότι παραδίδουν την εθνική κυριαρχία στους δανειστές και ότι παραδίδουν τα εργατικά δικαιώματα βορά στην εγχώρια και ξένη ολιγαρχία. Αυτό θα ήταν βλακώδες από την πλευρά τους και το πρόβλημα τους δεν εντοπίζεται στην ευφυΐα τους αλλά στην ασκούμενη πολιτική τους. Από την άλλη αν η τάχα σκληρή διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε, ας φανταστούμε ποια θα ήταν αυτά τα αποτελέσματα αν η διαπραγμάτευση δεν ήταν σκληρή…
[2] Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα προεκλογικό πρόγραμμα που δε συνέπιπτε με το μνημόνιο. Ωστόσο, είναι σε όλους γνωστό, πως έπαιρνε όρκους πίστης στην ΕΕ και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε με τη μέγιστη ένταση, πως είναι στρατηγική του θέση η παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Συγχρόνως υποστήριζε πως υπάρχει δυνατότητα για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στα ευρωενωσιακά πλαίσια. Όμως, ήταν μαθηματικά βέβαιο, ότι θα κατέληγε στην εφαρμογή ενός νέου μνημονίου, αφού η ΕΕ δεν είναι φιλολογικός όμιλος αλλά ένωση μονοπωλιακών συμφερόντων. Ο καπιταλισμός έχει αλλάξει το διαχειριστικό του παράδειγμα, εδώ και σαράντα τουλάχιστον χρόνια και περιθώρια για κεϋνσιανές πολιτικές δεν υπάρχουν επ’ ουδενί.
[3] Δεν είμαστε ειδικοί μελετητές των μνημονίων, αλλά αλήθεια έχει σημασία αν αυτό το μνημόνιο είναι χειρότερο ή καλύτερο; Η ουσία είναι ότι προστίθεται στα παλαιότερα και κάνει ακόμη πιο αφόρητη τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι να θυμόμαστε, πως «θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο και σε ένα άρθρο». Αντ’ αυτού πρόσθεσε ένα καινούριο ικανοποιώντας τις ορέξεις των μεγαλοκαρχαριών.
[4] Ο λαός αναμφισβήτητα έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δε σημαίνει λευκή επιταγή. Άλλωστε, η επίκληση της λαϊκής ψήφου, γινόταν και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Όταν τα δυο μεγάλα αστικά κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού λάμβαναν αθροιστικά το 85% των ψήφων, έλεγαν πως οι υπόλοιποι «δε δικαιούντο δια να ομιλούν», αφού ο λαός τους είχε καταδικάσει σε ένα εκλογικό τέλμα.
[5] Το πρόγραμμα των ισοδυνάμων και τα παράλληλα προγράμματα είναι μια τεράστια απάτη, αφού μετατοπίζουν τους έμμεσους φόρους από το ένα πεδίο στο άλλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αύξηση του ΦΠΑ στο βοδινό κρέας, δηλαδή σε ένα είδος πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Η σημερινή κυβέρνηση διαλύει ό,τι απέμεινε από το ασφαλιστικό επιφυλάσσοντας ένα εφιαλτικό παρόν και μέλλον για τους ανθρώπους του μόχθου. Συμπιέζει κι άλλο τα αγροτικά στρώματα, ευνοώντας τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του πλούτου στην ύπαιθρο. Υποτάσσεται πλήρως στις ορέξεις των δανειστών, οι οποίοι δεδηλωμένα αρνούνται την ονομαστική μείωση των δανείων. Έχει τεράστια ευθύνη για το διαρκές έγκλημα που συντελείται με τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εντάχθηκε μια και καλή στο αστικό μπλοκ.
Το λαϊκό κίνημα πρέπει να ανασυνταχθεί και για άλλη μια φορά να φέρει σε αδιέξοδο τις αστικές δυνάμεις.
Πηγή: Βασίλης Λιόσης – Σύλλογος Γ. Κορδάτος
ΠΗΓΗ: vathikokkino.gr
