Βοήθεια από οργανισμούς και κυβερνητικές οργανώσεις για να καταφέρουν να μείνουν ενωμένες ζητούν ολοένα περισσότερες οικογένειες που πλήττονται από την οικονομική κρίση. Τα τελευταία τρία χρόνια στα κέντρα φιλοξενίας εγκαταλειμμένων παιδιών, όπως επισημαίνουν οι ιθύνοντες, δεν παρατηρείται αύξηση στην εγκατάλειψη παιδιών. Ωστόσο έχουν αυξηθεί...
τα αιτήματα οικογενειών για βοήθεια, προκειμένου να καταφέρουν να μείνουν μαζί με τα παιδιά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Παιδικά Χωριά SOS το 2011 φρόντιζαν 300 παιδιά, ενώ το 2012 φρόντιζαν 700.
Οπως λέει στα «ΝΕΑ» ο Δημήτρης Βεζυράκης, διευθυντής του Κέντρου Βρεφών Η Μητέρα, οι γονείς που εγκαταλείπουν στη χώρα μας τα παιδιά τους ανήκουν κατά κανόνα σε τρεις κατηγορίες: η μητέρα είναι χρήστης ναρκωτικών ή με νοητική υστέρηση, ενώ υψηλά ποσοστά εγκατάλειψης αφορούν γονείς που αποκτούν παιδιά με αναπηρία. «Διαπιστώνουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς ανήκουν στο 22% του πληθυσμού που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, όμως εγκαταλείπουν τα παιδιά τους κυρίως για άλλους λόγους και όχι για οικονομικούς», υπογραμμίζει ο κ. Βεζυράκης.
Το Μητέρα προστατεύει συνολικά 467 παιδιά. Από αυτά τα 167 φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Κέντρου στους Αγίους Αναργύρους, στις Παιδοπόλεις Αγία Βαρβάρα και Αλίμου, καθώς επίσης και στο Αναρρωτήριο Πεντέλης. Τα υπόλοιπα 298 παιδιά έχουν βρει φροντίδα σε ανάδοχες οικογένειες, οι οποίες επιδοτούνται με 1,2 εκατ. ευρώ ετησίως.
Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τις ανάδοχες οικογένειες η κρίση δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει εκείνους που επιθυμούν να «αγκαλιάσουν» παιδιά - τα περισσότερα με σοβαρές παθήσεις -, τα οποία ζουν μακριά από τους γονείς τους. Οι αιτήσεις δεν ξεπερνούν, σταθερά, τις 10 ανά έτος, ενώ αντίστοιχα οι αιτήσεις για υιοθεσία παραμένουν περίπου 200 κάθε χρόνο.
ΔΩΡΕΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ. Ωστόσο σε εποχές Μνημονίου οι προϋπολογισμοί έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές, με αποτέλεσμα το βασικό μέλημα των ιθυνόντων να είναι η διασφάλιση της ποιότητας. «Η θέρμανση, η διατροφή και η ένδυση των παιδιών είναι τα κυρίως ζητούμενα για εμάς, για τα οποία ωστόσο είμαστε καλυμμένοι μετά τη σωστή διαχείριση πόρων. Δεν θα είχαμε όμως τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε έργα, όπως είναι η αναγκαία ανακαίνιση των μπάνιων, χωρίς τις δωρεές πολιτών με ευαισθησία για τα εγκαταλειμμένα παιδιά», προσθέτει ο κ. Βεζυράκης.
Την ίδια ώρα, όμως, για 28 παιδιά οι διάδρομοι των Νοσοκομείων Παίδων Αγία Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού είναι το σπίτι τους. Οπως εξηγεί ο διοικητής των νοσηλευτικών ιδρυμάτων Εμμανουήλ Παπασάββας, τα περισσότερα από αυτά μένουν στο νοσοκομείο έπειτα από εισαγγελική παραγγελία. «Πρόκειται για ανήλικα που είτε είναι θύματα οικογενειακής βίας είτε βρίσκονται εν μέσω μιας οικογενειακής διαμάχης - π.χ. διαζύγιο -, με τις δικαστικές Αρχές να αιτούνται ιατρική διάγνωση και φροντίδα». Επιπλέον η αναπηρία, σωματική ή νοητική, αποτελεί καταλυτικό παράγοντα για εκείνους τους γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Πριν από τρεισήμισι μήνες εντοπίστηκε στους διαδρόμους εγκαταλειμμένο ένα μωρό μόλις λίγων μηνών, με αυτισμό, το οποίο μεταφέρθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Από το 2007 άλλωστε νοσηλευτές και γιατροί έχουν μετατραπεί σε μόνιμους φροντιστές ενός τετραπληγικού παιδιού, το οποίο εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του στο Νοσοκομείο Παίδων. Οι γονείς ακόμη αναζητούνται...
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΠΙΤΙ. Το γεγονός ότι οι Ελληνες δύσκολα θα εγκατέλειπαν λόγω ύφεσης τη φροντίδα των παιδιών τους ή θα την ανέθεταν σε κάποιο οργανισμό έκανε κάποιους φορείς να βοηθήσουν με άλλο τρόπο τις οικογένειες που αυτή τη στιγμή πλήττονται από την κρίση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Οργανισμού Χαμόγελο του Παιδιού, ο οποίος έχει τρεις δομές που βοηθούν τις οικογένειες να μείνουν μαζί.
«Διαπιστώνουμε ότι για τους γονείς που δοκιμάζονται η εγκατάλειψη του παιδιού τους δεν είναι στις πιθανές λύσεις. Αντίθετα, προσπαθούν και εξαντλούν όλες τις δυνατότητες που έχουν. Το Χαμόγελο έχει τρεις δομές, στο Αγρίνιο, στον Πύργο Ηλείας και στον Μύτικα Ευβοίας, όπου φροντίζουμε για την καθημερινότητα των παιδιών - τρώνε εκεί, προετοιμάζονται για το σχολείο -, αλλά το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα επιστρέφουν στο σπίτι τους και βρίσκονται ξανά με τις οικογένειές τους. Πρόκειται για οικογένειες που είτε επικοινωνούν οι ίδιες μαζί μας είτε έρχονται σε μας μετά την παρέμβαση κοινωνικών υπηρεσιών», εξηγεί ο ψυχολόγος στον Οργανισμό και στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056 Στέφανος Αλεβίζος.
