15 Μαΐ 2013

Ο ύπαρχος γαλέρας Αντώνης Σαμαράς


Του Γρηγόρη Ρουμπάνη
Τα δυο-τρία πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Μετά έρχονται δυο-τρία ακόμα, επίσης δύσκολα, λίγο πιο δύσκολα από τα πρώτα, και μετά άλλα δυο-τρία, πολύ πιο δύσκολα, κι... όποιος αντέξει. Το άθλιο τέλος.
Δεν τα λέει αυτά ένας ταπεινός εργάτης της γραφίδας. Ολόκληρος πρωθυπουργός το ξεστόμισε.

 

Δυο-τρία χρόνια ακόμα, είπε στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, θα υπάγεται η χώρα στην κατοχή της Τρόικας, και μετά θα δούμε. Μόνο που δεν πρωτοτύπησε. Πριν από αυτόν ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος, και πριν τον Λουκά Παπαδήμο ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο εμπνευστής της εξαθλίωσης. Δυο-τρία χρόνια ο καθένας μας κάνουν στην καλύτερη περίπτωση σύνολο έξι, στην πιο προσγειωμένη εννιά. Κι όσο για την απαισιόδοξη προοπτική, τείνει στο άπειρο...
 

Προβλέψιμος ο Αντώνης Σαμαράς. Στην ακαταλληλότητά του για ηγέτης μιας χώρας που πασχίζει να βγει στον ήλιο, να βρει το χαμόγελό της, την ελπίδα της. Ηγέτης της υποταγής και της απαξίωσης. Ο σιδεράς που έδεσε τον Προμηθέα στον Καύκασο. Ο ύπαρχος, υπό τη διοίκηση ξένου κυβερνήτη, στη γαλέρα των κατάδικων. Εκπρόσωπος των σύγχρονων «προστάτιδων δυνάμεων». Τριών τον αριθμό, ζωή να 'χουν. Αλλά μακριά από εμάς.
 

Προφανώς και γνώριζε την έκθεση της Κομισιόν πριν μιλήσει. Η οποία, αν μη τι άλλο, στη σκληρότητά της χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια. 
«Τα μέτρα δεν επαρκούν, θα χρειαστούν επιπλέον». 
Δεν επαρκούν, διότι ποτέ δεν θα επαρκούσαν. Είναι έτσι φτιαγμένο το πρόγραμμα διάσωσης, για να μη σώσει. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε ο Αντώνης Σαμαράς να διαψεύσει, ή έστω να πει κάτι διαφορετικό από τους εντολείς του; Αδύνατο. 
Εξάλλου, πρέπει να ετοιμάσει το έδαφος για το Μνημόνιο IV, το οποίο θα θερίσει, ο,τι άφησαν αθέριστο τα τρία προηγούμενα. Το (νέο) «κούρεμα», το οποίο έχει αρχίσει να διαφημίζεται από τις τηλεοπτικές υπηρεσίες προπαγάνδας ως (νέα) σωτήρια λύση, απλώς θα μαζέψει από το τραπέζι της ελληνικής οικονομίας τα ρέστα της. Κατά το πρόγραμμα.
 

Τούτων δοθέντων, μόνο έναν αντίπαλο έχει επιλέξει ο πρωθυπουργός: τον αντίπαλο που έχει επιλέξει και η Τρόικα. Τον ίδιο τον ελληνικό λαό, του οποίου υπό άλλες συνθήκες θα όφειλε να ηγείται εναντίον της.  
Και τον αποκαλεί υποτιμητικά «συντεχνία». Σύμπαντα τον ελληνικό λαό. Σήμερα είναι η συντεχνία των εκπαιδευτικών, χτες ήταν η συντεχνία των εργαζομένων στο μετρό, προχτές οι ναυτεργάτες ή εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, οι νοσοκομειακοί γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι κάτοικοι των Σκουριών (κι αυτοί μια ιδιότυπη συντεχνία συγκροτούν) και τόσοι άλλοι, ων ουκ έστιν αριθμός. Μία είναι η συντεχνία. Η τεράστια συντεχνία των εργαζομένων. Ο μεγάλος και τελευταίος αντίπαλος κάθε άνομου ηγέτη.
 

Κατά μια έννοια, απολαμβάνει, όσο μπορεί να απολαμβάνει, το αργό πολιτικό του τέλος. Τη βαριά καμπάνα χτύπησε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Ο οποίος έδειξε με κάθε τρόπο, ότι προνομιακός συνομιλητής του είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Μ' αυτόν μπορεί να συζητήσει. Και να βρουν μια άκρη. Κάτι περισσότερο θα ζητάει ο ένας, κάτι ακόμα περισσότερο ο άλλος, αλλά εκείνο που έχει σημασία και για τους δυο, είναι να δουλέψει και πάλι η μηχανή της παραγωγής. Έτσι το αντιλαμβάνεται ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, έτσι λειτουργούν οι δημοκρατίες. 
Εξάλλου, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκαθαρίσει από τη συνάντησή του με την Ένωση Ελλήνων Επιχειρηματιών προ ολίγων εβδομάδων (το επανέλαβε και στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ) ότι αντίπαλός του δεν είναι ο επιχειρηματικός κόσμος, αλλά οι επιχειρηματίες (μαζί και το κράτος) της διαπλοκής. Δεν θα διώξει κανέναν να στριμώχνεται στην προβλήτα του Πειραιά να βρει βαπόρι για την εμιγκράτσια. Αντιθέτως θα φέρει κανόνες για το επιχειρείν. Να ζει ο εργαζόμενος κόσμος αξιοπρεπώς και με εργασιακή ασφάλεια, με διαφάνεια να λειτουργούν και οι επιχειρήσεις.
 

Κάπως έτσι και σιγά-σιγά ο τρέχων πρωθυπουργός απολύει την έννοια της είδησης, με την έννοια ότι έχει χάσει πια τη δυνατότητα να προσφέρει κάποιο νέο, ελπιδοφόρο, για το «αύριο», αν και η λέξη αυτή τον έλκει από την εποχή που ήταν ηγέτης της Πολιτικής Άνοιξης. 
Ούτε ο ίδιος, ούτε η χώρα έχει «αύριο» με αυτόν ύπαρχο στη γαλέρα. Τόσο ο ύπαρχος όσο και η γαλέρα είναι προς απόσυρση.


ΠΗΓΗ: opinion24.gr