Του Γιώργου Δελαστίκ
Εξετάσεις περνάει σήμερα στο Βερολίνο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Η ημίωρη συνάντηση που θα έχει με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θα είναι ενδεχομένως καθοριστική για το πολιτικό μέλλον του νεαρού πολιτικού ηγέτη και ως εκ τούτου θα έχει σοβαρότατες πολιτικές συνέπειες και για το μέλλον της Ελλάδας.
Εξετάσεις περνάει σήμερα στο Βερολίνο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Η ημίωρη συνάντηση που θα έχει με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θα είναι ενδεχομένως καθοριστική για το πολιτικό μέλλον του νεαρού πολιτικού ηγέτη και ως εκ τούτου θα έχει σοβαρότατες πολιτικές συνέπειες και για το μέλλον της Ελλάδας.
Ο Γερμανός υπουργός, αδιαφιλονίκητο «νούμερο δύο» στην κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ, θέλει να διαμορφώσει ιδίοις όμμασι και ωσί άποψη για το αν ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κριθεί ως «πρωθυπουργήσιμος» αναφορικά με τα συμφέροντα του Βερολίνου. Αν, δηλαδή, οι σημερινές πολιτικές θέσεις του Αλέξη Τσίπρα, όπως αυτές θα εκφραστούν κατά την ουσιαστική συζήτησή τους, συνιστούν θανάσιμο κίνδυνο για τα γερμανικά συμφέροντα στην Ελλάδα και γενικότερα, ή αν μπορούν να συμβιβαστούν, έστω και δύσκολα, με τη γερμανική πολιτική. Και μόνο το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας κλήθηκε στο Βερολίνο για να περάσει από την εξέταση αυτή πρέπει να προκαλεί ανησυχία και εκνευρισμό στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τους κυβερνητικούς εταίρους του, ιδίως στον ευρισκόμενο σε πολύ δύσκολη θέση Ευάγγελο Βενιζέλο.
Οι Γερμανοί είναι ρεαλιστές και η πρόσκληση προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει, πως ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι φυσικά και προτιμούν χίλιες φορές τη συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, εκτιμούν, ότι πρέπει να προετοιμαστούν και για το ενδεχόμενο να προκύψει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα είτε τους αρέσει είτε όχι. Επιθυμούν λοιπόν να διαμορφώσουν άποψη, κατά πόσο μπορούν να πιέσουν, αν ποτέ χρειαστεί, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η πολιτική του να καταστεί συμβατή με τα γερμανικά συμφέροντα.
Αν ο Σόιμπλε καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι ο Τσίπρας μπορεί να κριθεί «πρωθυπουργήσιμος», αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι Γερμανοί θα... προωθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ούτε κατά διάνοια. Δεν υπονοούμε επίσης, ότι αυτό θα μπορεί να ερμηνευθεί, πως η Μέρκελ προτιμάει τον... Τσίπρα από τον Σαμαρά! Ενας τέτοιος ισχυρισμός θα ήταν απλώς απερίγραπτη πολιτική ανοησία. Η γερμανική ηγεσία όμως θέλει να ξέρει, αν πρέπει να πολεμήσει τον Αλέξη Τσίπρα μέχρις εσχάτων, με όλα τα μέσα που διαθέτει, έχοντας επίγνωση ότι ακόμη και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει τις εκλογές παρά τη σφοδρή αντίθεση του Βερολίνου, ή αν μπορεί να συμβιβαστεί μαζί του σε περίπτωση νίκης του. Με άλλα λόγια οι Γερμανοί αναγνωρίζουν εμμέσως με τη σημερινή συνάντηση ότι αυτή τη στιγμή η μοναδική εναλλακτική ομαλή λύση στην Ελλάδα είναι μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι κάτι το αυτονόητο, το οποίο όμως δεν παύει να θορυβεί την κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη όταν αναγνωρίζεται ως γεγονός από ισχυρούς ξένους παράγοντες.
Δεν ξεχνά άλλωστε ο πρωθυπουργός, ότι αυτόν δεν τον δέχθηκαν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε όσο ήταν αντιμνημονιακός ούτε για καφέ. Αντιθέτως, μόλις έκανε την «πολιτική κωλοτούμπα», πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο και έδωσε γη και ύδωρ στους Γερμανούς, πριν κλείσει χρόνος είχε γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας! Δεν τον έβγαλαν βεβαίως οι Γερμανοί, αλλά πάντως πρωθυπουργός έγινε μόλις προσκύνησε το Μνημόνιο! Δύσκολο να το πει κανείς καθαρή σύμπτωση...
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο προηγούμενο, το οποίο δείχνει ότι κανένας δεν πρέπει να δίνει βάση στην «αιώνια ευγνωμοσύνη» των Γερμανών σε όσους τους έχουν παράσχει ακόμη και ανεκτίμητες υπηρεσίες.
Αναφερόμαστε στη στάση τους απέναντι στον «πατριάρχη» της μνημονιακής υποδούλωσης της πατρίδας μας, τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν πέρασαν ούτε πέντε μήνες από τότε που μας έβαλε σε καθεστώς Μνημονίου και οι Γερμανοί έσπευσαν τον Οκτώβριο του 2010 να τον τιμήσουν με το ιδιαίτερου κύρους βραβείο «Τέθριππον», με το οποίο είχαν βραβευθεί πριν από αυτόν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Τσέχος Βάτσαλ Χάβελ, ο Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ και άλλοι.
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο προηγούμενο, το οποίο δείχνει ότι κανένας δεν πρέπει να δίνει βάση στην «αιώνια ευγνωμοσύνη» των Γερμανών σε όσους τους έχουν παράσχει ακόμη και ανεκτίμητες υπηρεσίες.
Αναφερόμαστε στη στάση τους απέναντι στον «πατριάρχη» της μνημονιακής υποδούλωσης της πατρίδας μας, τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν πέρασαν ούτε πέντε μήνες από τότε που μας έβαλε σε καθεστώς Μνημονίου και οι Γερμανοί έσπευσαν τον Οκτώβριο του 2010 να τον τιμήσουν με το ιδιαίτερου κύρους βραβείο «Τέθριππον», με το οποίο είχαν βραβευθεί πριν από αυτόν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Τσέχος Βάτσαλ Χάβελ, ο Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ και άλλοι.
Παρά το βραβείο όμως, δεν πέρασε παρά ένας χρόνος και μόλις ο Γ. Παπανδρέου τόλμησε να προτείνει στη Μέρκελ να κάνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το ευρώ και το Μνημόνιο, μέσα σε μία εβδομάδα είχε απομακρυνθεί από την εξουσία και είχε αντικατασταθεί από τον Λουκά Παπαδήμο στην πρωθυπουργία!
Αλλη μια σύμπτωση ίσως, η οποία πάντως δεν αφήνει τον Αντώνη Σαμαρά σε καμία περίπτωση να κοιμάται ήσυχος, ευχόμενος να μην περάσει το τεστ του Σόιμπλε ο Αλέξης Τσίπρας.
