Του Γιάννη Παπαϊωάννου
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που οριοθέτησε την δημιουργία του ευρώ, οδήγησε την αριστερά σε κενό αέρος.
Την οδήγησε στην θέση του παρατηρητή και σχολιαστή της Ιστορίας, που γέμιζε καθημερινά...
με απώλειες κατακτήσεων της.
Τμήμα αυτής αυτο-αποκλήθηκε κυβερνώσα αριστερά και προχώρησε σε δεξιές πολιτικές (αυτό σημαίνει κυβερνώσα) που πηγάζουν από την συνθήκη του Μααστριχτ, και τμήμα αυτής αναγκάστηκε να ασχοληθεί με την οικολογία και την ήπια πράσινη ανάπτυξη ως μέσο φρεναρίσματος του καπιταλισμού.
Όλα αυτά λειτούργησαν ως δούρειος ίππος!
Δυστυχώς, για καιρό ο κόσμος της Αριστεράς έμεινε να πιστεύει, ότι το ευρώ είναι διεθνισμός και μέσο ή όχημα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η θεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και αυτής της “πιθανής αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων” επέτρεψε να εξελιχθεί τοπικά το κάθε μικρό η μεγάλο έγκλημα υπό τον μανδύα της ευρω ολοκλήρωσης.
Πλήθος οι απώλειες για τους εργαζομένους και τους παραγωγούς, αμύθητα τα κέρδη των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών και όλα αυτά συντελέστηκαν τοπικά υπέρ μιας ευρωπαϊκότητας. Όλα έγιναν παρά την θέληση εκάστου λαού, αλλά όπου υπήρξε αντίδραση αυτή αναλισκόταν τοπικά, ενώ ιδεολογικά προβάλλονταν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και θεωρία της αδυναμίας αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων.
Τέλος υπήρξε και υπάρχει και ένας ανταγωνισμός ευρωπαϊκότητας, στον οποίο όποιος αποδέχεται πιο πειθήνια και εφαρμόζει απολύτως το Μάαστριχτ, είναι και ο πιο ευρωπαϊστής.
Ώσπου η Κρίση θα αποκαλύψει, ότι όλα αυτά ήταν ανοησίες και καμουφλάζ μιας απάτης.
Ότι το ευρώ δεν είναι φεντεραλισμός αλλά το μέσο που υποβοηθά τον πιο σκληρό ανταγωνισμό εθνικών καπιταλισμών που υπάρχουν εντός του.
Ότι το ευρώ είναι το μέσο για την ήπια επιβολή της δικτατορίας των αγορών στους λαούς της ευρώπης. Η δικτατορία αυτή είναι μετά τον νεοφιλελευθερισμό και - μέσω αυτής - οι αγορές ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, υποκαθιστούν τα κράτη επιβάλουν πολιτικές και τελικά την θέληση τους επί των εκλογικών σωμάτων.
Σήμερα αυτό το ευρώ δεν αλλάζει, γιατί έχει εντός του ένα επεκτατικό πόλεμο που γίνεται με οικονομικά μέσα.
Ένα πόλεμο επιρροής, με θύματα λαούς, που στο τέλος του δρόμου καθιστά τον γερμανικό καπιταλισμό παγκόσμια ορατή δύναμη Ο Γερμανικός καπιταλισμός υπηρετεί τις αγορές ως αντιπρόσωπος τους και ελέω θεού μονάρχης στην ευρώπη και οι αγορές είναι η αόρατη εξουσία.
Χρειάζεται ένα νέο ευρώ!
Ένα “ευρώ ΙΙ” στο οποίο οι εθνικοί καπιταλισμοί θα έχουν αφοπλιστεί πριν καν ξεκινήσει!
Πηγή: Το μεγαλύτερο blog της πόλης
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
