Του Πάνου Τριγάζη
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ φθάνει αισίως στο συνέδριο του μετασχηματισμού του από κόμμα των συνιστωσών σε κόμμα των μελών του, κόμμα μαζικό και δημοκρατικό με κατοχυρωμένη τη λειτουργία ιδεολογικών ρευμάτων και τάσεων στο εσωτερικό του και με ένα κείμενο...
πολιτικών Θέσεων, στηριγμένο στη Διακήρυξη της Πανελλαδικής μας Συνδιάσκεψης του περασμένου Δεκέμβρη.
Από το 2004, που συγκροτήθηκε ως συμμαχικό σχήμα, με έντονα τα κινηματικά στοιχεία στη δράση του (Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Γένοβα, Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, Πόρτο Αλέγκρε κ.λπ.), ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διέγραψε μια διαδρομή πολιτικής ωρίμανσης που είχε και τις αντιφάσεις της και τα προβλήματά της (π.χ. στις εκλογές του 2009 κινδύνευσε να διαλυθεί). Συνολικά, όμως, η πορεία του υπήρξε νικηφόρα, με αποκορύφωμα τις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη και Ιούνη 2012.
Στη διαδρομή αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με την καθοριστική συμβολή του ΣΥΝ, οικοδόμησε σχέσεις συνεργασίας και διεθνιστικής αλληλεγγύης με ευρύ φάσμα αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής ηπείρου. Πρωταγωνίστησε στην ανάπτυξη διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης με τον σκληρά δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, τα τελευταία χρόνια της επιβολής των μνημονιακών πολιτικών σκληρής λιτότητας στη χώρα μας.
Εκπροσωπούμε την Αριστερά του 21ου αιώνα και αυτό ήδη αποτυπώνεται και στο έμβλημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, το οποίο συνθέτουν τρεις σημαίες, η κόκκινη του εργατικού κινήματος, η πράσινη του οικολογικού και η μοβ του φεμινιστικού.
Έκανε άλματα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και στο προγραμματικό επίπεδο, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, προετοιμαζόμενος για την ανάληψη και της διακυβέρνησης του τόπου, με στόχο τον τερματισμό της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση και αναγέννηση της Ελλάδας και την αναβάθμιση της διεθνούς θέσης και του ρόλου της στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο.
Πορευόμαστε, λοιπόν, στο ιδρυτικό Συνέδριο του νέου κόμματος, «με λογισμό και μ΄όνειρο», με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας αλλά και με ισχυρή αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.
Πρώτη πηγή της αισιοδοξίας μας είναι ο ίδιος ο μαχόμενος με αξιοπρέπεια, για το παρόν και το μέλλον του, Ελληνικός λαός.
Δεύτερη είναι η πεποίθησή μας, ότι η Ελλάδα δεν είναι «ψωροκώσταινα», για να είναι παρίας της Ευρώπης και «καρπαζοεισπράκτορας». Η χώρα μας δικαιούται και μπορεί να κατακτήσει μια νέα θέση και έναν νέο ρόλο στο ευρωπαϊκό οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι, να απαλλαγεί ο πολύπαθος λαός της από τα σημερινά μνημονιακά δεινά και να μπει σε μια νέα περίοδο ανάπτυξης – με την πολυδιάστατη έννοια που έχει σήμερα αυτός ο όρος – και δημιουργίας.
Τρίτη πηγή αισιοδοξίας μας αποτελεί η συμπόρευσή μας με τις αριστερές δυνάμεις και τα αντινεοφιλελεύθερα κινήματα της Ευρώπης και του κόσμου, που βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τη νικηφόρα πορεία του ως πηγή έμπνευσης και για τους δικούς τους αγώνες.
Η τραγωδία που ζει τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός ισοδυναμεί με μια δημοκρατική και πολιτιστική αντεπανάσταση, με πιο πρόσφατο πλήγμα το κλείσιμο της ΕΡΤ. Γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επωμίζεται τη μεγάλη και ιστορική ευθύνη μιας δημοκρατικής και πολιτιστικής επανάστασης και δείγματα γραφής πρέπει να δώσει – και θα δώσει – και με το Συνέδριό του.
Με το βλέμμα στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, θα πάρουμε τις αποφάσεις μας, χωρίς να εγκλωβιστούμε σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «ευρώ ή δραχμή», «εκλογή προέδρου από το Συνέδριο ή την ΚΕ».
Και από την επομένη του Συνεδρίου θα ριχτούμε στη μάχη για την εφαρμογή των αποφάσεων. Διότι οι ίδιες οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν καμιά καθυστέρηση, ταλάντευση ή αναβλητικότητα στο όνομα των οποιωνδήποτε αγκυλώσεων.
Με την έννοια αυτή, θα έλεγα ότι το μέλλον αρχίζει σήμερα. Η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών επείγει. Οι καιροί ου μενετοί.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της απερχόμενης ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
