Η Ροζίτα Σώκου, κριτκός, μια πολύ ιδιαίτερη παρουσία στον χώρο της δημοσιογραφίας κατεδαφίζει την εγχώρια σόου μπιζ την οποία περιγράφει ως ένα συνοθύλευμα από μετριότητες.
Στο σημερινό τεύχος του περιοδικού ΕΓΩ, μιλάει στον Γιάννη Βίτσα και εξιστορεί την ταραχώδη...
ζωή της και δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά και να κάνει κριτική, ακόμα και σε ανθρώπους γενικής αποδοχής, όπως η Μελίνα Μερκούρη, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Γιάννης Δαλιανίδης.
Λέει για τη Μελίνα Μερκούρη:
«Ήταν ελεείνή ηθοποιός. ΜΙλώ ανεξάρτητα από ό,τι ηθικό της έχω προσάψει. Στη "Μήδεια" ήταν ανυπόφορη. Είχε νευριάσει, θυμάμαι με την Ντένη Βλαχιώτη, που της είχε κάνει ένα υπέροχο κοστούμι, που αυτή τη στιγμή εκτίθεται στο Τόκυο. Για να της πάει κόντρα, αγόρασε στην Αμερική ένα πολύ λαικό κοστούμι. Όμως, σύμφωνα με το συμβόλαιο, έπρεπε στην πρόβα τζενεράλε να φορέσει της Ντένης. Πήγαινε λοιπόν μπροστά της, σήκωνε το κοστούμι και φυσούσε τη μύτη της για να δείξει πόσο την περιφρονεί...
Μονο στη "Στέλλα" ήταν καλή, γιατί είχε προσαρμόσει ο Κακογιάννης το ρόλο στο δικό της στυλ. Έκανε τον εαυτό της. Αυτό το ύφος είχε και στην πραγματικότητα. ΉΤαν πολύ κακή ηθοποιός. Έκανε νάζια επί σκηνής. Όταν την έβλεπα να παίζει, ντρεπόμουν που ήμουν γυναίκα...»
Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη:
«Ήταν μεγάλο ταλέντο, αλλά ήθελε να αρέσει στον κόσμο. Την πρωτοείδα μαθήτρια του Εθνικού και είπα "Τι φαινόμενο είναι αυτό το κορίτσι"! Ύστερα διαλύθηκε από τις βρωμοταινίες που γύρισε. Εγω όλες αυτές τις ταινίες δεν τις θεωρώ κινηματογράφο».
Δεν σας άρεσε δηλαδή ο Δαλιανίδης και ο Φώσκολος ; ρωτάει ο δημοσιογράφος:
Ο Δαλιανίδης κατέστρεψε τον ελληνικό κινηματογράφο. Οι ταινίες είχαν το χάλι τους. Είδατε καμία ταινία να πάει στις Κάννες; Με τον Γιάννη δεν μιλούσαμε ποτέ για κινηματογράφο. Όταν πρωτοήρθα από την Ιταλία, είδα τον "Κατήφορο" και έγραψα "Ασφαλώς όσοι χειροκρότησαν, ήταν συγγενείς.Τι αηδία ήταν αυτή η ταινία". Και του Φώσκολου ήταν γελοία.
Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με αυτό που λέμε τέχνη».
Για τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο:
«Δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν γελοίος. Δεν ήξερε να γράψει διάλογο. Άκουγες ένα παιδί τεσσάρων ετών να λέει: "Κατά βάθος, αγαπούσαμε τη μαμά μας". Τα παιδιά δεν αγαπούν κατά βάθος. Είναι αστεία φράση».
