Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του λαού μας και της κοινωνίας μας γενικότερα, είναι η εύκολη και επιπόλαιη κριτική των πάντων, «η γνώση παντός επιστητού».
Σε μικρογραφία αυτό διαφαίνεται κυρίως στις τοπικές κοινωνίες και περισσότερο στα δικά μας χωριά, όπου η ενασχόλησή μας έχει να κάνει «με τα του διπλανού» και όχι «με την πόρτα μας».
Σε μεγαλύτερη διάσταση γίνεται όταν ο απέναντι «στόχος» είναι γνωστός. Μπορεί να είναι ο Πρόεδρος, ο Γραμματέας, ο παπάς, ο σύμβουλος, ο Δήμαρχος, ή ο τοπικός εκδότης ενός εντύπου.
Τα σχόλια όμως δεν γίνονται για διάφορες ενέργειές τους που αφορούν το κοινωνικό σύνολο, αλλά άπτονται προσωπικών και οικογενειακών δεδομένων.
Στο συγκεκριμένο χώρο διακρίνονται άτομα που επιθυμούν να «παίζει» το όνομά τους κατά καιρούς στα τοπικά δρώμενα, ή έχουν ασχοληθεί παλιότερα με την τοπική αυτοδιοίκηση, ή είχαν κάποτε μια θέση στην τοπική κοινωνία, οπότε ελλείψει άλλου, κατέχουν κορυφαία θέση, κριτή, επικριτή, ανακριτή, προσώπων και καταστάσεων.
Και κάθεται ο κάθε ένας να πιει το καφεδάκι του στο καφενείο και ακούει τον κάθε «ντενεκέ», να σχολιάζει πρόσωπα και γεγονότα, με ύφος καρδιναλίου. Και εάν τον «τηράξεις» αυτόν που ρητορεύει, ούτε να φτύσεις, που λέει και ο λαός.
Κι όμως η κουβέντα του περνάει και σχολιάζεται, γιατί; διότι υπάρχει αδυναμία απάντησης και συνεχίζονται να σπιλώνονται πρόσωπα και συνειδήσεις, αβίαστα και αλόγιστα. Δεν χρειάζεται βέβαια να σχολιάσω το επίπεδο και την παιδεία των συγκεκριμένων ανθρώπων.
Δυστυχώς αυτή η κατάσταση και το παρασκήνιο δεν αλλάζει από την μια στιγμή στην άλλη. Πιστεύω όμως ότι αυτή η νοοτροπία δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή από ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν και να διεκδικήσουν στις τοπικές και όχι μόνο κοινωνίες. Οι νέες γενιές οφείλουν να σπάσουν το απόστημα του μικροκουτσομπολιού και να βγουν στο προσκήνιο ακολουθώντας άλλα πρόσωπα και τακτικές, για να πάψουν οι ειδήμονες να αγορεύουν και να στιγματίζουν οποιοσδήποτε.
Για το καλό του Φενεού και της πατρίδας μας γενικότερα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
ΜΕΣΙΝΟ-ΦΕΝΕΟΥ-ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
