Συγκεκριμένα, το διάστημα 2010- 2014, ελήφθησαν μέτρα στο ύψος του 30,96% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 58 δισ. ευρώ, για να επιτευχθεί δημοσιονομική προσαρμογή (σε όρους κυκλικά προσαρμοσμένους, δηλαδή...
συνυπολογιζομένου του κύκλου της οικονομίας) στο ύψος του 17,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 33 δισ. ευρώ.
Πέρα από τον όγκο δημοσιονομικών μέτρων, αίσθηση προκαλεί η καταγραφή ένα προς ένα των σκληρών και επώδυνων μέτρων που έχουν επιβληθεί: Στην κορυφή της σχετικής λίστας βρίσκεται η μεσοσταθμική μείωση των συντάξεων κατά 21% (πάνω από 40% για τις υψηλές συντάξεις), αλλά και η αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη και ακολουθούν η μείωση του κατώτερου μισθού κατά 22% (32% για τους νέους), η μεσοσταθμική μείωση κατά 23% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, οι ανατροπές στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, οι απολύσεις στο Δημόσιο, ο… εξορθολογισμός των κοινωνικών επιδομάτων.
Ένα ακόμα σημείο, που θα πρέπει να επισημανθεί, είναι ότι τη τριετία 2010- 2012 η προσαρμογή στηρίχθηκε περισσότερο στα έσοδα, δηλαδή στους φόρους και μόνο το 2013 αντιστράφηκε η αναλογία, με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στις περικοπές δαπανών.
