Αν και ποτέ δεν ήμουν χαιρέκακος, σήμερα νιώθω ικανοποίηση, μιας και βλέπω να περνάνε ένας ένας ξανά από την κρεατομηχανή του τρίτου μνημονίου, όλοι οι στυλοβάτες του συστήματος.
Τα γνωστά-άγνωστα φοβισμένα κουφάρια των Ελλήνων πολιτών, που στις 20 του Σεπτέμβρη έδωσαν ένα ακόμη φιλί της ζωής στον Τσίπρα και στο κατεστημένο που άμεσα ή έμμεσα τον στήριξε, τώρα έρχονται με την σειρά τους ο καθένας, στον πάγκο του λογαριασμού.
Σταματώντας την κρεατομηχανή για το απαραίτητο service και για την αγορά χρόνου από την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, το σύστημα την έκανε καινούρια και καλεί έναν-έναν τον κάθε κλάδο για το γνωστό ξεζούμισμα και θάνατό του.
Πάντα μια ηλικιακή ή κοινωνική ομάδα του πληθυσμού από εδώ και πέρα, θα πρέπει να θυσιάζεται για το γενικό συμφέρον όπως λένε.
Μόνο που το γενικό καλό, είναι τόσο ειδικό, όσο και πέντε επίθετα οικογενειών, όπως αυτά που συνόδευσαν τον πρώτο ‘’αριστερό’’ πρωθυπουργό στο κέντρο του καπιταλισμού, για να τον μάθουν να περπατάει, όπως κρατούν τα χέρια οι γονείς στα πρώτα βήματα των παιδιών τους.
Ξεκίνησαν να βάζουν στην κρεατομηχανή λοιπόν, τους συνήθεις ύποπτους της τρίτης ηλικίας, που σαν γερασμένα πρόβατα, θα βελάξουν και θα κλωτσήσουν λιγότερο.
Ίσως, πάλι, να κάνουν πράξη και την σιωπή των αμνών, ώστε το σύστημα να ασχοληθεί χωρίς σκοτούρες με τους παρακάτω.
Παίζοντας το εγχώριο πολιτικό σύστημα με την τρόικα, το παραμύθι του καλού με τον κακό μπάτσο, από την μια τους αποκαλούν ‘’περήφανα γηρατειά’’, και από την άλλη τους βάζουν το χέρι στην τσέπη, για να τους πάρουν και το φιλοδώρημα που τους δίνουν κάθε τέλος του μήνα.
Βέβαια, και το πολιτικό σύστημα αλλά και η τρόικα, που είναι εκπρόσωποι του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, ξέρουν, πως μόνο περήφανα δεν είναι τα γερατειά της πατρίδας μας.
Ο σημερινός +60 ηλικιακά, όπως τους αποκαλούν στις δημοσκοπήσεις, μην ξεχνάμε, πως είναι ο νεαρός της γενιάς του Πολυτεχνείου μιας και έχουν περάσει 40 χρόνια από την πτώση της χούντας.
Όπως ξέρουμε στην επταετία των συνταγματαρχών, ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν και πραγματικά βασανίστηκαν και εκδιώχθηκαν.
Και από αυτούς, αρκετοί εξαργύρωσαν με το παραπάνω την συμμετοχή τους μέσα από την διαπλοκή και το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης.
Οι πολλοί, όπως και τώρα βέβαια, ή ήταν συντεταγμένοι με τους φασίστες, ή απείχαν όπως απέχουν και τώρα οι περισσότεροι νέοι από τους αγώνες, προτιμώντας να απολαμβάνουν τον freddo και στέλνοντας μηνύματα από το iPhone που έχει γίνει το φετίχ και η προέκταση του χεριού τους.
Ήταν λοιπόν, πιτσιρίκο, αυτοί οι ίδιοι που προσπερνούσαν γρήγορα για να μην μπλέξουν, όταν οι χωροφύλακες τραβούσαν από τα μαλλιά κάποιον αγωνιστή στον δρόμο.
Ήταν οι ίδιοι που έκλειναν τα αυτιά τους όταν ακούγονταν ουρλιαχτά στην ΕΑΤ ΕΣΑ.
Ήταν οι ίδιοι που έπεφταν κάτω από το τραπέζι, όταν έπεφταν οι σφαίρες.
Για ποια περήφανα μιλούν λοιπόν οι εντεταλμένοι;
Πρόβατα ήταν πιτσιρίκο.
Πρόβατα και τότε. Πρόβατα και τώρα.
Υποτακτικοί στην αμερικανοκίνητη χούντα τότε.
Υποτακτικοί στα μνημόνια και τώρα.
Να δεις, πως και τους σημερινούς ‘’ανέμελους’’ νέους, που με την apolitic συμπεριφορά τους οδηγούνται στην αγκαλιά των εξουσιαστών της διαπλοκής, ‘’περήφανα γηρατειά’’ θα τους πούνε σε 40 χρόνια από τώρα.
Με την νέα φοροληστεία στους συνταξιούχους, βέβαια, υπάρχει η ελπίδα να ξεβολευτούν κάποιοι νέοι και νέες, που έμαθαν αυτό το διάστημα των μνημονίων να ζουν και να ικανοποιούν τα βίτσια τους μέσα από το πενιχρό χαρτζιλίκι των παππούδων και των γιαγιάδων.
Ίσως πάλι να διαλέξουν την βίζιτα από τον δύσκολο δρόμο του αγώνα.
Με αυτόν τον λαό όλα να τα περιμένεις.
Η λευτεριά θέλει υπευθυνότητα πιτσιρίκο.
Και είμαστε τόσο ανεύθυνοι, που κάποιες φορές πιστεύω πως η ραγιαδοσύνη κυλάει στο αίμα και υπάρχει στο DNA του Έλληνα.
Η κρεατομηχανή θα μας καλέσει όλους.
Δεν θα σταματήσει πια, αν δεν την σταματήσουμε εμείς.
Μετά τα περήφανα γερατειά, σειρά θα έχουν οι περήφανοι αγρότες, οι περήφανοι νησιώτες, οι περήφανοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι περήφανοι εργάτες, οι περήφανοι άνεργοι, οι περήφανοι μικροεπαγγελματίες και, γενικά, ό,τι περήφανο κυκλοφορεί σε αυτήν την χώρα.
Για το περήφανο κεφάλαιο, βέβαια, ούτε λέξη.
Μην γινόμαστε και αχάριστοι.
Αυτό αγόρασε την κρεατομηχανή.
Θέλουμε να μπει και μέσα σε αυτήν;
Πολύ ουτοπιστές είμαστε, αν περιμένουμε κάτι τέτοιο.
Αχάριστοι Έλληνες
Χρήστος Χ.
(Αγαπητέ Χρήστο, στη ζωή ο καθένας παίρνει ό,τι ζητάει. Επίσης, παίρνει ό,τι αξίζει. Παίρνει αυτό για το οποίο αγωνίζεται. Αν αγωνίζεται. Έχω καταλήξει στο οριστικό συμπέρασμα, πως το πρόβλημα της χώρας είναι οι πολίτες. Και αντιλαμβάνομαι, πως αυτό το πρόβλημα δεν έχει άμεση λύση. Και δεν νιώθω πια την ανάγκη, να το εξηγήσω. Τουλάχιστον να σταματήσουν την γκρίνια και την μελούρα. Να απολαύσουν αυτό που ζήτησαν και να πάψουν να παίζουν τα θύματα. Να είσαι καλά).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
