Ο Αντιπεριφερειάρχης Κορινθίας, κ. Γ. Δέδες, παραβρέθηκε στην εκδήλωση της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου, στην αίθουσα «Χρυσοστόμου Σμύρνης» του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Συνοικισμού, που περιελάμβανε ομιλία από τον καλεσμένο – κεντρικό ομιλητή, Σάββα Καλεντερίδη, με θέμα «Λογική των εκπορθήσεων της Τουρκίας τον 21ο Αιώνα»...
καθώς και μουσικοχορευτικό πρόγραμμα. Κατά τον χαιρετισμό του, ο Αντιπεριφερειάρχης, χαρακτήρισε ως εκδήλωση μνήμης και ιστορικότητας του ελληνισμού, την εκδήλωση για τα 560 χρόνια από την Άλωση της Πόλης. Αναφερόμενος δε στον Σάββα Καλεντερίδη, υπογράμμισε πως ως στρατιώτης μέχρι χθες κι ενεργός πολίτης σήμερα, έχει τάξει τη ζωή του στην υπηρεσία του πατριωτικού ελληνισμού και των εθνικών μας θεμάτων.
Σε μια τοποθέτηση με ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και θρησκευτική αναφορά στο βυζαντινό πολιτισμό, ο Αντιπεριφερειάρχης τον χαρακτήρισε ως τον πρώτο και λαμπρότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό που “γεννήθηκε” από το σμίξιμο των ρευμάτων του ελληνισμού και της ορθοδοξίας, σηματοδότησε την ακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τροφοδότησε μεταγενέστερα την Αναγέννηση στη Δυτική Ευρώπη.
Στην ομιλία του ο Αντιπεριφερειάρχης ανέδειξε τα ,επίκαιρα στο έδαφος της σημερινής πραγματικότητας μηνύματα, που απορρέουν από τον τραγικό και ταυτόχρονα μεγαλειώδη επίλογο από την Άλωση της Πόλης, υπογραμμίζοντας: «Αυτό που χαρακτήριζε πάντα τον ελληνικό πολιτισμό ως οικουμενικό, δεν ήταν μόνο τα μεγάλα του «Ναι» και οι μεγάλες του προσφορές, ήταν και τα μεγάλα του «ΌΧΙ». Κι ένα μεγάλο «ΌΧΙ» είναι και η αντίσταση των Βυζαντινών, μέσα στην Κωνσταντινούπολη, απέναντι στα Οθωμανικά στίφη. Το «ΌΧΙ» του Παλαιολόγου στην πρόταση για να συνθηκολογήσει, είναι ένα μεγάλο «ΌΧΙ» του ελληνισμού στις πιο λαμπρές στιγμές της ιστορίας του, συνέχεια του «ΌΧΙ» των τριακοσίων του Λεωνίδα, παρακαταθήκη για το «ΌΧΙ» του ’40 της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και για το χτεσινό «ΌΧΙ», του Κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν, σε ένα σχέδιο υποδούλωσης του ελληνισμού της Κύπρου, με σύγχρονους τρόπους και συνθήκες».
Κλείνοντας, ο κ. Δέδες, ανέδειξε ως απόσταγμα από την Άλωση της Πόλης, όχι τις τραγικές στιγμές της πτώσης της, αλλά τον τρόπο με τον οποίο βρήκε τη δυνατότητα ο ελληνισμός να «αναστηθεί», συνεισφέροντας τα μέγιστα στην Αναγέννηση και το τέλος του Μεσαίωνα. Ολοκλήρωσε, λέγοντας πως ο Ελληνισμός ακόμη και μέσα από τις εθνικές και ηθικές του ήττες καταφέρνει να αναγεννάται και αυτό είναι το πιο πολύτιμο δίδαγμα για μια σύγχρονη, σημερινή ανάταση του ελληνισμού και του Έθνους μας.
