Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...
Στον απόηχο των εκλογών μετά τις απανωτές σφαλιάρες ,τις αριστερές ξανάστροφες και τις δεξιόστροφες καρπαζιές ,που δήλωναν ψευδεπίγραφα ότι τάχα πρόκειται για αριστερές μανούβρες, οι Έλληνες ψάχνουμε τα κομμάτια μας ψάχνοντας στα αδιέξοδά μας...
Η οργή και η βουβή διαμαρτυρία με την κραυγαλέα αποχή είναι εδώ αλλά δεν φαίνονται πια. Και πώς να φανούν όταν η κυβέρνηση της ....πλειοψηφίας βαυκαλίζεται ότι μίλησε η κάλπη. Ναι μίλησε ,σε μια κάλπικη δημοκρατία !!!
Με κάτι τέτοιες σκέψεις και άλλες παρόμοιες, έπεσαν στην προσοχή μου οι παρακάτω στίχοι μιας φίλης από τα παλιά που γίνανε καινούργια για να υπενθυμίζουν τα παλιά.
Μου άρεσαν για την αλήθεια τους, την πίκρα και την οργή τους...Διέκρινα απογοήτευση ,θλίψη μα και συνάμα φτύσιμο, αποστροφή και ευθύβολη ματιά.. Και πολύ μου άρεσε...
Η Αλέκα Σακελλαρίου, πολιτικός μηχανικός , Κορίνθια , φίλη, από τα παλιά και από τα νέα, χτίζει την σκέψη της πάνω σε αράδες στίχων που..... λίγο πολύ οι περισσότεροι από εμάς σκεφτήκαμε και ίσως δεν εκφράσαμε.
