Καθώς η κυβέρνηση ασθενεί προώρως, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεών της, το συνέδριο του Economist αυτές τις μέρες μετετράπη σε χώρο όπου αυτές εκφωνούνται.
Η συμβολική υποκατάσταση της...
Βουλής από ένα ξενόγλωσσο συνέδριο είναι ενδεικτική της μετάθεσης των κέντρων λήψης των αποφάσεων και αποκαλυπτική της μεταφοράς της πολιτικής ευθύνης από τους υπουργούς στους τροϊκανούς.
Η ομιλία Ράιχενμπαχ και η πολιτικά εγγαστρίμυθη παρέμβαση του αρμόδιου υφυπουργού Ν. Μηταράκη εικονογραφούν τους ρόλους μέσα στο σύστημα της μνημονιακής διακυβέρνησης.
Η κυβέρνηση υποκλίνεται στις αξιώσεις των πιστωτών και θέτει σε προτεραιότητα την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Οι πιστωτές δεν ενδιαφέρονται όμως για επενδύσεις στην Ελλάδα ούτε για συγκράτηση της ζήτησης. Βιάζονται να κάνουν αρπαχτές! Να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής δημόσια ακίνητα και δημόσιες επιχειρήσεις. Μετά θα εκτιμήσουν, εάν και με ποιους όρους θα... επενδύσουν. Είναι προφανές, ότι η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας δεν συνιστά επένδυση, και μάλιστα με στόχο την ανάπτυξη.
Τούτου δεδομένου, δεν είναι τυχαίο, ότι οι αρμόδιοι υπουργοί επικεντρώνονται στην ακόμη γρηγορότερη εκποίηση, δηλαδή στο ξεπούλημα χωρίς τους λιγοστούς κανόνες που είχαν απομείνει, με τη διαδικασία faster track! Αυτό το ξεπούλημα επενδύεται ιδεολογικά και δήθεν φιλολαϊκά.
Το ιδεολόγημα προϋπήρχε: κάθε δημόσιο είναι περιττό, αν όχι βλαβερό!
Το δήθεν λαϊκό συμφέρον κατασκευάζεται ξανά ιδεοληπτικά: αντί να μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις για να κλείσουν τα δημόσια ελλείμματα, ας πουληθούν τα δημόσια ασημικά!
Επιχειρείται η συλλογική συνενοχή μέσω της έξαρσης του κυνισμού και των στενά εγωιστικών συμφερόντων.
Οι πολίτες, όμως, γνωρίζουν, ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του κοινωνικού συνόλου με την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.
Γνωρίζουν, ότι εκπαίδευση και υγεία για όλους δεν μπορεί να υπάρξει με καταβαράθρωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και κατακόρυφη μείωση των δημοσίων δαπανών.
Γνωρίζουν, ότι ανάπτυξη με μεγαθήρια στις παραλίες, όπως συνέβη στην Ισπανία και αναγκάστηκαν να τα ανατινάξουν, οδηγεί σε οικονομική και οικολογική καταστροφή.
Γνωρίζουν, ότι η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς απασχόληση, ούτε δουλειές, και μάλιστα δημιουργικές, μπορεί να ανοίξουν χάρις στη "φιλανθρωπία" του μεγάλου κεφαλαίου.
Το μέτωπο κατά του πλιάτσικου είναι εθνική και κοινωνική υποχρέωση και προτεραιότητα. Ακόμη κι αν το είχαμε ξεχάσει, βυθισμένοι στην ανεργία και την ανασφάλεια της καθημερινότητας, μας το θύμισαν χθες οι υπουργοί - dealers.
http://www.avgi.gr/
ΠΗΓΗ: παρέμβαση
