Της Ελεάννας Ιωαννίδου
Μήπως ο Σαμαράς στην Κίνα πούλησε βιβλία;
Είναι αθεράπευτη η εμμονή των ελληνικών κυβερνήσεων στην επικοινωνιακή διαχείριση των ταξιδιών των εκάστοτε πρωθυπουργών, ως θριάμβων. Εδώ και χρόνια, το καραμανλικό «έξω πάμε καλά» έχει γίνει αγαπημένο σύνθημα, για να παρηγοριόμαστε για
τα εσωτερικά μας χάλια.
Θυμάμαι τον ανιψιό Καραμανλή να προσπαθεί να πουλήσει λάδι και λιπάσματα στην Κίνα. Από τότε έχουν περάσει επτά χρόνια και τα λιπάσματα μας τελείωσαν (ή, όπως λέει το τραγούδι, «μάνα, μας κλέψαν τα λιπάσματα»), ενώ το ελληνικό ελαιόλαδο δεν μπόρεσε να κρατήσει θέση στην αγορά της Κίνας, εξαιτίας της έλλειψης των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών που δεν έγιναν ποτέ στον παραγωγικό τομέα.
Σήμερα, έχοντας διαλύσει την παραγωγική διαδικασία της χώρας, ψάχνουμε και πάλι για αγοραστές στην Κίνα. Τίνος πράγματος, όμως, αγοραστές; Προφανώς της χώρας. Έτσι βρεθήκαμε να οργανώνουμε ένα ταξίδι, για να πουλήσουμε τη γεωπολιτική μας “θέση” και τις υποδομές μας. Τέτοιου περιεχομένου ήταν, άλλωστε, οι ελάχιστης σημασίας συμφωνίες που υπογράφηκαν στο περιθώριο της επίσκεψης Σαμαρά.
Το ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του πανηγυρίζουν σήμερα ως θρίαμβο, το γεγονός πως είναι σε καλό δρόμο, για να πουλήσει τις υποδομές της Ελλάδας, δείχνει το αδιέξοδό του, το οποίο δεν φτιασιδώνεται ούτε από τα διθυραμβικά ρεπορτάζ, που θυμίζουν αυτά της κρατικής τηλεόρασης της δεκαετίας του 80.
Όλη η φαρσοκωμωδία του success story συμπληρώνεται με την επαναφορά του θέματος του DNA από τον πρωθυπουργό μας. Το ελληνικό DNA που, ως γνωστόν, «δεν είναι ρατσιστικό», βρίσκει, σύμφωνα με τη δήλωσή του, το όμοιό του στο κινέζικο. Ο πρωθυπουργός νομίζει, προφανώς, ότι με δηλώσεις περί φυλετικής υπεροχής θα κόψει τον εκλογικό αέρα της Χρυσής Αυγής, ενώ στην πραγματικότητα της φουσκώνει τα πανιά.
Δεν περίμενα, βέβαια, δημοκρατικές ευαισθησίες από την ελληνική κυβέρνηση: η όλη πολιτική που υπηρετεί ο κύριος Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνησή του είναι το κινέζικο μοντέλο οικονομίας, με καταλήστευση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών πόρων, ανύπαρκτα εργασιακά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, συρρίκνωση της δημοκρατίας και παντελή αδιαφορία για τις επόμενες γενεές. Άλλωστε, ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός διαχρονικά διεκδικούσε την εύνοια του Κινέζου Γίγαντα, ακόμα και όταν, ως θεματοφύλακας του Ολυμπιακού Ιδεώδους, παρέδιδε με όλες τις τιμές την ολυμπιακή φλόγα, σε μια εξουσία που, παρά τη διεθνή κατακραυγή για τα τεκταινόμενα στο Θιβέτ, εξακολουθούσε και εξακολουθεί να καταπατά ωμά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όταν ο Κινέζος πρόεδρος δήλωνε στον πρωθυπουργό μας, ότι έχει διαβάσει και γνωρίζει την αξία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού ως κοιτίδας του δυτικού, προφανώς του διέφυγε, ότι στο κέντρο αυτής της κληρονομιάς, όπως η Ευρώπη την γνώρισε μέσα από το Διαφωτισμό, βρίσκεται η αξία που έδωσε ο πολιτισμός αυτός στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ενώ ο Σαμαράς προσκυνάει στο παλάτι του Τελευταίου Αυτοκράτορα, λίγο πιο πέρα, στην αχανή Αυτοκρατορία της Λογοκρισίας, τα δικαιώματα είναι άγνωστη λέξη για τους πολλούς, στις πλάτες των οποίων στηρίζεται το «κινεζικό θαύμα».
Φοβάμαι, ότι, με δεδομένες τις πρακτικές της κινεζικής δημοκρατίας, ο πρόεδρός της πρέπει να γνώρισε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μέσα από τα βιβλία που πουλάει ο Άδωνις.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
