Σε μια καταγγελία προχώρησε ο βουλευτής του Ποταμιού Χάρης Θεοχάρης, καθώς με ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή αποκάλυψε ότι η βουλευτής Κορινθίας του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Θαλερίτη πήρε πρόσφατα σχεδόν 5.800 ευρώ ως υπερωρίες για τη δουλειά που παρείχε ως υπάλληλος αποσπασμένη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ τη διετία 2013-2014...
Το ακόμη εντυπωσιακότερο είναι ότι η απόφαση αυτή βασίζεται σε πρόσφατο άρθρο από νόμου του πρώην υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και νυν Εργασίας Γ. Κατρούγκαλου, εισηγήτρια του οποίου εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ίδια η κ. Θαλερίτη.
Η εν λόγω βουλευτής είχε διοριστεί ως υπάλληλος στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Πελοποννήσου, από εκεί αποσπάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών και κατόπιν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η απόφαση που έχει αναρτηθεί στη διαύγεια:
Ολόκληρη η ερώτηση του Χ. Θεοχάρη έχει ως εξής:
Ερώτηση προς
Τον Υπουργό Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης
Θέμα: Καταβολή υπερωριακής απασχόλησης από την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Πελοπονήσσου σε νυν Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ δυνάμει διάταξης του ν. 4325/15.
Με την υπ’ αριθ. 79/2-10-2015 απόφαση του Δ.Σ. της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Πελοπονήσσου, που αναρτήθηκε στη Διαύγεια (ΑΔΑ 70Χ80ΚΑΓ-ΞΛ8), αποφασίστηκε η πληρωμή σε υπάλληλο της και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ποσού 5.764,48 (μικτού) ήτοι 2.718,90 (καθαρού) Ευρώ οφειλομένου λόγω υπερωριακής απασχόλησης για το διάστημα από 1-2-2013 έως 31-12-2014 κατά το οποίο εργαζόταν στα γραφεία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ βάσει απόσπασης στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Επειδή στον Προϋπολογισμό έτους 2015 του εν λόγω φορέα δεν επαρκούσαν τα διαθέσιμα χρήματα του ΚΑΕ «αποζημιώσεις υπερωριών», που προβλέπεται ειδικά για την καταβολή τέτοιων ποσών, μεταφέρθηκαν χρήματα από τον ΚΑΕ «έξοδα πολιτιστικών δραστηριοτήτων» στον ΚΑΕ «αποθεματικό» της ΠΕΔ, ώστε να καταστεί δυνατή η συνολική εξόφληση τροποποιούμενου αναλόγως του Προϋπολογισμού κατά το μέρος αυτό.
Η καταβολή των αποζημιώσεων υπερωριακής απασχόλησης των υπαλλήλων του Δημοσίου, Ο.Τ.Α και Ν.Π.Δ.Δ., που είναι αποσπασμένοι στα γραφεία των πολιτικών κομμάτων ρυθμίζεται με το άρθρο 16 του ν. 3205/2003. Το συγκεκριμένο άρθρο συμπληρώθηκε με το άρθρο 27 του ν. 4325/2015 (ΦΕΚ 47Α/11-5-2015) «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης- Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις» δημοσιογραφικά γνωστού ως νόμου Κατρούγκαλου. Στο νόμο ορίστηκε, ότι η υπερωριακή αποζημίωση των αποσπασμένων σε πολιτικά κόμματα υπαλλήλων ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού που δεν βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, καταβάλλεται από τις υπηρεσίες, στις οποίες ανήκουν οργανικά, ενώ ακόμη προβλέφθηκε, ότι οι εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος του νόμου δαπάνες εκκαθαρίζονται σε βάρος του φορέα της οργανικής θέσης. Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το νόμο αναφέρεται ως προς την παρούσα διάταξη, ότι η ρύθμιση κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να αποφευχθούν τα προβλήματα που προκαλούνται από τη διαφορετική ερμηνεία που δίδουν η Διοίκηση και το Ελεγκτικό Συνέδριο και να εκκαθαριστούν τα αιτήματα που εκκρεμούν λόγω της διαφορετικής ερμηνείας.
Δυνάμει της παραπάνω τροποποίησης και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην ΚΥΑ 2/92237/0022/21-1-2013 κατέστη δυνατή η έκδοση της απόφασης της ΠΕΔ Πελοποννήσου για καταβολή των υπερωριών στη συγκεκριμένη υπάλληλο που το διάστημα αυτό εργάστηκε στα γραφεία του κόμματος και σήμερα είναι μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μετά την εκλογή της στις βουλευτικές εκλογές Ιανουαρίου 2015 και Σεπτεμβρίου 2015.
Επειδή προκύπτει σαφώς, ότι τον Μάιο 2015, όταν κατατέθηκε και ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο η συμπληρωματική κατά τα παραπάνω διάταξη, με την οποία επιλύθηκε νομοθετικά το όποιο ερμηνευτικό πρόβλημα είχε προκύψει, αυτή αφορούσε σε κάθε περίπτωση σε καταβολή των υπερωριών σε εν ενεργεία βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και προκειμένου να φωτιστούν οι εν λόγω διαπιστώσεις κατά τρόπο που να αποσοβείται ο κίνδυνος κακόπιστων συνειρμών
ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
1. Ποιο ήταν ακριβώς το ερμηνευτικό πρόβλημα στο οποίο αναφέρεται με γενικό τρόπο η αιτιολογική έκθεση; ποιες ήταν οι διαφορετικές απόψεις της Διοίκησης και του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε ό,τι αφορά το θέμα της καταβολής υπερωριακής αποζημίωσης σε υπαλλήλους ΟΤΑ που έχουν αποσπαστεί σε κομματικά γραφεία;
2. Σε πόσες άλλες περιπτώσεις αφορά η νομοθετική ρύθμιση του θέματος πλην αυτής της εν ενεργεία βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσες όμοιες περιπτώσεις υπαλλήλων ρυθμίστηκαν δυνάμει της νέας διάταξης;
3. Ποια είναι τα ποσά που εκκρεμούσαν για εκκαθάριση σε βάρος φορέων στους οποίους κατείχαν οργανική θέση αποσπασμένοι υπάλληλοι που υπηρετούσαν σε κομματικά γραφεία; Ποιά είναι τα ποσά που εκκαθαρίστηκαν μετά την τροποποίηση του νόμου και καταβλήθηκαν μέχρι σήμερα;
4. Είναι νόμιμη η μεταφορά ποσού από τον ΚΑΕ «έξοδα πολιτιστικών δραστηριοτήτων» στον ΚΑΕ «αποθεματικό» στον προϋπολογισμό έτους 2015 της ΠΕΔ Πελοποννήσου;
5. Eίναι νόμιμη η καταβολή του ποσού της υπερωριακής απασχόλησης στη συγκεκριμένη περίπτωση από τον ΚΑΕ «αποθεματικό» του ίδιου φορέα με χρήματα που είχαν ουσιαστικά προβλεφθεί για τις πολιτιστικές δραστηριότητες της Ένωσης;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΛΕΡΙΤΗ
(Η απάντηση της κυρίας Θελερίτη ήλθε εξ αφορμής δημοσιεύματος Κορινθιακής ιστοσελίδας και γι αυτό τον λόγο εμείς βάζουμε την πολιτική απάντηση της βουλευτριας και όχι τα υπόλοιπα σχόλια που αναφέρονται στο άρθρο της συγκεκριμένης ιστοσελίδας)
Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή κι ας θέσουμε κι εμείς κάποια ζητήματα και ερωτήματα. Η βουλεύτρια Μ. Θελερίτη, πριν εκλεγεί και για διάστημα 25 χρόνων εργαζόταν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ήταν με άλλα λόγια εργαζόμενη και βιοποριζόταν από τη δουλειά της, μιας και δεν ανήκει σε κάποιο από τα τοπικά ή υπερτοπικά πολιτικά τζάκια ή τις οικογένειες που χρόνια τώρα στελεχώνουν, με άνδρες σχεδόν κατά αποκλειστικότητα, πολιτικές και συνδικαλιστικές θέσεις ευθύνης σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και συχνά έχουν αγαστές σχέσεις με τα μέσα ενημέρωσης για λόγους που είναι ευνόητοι, ιδιαιτέρως όταν η πολιτική από λειτούργημα γίνεται επάγγελμα και κληρονομικό δικαίωμα.
Ως εργαζόμενη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είχε το δικαίωμα - και το άσκησε - να ζητήσει απόσπαση για να εργαστεί στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ως εργαζόμενη είχε το δικαίωμα - και το άσκησε - να ζητήσει την πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων της, άρα και των υπερωριών της, σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος. Σημειωτέον μάλιστα πως το ποσόν που αναφέρεται αφορά υπερωρίες δύο ετών (2013 -2014), ενώ εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει κατά πόσον είναι πράγματι δυσθεώρητο το ύψος του αν διαιρέσει το καθαρό ποσόν με τους 23 μήνες που αφορά.
Το πρώτο ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Κάτω από ποιες συνθήκες και προϋποθέσεις πρέπει να παραιτείται ο εργαζόμενος/ η εργαζόμενη από τα δικαιώματά του/ της;
Δηλαδή τα εργασιακά δικαιώματα ισχύουν υπό προϋποθέσεις οι οποίες μάλιστα σχετίζονται με τη μεταγενέστερη διαδρομή του εργαζόμενου/ της εργαζόμενης και σχετικοποιούνται αναλόγως με τις συνθήκες; Συνθήκες που έχουν να κάνουν με το φύλο των εργαζόμενων, την πολιτική τους δράση και τοποθέτηση, την κομματική τους ταυτότητα ή και το γεγονός ότι δεν ανήκουν σε γνωστές τοπικές ομάδες πίεσης και συμφερόντων; Δεν ισχύουν ισότιμα για όλους και για όλες; Για την ιστορία και την αποκατάσταση της αλήθειας θα πρέπει να αναφέρουμε πως προηγούμενη απόφαση του προέδρου και του διοικητικού συμβουλίου της ΠΕΔ αρνήθηκε να καταβάλλει τις οφειλόμενες υπερωρίες με την αιτιολογία ότι η εν λόγω εργαζόμενη απασχολούνταν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Εκτός κι αν για όσους και όσες είναι νεοφιλελεύθερης ιδεολογικής τοποθέτησης η διεκδίκηση των δεδουλευμένων εκ μέρους των εργαζομένων συνιστά ψόγο! Εκτός κι αν θα πρέπει οι εργαζόμενοι να υποστείλουν τη σημαία των διεκδικήσεών τους λόγω της κρίσης και της ακραίας φτώχειας. Μήπως εντέλει αυτό που επιδιώκεται είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός και η παραίτηση;
Και για την αποκατάσταση της αλήθειας - η οποία συνιστά κοινό τόπο εδώ και πολλά χρόνια - να σημειωθεί πως το 40% της βουλευτικής αποζημίωσης των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διατίθεται σε δομές αλληλεγγύης και στο κόμμα. Παρά το ότι το γεγονός αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας μπροστά το τεράστιο και δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης των πολιτών και των εθελοντικών οργανώσεων, αναφέρεται, διότι η κοινωνική ευαισθησία και η ανάληψη ευθύνης για τα κοινά συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της ιδεολογίας και κυρίως της πρακτικής της Αριστεράς και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θα είχε μεγάλη σημασία μάλιστα για την κοινωνία που χειμάζεται, αν αυτές οι αλληλέγγυες εκ μέρους όσων έχουν προνόμια πρακτικές, απλώνονταν σε όλο το πολιτικό φάσμα, οργανωμένα και με αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων. Γιατί με αυτόν τον τρόπο θα περίσσευε ο λαϊκισμός, η μικροπολιτική που κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και οι εκ των υστέρων δήθεν αγανακτισμένες φωνές των πολιτικών δυνάμεων της χώρας (νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών) οι οποίες κυβέρνησαν για σχεδόν 40 χρόνια και οι οποίες ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και την λιτότητα που βιώνουν οι πολίτες σήμερα.
