Δεσποινις ετών 39 !!!! Γιορτάζει σήμερα.
Έχει πάρει αγκαζέ τον Εξοχότατο Κάρολο και περιφέρεται στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, με τουαλέτα υψηλής κοπτοραπτικής του 2004.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις!....
Δανεικές άραγε και οι τουαλέτες που φορέθηκαν εκείνα τα έτη; αναρωτιέμαι η αφελής.
Άλλη μια βεγγέρα φέτος για τα γενέθλια.
Να έλθουν οι γαμπροί, να την ασπαστούν. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά.
Φέτος τα πολλά θεατρικά και οι μπάντες περικόπηκαν.
Φέτος σιγή ... Βουβή σιωπή!
Ίσα που ανασαίνει, θαρρείς, υπό το βάρος της γερμανικής μπότας..
Κάτι ψελλίζει για αγώνες, για παρελθόντα έτη και ανθρώπινα έπη, αλλά κρατιέται!
Η μεγάλη δεσποινίς πρέπει να νυμφευθεί, αν και παρηκμασμένη!
Κι εκείνη η αλλαφροϊσκιωτη ... Σαν ξωτικό περιφέρεται στους κήπους... Ακούει το κρότο των σιδεροφραγμάτων, την βουή που προκαλεί ο όχλος...
Φέτος δεν έχει μακρόσυρτα λογίδρια!
Αδυνατούν και οι λέξεις να σταθούν στον πυκνό πολιτικό χρόνο! Στην σημειολογία των πράξεων, των αποφάσεων, των συμπράξεων, των αντιφάσεων...Καταρρέουν όλα πριν την δύση του ηλίου.. Πριν την λήξη της γιορτής.
Δεσποινίς ετών 39! Ολοι την επικαλούνται και πριν "δέσει" το συνοικέσιο, ασελγούν πάνω στο κορμί της.
Κι εκείνη αλλαφροϊσκιωτη, υποδύεται "κόντρα" ρόλο!
Παίζει με τους κλώνους της !
Μπερδεύεται στο πλήθος..
Αφήνει την σιδερογροθιά να προκαλέσει, να ιντριγγάρει, να πονέσει, να ματώσει.
Αφήνει την φτιασιδωμένη και εντεταλμένη να ερημώσει, να αφανήσει, να παίξει με ισορροπίες καυτές, να ολοκληρώσει τον στόχο.
Να εκπληρώσει τον σκοπό.
Αφήνει την τρίτη να παλιμπαιδίσει, να μπαλατζάρει, να υποκριθεί, να μπορέσει, να θυμίσει, μήπως και στην διαδρομή ωριμάσει.
Δεσποινίδες ξενόφερτες κι εγχώριες χωρίς ταυτότητα, χωρίς πατρίδα, φτιασιδώνονται στα υπόγεια και σπέρνουν θύελλες στο ξέφωτο, μπερδεύονται γλυκά στο νου και στην γνώση μας , ανακυκλώνοντας την σκόνη, τον μπουχό ...
Με αυτές γιορτάζουν σήμερα ...εκεί στους κήπους του Προεδρικού.
Πιο κει ο ταύρος με τα κέρατα που απελπισμένα προσπαθεί να πιάσει ο ταγός, πλησίον η μεγάλη αποστολή στην χώρα του μεταξιού και η προσδοκούμενη ανάπτυξη, οι αποδείξεις που κρατάω σφιχτά στο βάζο για να με σώσουν, παραδίπλα οι αιματοβαμμένες μεταρρυθμίσεις κατά παραγγελία, οι στρατοί των απολυμένων, τα εργατικά κεκτημένα που καταρρίπτονται, στο βάθος οι καταχρεωμένοι Έλληνες στις εκσυγχρονισμένες φυλακές τους, κατασχέσεις, κλείσιμο σχολειών, χτίσιμο νέων φυλακών, μαύρο στην Δημόσια Τηλεόραση, κλείσιμο οργανισμών με μια υπουργική υπογραφή, Εθνικά Πωλητήρια...
Αυτή την δημοκρατία να χαιρόμαστε; Την άλλη που καραδοκεί; Την τρίτη που υπομένει; Πόσες δημοκρατίες έχουμε;
Εγω πάντα μια ήξερα, στην έννοια και στην εφαρμογή της.
Δεν μπορώ να γιορτάσω σήμερα πατριώτη...Δεν μπορώ να διαχειριστώ τούτο το συνοικέσιο.
Δεν ζει κι ο Λογοθετίδης βλέπεις. Να με κάνει να χαμογελάσω, έστω, πικρά!
