Του Γιώργου Παπασωτηρίου
Η συνταγή της σκληρής λιτότητας δεν αποδίδει.
Το παραδέχονται πλέον και οι πάλαι ποτέ διαπρύσιοι υποστηρικτές της, όπως ο πρόεδρος της ΕΕ, Μ. Χ. Μπαρόζο. Κι έχει απομείνει μόνο του το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε να επιμένει περί του αντιθέτου.
Σύμφωνα δε με τον Γερμανό υπουργό οικονομικών η Ελλάδα είναι απτό παράδειγμα, ότι «Η πολιτική διάσωσης του ευρώ αποδίδει». Συγκεκριμένα, η Ελλάδα «είχε πέρυσι μικρότερο έλλειμμα… ενώ η ανεργία μειώνεται» δήλωσε ο κύριος Β. Σόιμπλε.
Όμως, ουδέν ψευδέστερον τούτου, όταν είναι παγκοίνως γνωστό, ότι η ανεργία όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά ούτε καν επιβραδύνεται, ξεπερνώντας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία το 27%.
Όσο για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μας, αυτό εκτοξεύθηκε στο 10% φέτος λόγω του δανεισμού για τη διάσωση των τραπεζών και αναμένεται να οδηγηθεί στο 15% το 2014, όσο δηλαδή και προ των μνημονίων!
Ποια πολιτική λιτότητας, άραγε, πέτυχε;
Αλλά δεν είναι ανάγκη να διαψεύσουμε εμείς τον Β. Σόιμπλε, όταν αυτό το κάνει – εκτός από τον Μπαρόζο - η ίδια η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας(Bundesbank), που εκτιμά, πως «η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν είναι εγγυημένη».
Ακόμη περισσότερο, την άποψη της γερμανικής ηγεσίας δεν τη δέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύει η εφημερίδα The Guardian. Ο ευρωσκεπτικισμός, μάλιστα, βρίσκεται στα ύψη και η πτώση της εμπιστοσύνης στους ηγέτες της ΕΕ για τον τρόπο αντιμετώπισης των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων είναι τόσο μεγάλη όσο ποτέ άλλοτε.
Κι ενώ η αντιμετώπιση της κρίσης σε ολόκληρο τον κόσμο γίνεται με την «κοπή νέου χρήματος», μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει το ίδιο.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι επιζητούν οι Γερμανοί;
Το σύστημα Μέρκελ θέλει να κερδίσει χρόνο, γιατί επιδιώκει να επιβάλλει μία «γερμανική Ευρώπη» χωρίς την προβολή ιδεολογικών προταγμάτων που θα αναμόχλευαν το παρελθόν και θα αποκάλυπταν το σχέδιο για ένα Δ΄ Ράιχ.
«Το σχέδιο θα έρθει ‘’σαν τον κλέφτη τη νύχτα’’», σημειώνει η καθηγήτρια Γκέρτρουντ Χέλερ, στέλεχος διαφόρων ομίλων και της Deutsche Bank, στο βιβλίο της για την Α. Μέρκελ. Γενικά, τα κρυφά deals και «Η παράκαμψη των κανόνων δικαίου, η καταστρατήγηση συμβάσεων και θεσμών σε επίπεδο ευρωζώνης είναι πρώτο δείγμα για την αξίωση της κυριαρχίας της (σ.σ. Μέρκελ) στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι στο μεταξύ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν υποτάσσεται στις υπαγορεύσεις της Μέρκελ είναι μια απόδειξη για την αποτελεσματικότητα του συστήματος Μ».
Συνεπώς, οι Γερμανοί δεν επιζητούν απλώς αυτό που υποστηρίζουν ο οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν και ο πολιτικός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι, δηλαδή, ότι «Απώτερος σκοπός των γερμανικών απαιτήσεων από την Αθήνα, στο πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης χρέους, είναι η αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας».
Οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα αποικία τους. Το Βερολίνο θέλει την Ελλάδα υπό πλήρη έλεγχο, γιατί θέλει την Ευρώπη γερμανική. Το έχουμε ξαναγράψει, το στρατόπεδο εργασίας, που λέγεται Ελλάδα, ακριβώς όπως το Μπούχενβαλντ, επιδιώκεται να καταστεί ένας υποδειγματικός βιοπολιτικός χώρος, όπου η κυρίαρχη εξωτερική (γερμανική) εξουσία θα μπορεί να ασκείται χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό στο σώμα, στην πολιτική, στην κοινωνική και στη βιολογική ζωή των Ελλήνων εργαζόμενων και μη. Αυτό το υπόδειγμα θα επεκταθεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Αλλά αυτή δεν είναι η Ευρώπη που θέλουν οι λαοί της. Αντιθέτως…
ΠΗΓΗ: gpapaso
