Του Ρούσσου Βρανά
Ενα τσίρκο παρόμοιο με το χθεσινό τσίρκο των ευρωπαίων ηγετών παρακολουθούσε στις αρχές του μήνα ο ιρλανδός οικονομολόγος Ντέιβιντ Μακ Ουίλιαμς, πίνοντας τον καφέ του έξω από το Κολοσσαίο. Ηταν το τσίρκο που ανάγκασε...
την Ιταλία να δεσμευτεί πως θα μειώσει το χρέος της στο μισό σε 20 χρόνια.
Εξω από το Κολοσσαίο, κινέζοι τουρίστες ποζάριζαν με Ιταλούς που έβγαζαν το μεροκάματο παριστάνοντας τους ρωμαίους μονομάχους. Και ήταν κάπως απογοητευτικό, ομολογεί ο ιρλανδός οικονομολόγος, να κοιτάζει κανείς τους πολίτες μιας χώρας, που κάποτε υπήρξε η μεγαλύτερη αυτοκρατορία της Ευρώπης, να εκπορνεύονται έτσι, για να κάνουν τα γούστα των τουριστών από την επόμενη μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου.
Η Ευρώπη δεν λέει να ξεκολλήσει το δάχτυλό της από το κουμπί της αυτοκαταστροφής, έχοντας καταδικάσει τον εαυτό της σε πολλά χρόνια ανώφελης λιτότητας. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν πρόκειται να την περιμένει.
Τι ακριβώς σημαίνει η δέσμευση που ανέλαβε η Ιταλία;
Πως θα πρέπει να αφαιρέσει το 60% του εθνικού εισοδήματός της μέσα σε δύο δεκαετίες.
Πράγμα που, ακόμη και αν ήταν δυνατόν να συμβεί, θα ήταν καταγέλαστο, λέει ο ΜακΟυίλιαμς. Γιατί δεν είναι δυνατόν να συμβεί;
Επειδή ο κόσμος δεν λειτουργεί όπως θα ήθελαν οι πολιτικοί.
Φτάνει να ρίξει κανείς μια ματιά στη νεανική ανεργία: 30% στην Ιταλία, 51% στην Ελλάδα, 48% στην Ισπανία, 31% στην Πορτογαλία. Πώς είναι δυνατόν να είναι λύση η λιτότητα, όταν τόσοι και τόσοι νέοι βρίσκονται στην ανεργία, επειδή ακριβώς η λιτότητα αφαιρεί από το λαϊκό εισόδημα και από τη ζήτηση;
Ο κόσμος κινείται προς τα εκεί που θέλει αυτός. Το ίδιο και οι κινέζοι καταναλωτές.
Ηδη αρχίζουν να τους κατακτούν τα σύμβολα της υπέρτατης πολυτέλειας.
Η Κίνα είναι σήμερα η μεγαλύτερη αγορά των αυτοκινήτων Ρολς Ρόις, αφήνοντας για πρώτη φορά στη δεύτερη θέση τις ΗΠΑ. Η ελβετική εταιρεία ειδών πολυτελείας CFR - στην οποία ανήκουν οι μάρκες Cartier και Mont Blanc - αύξησε πέρυσι κατά το ένα τρίτο τις πωλήσεις της στην περιοχή. Η ανεργία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στην Ασία. Κινέζοι τουρίστες συρρέουν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως έκαναν κάποτε τα μέλη της εύπορης βρετανικής εμπορικής τάξης: όποιος ένιωθε πως ήταν κάποιος, έκανε τον γύρο του κόσμου. Τότε η Βρετανία ήταν το εργαστήρι του κόσμου. Σήμερα είναι η Κίνα.
Τι είναι όμως η Ευρώπη;
Αυτό που θέλει η ηγεσία της.
Η γερμανική ηγεσία της αφήνει την Ευρώπη να μαραζώνει.
Θα μπορούσε εύκολα να είχε αντιμετωπίσει την κρίση της από την αρχή. Αντί γι' αυτό επέλεξε πολιτικές που οδηγούν στον διαμελισμό της Ευρώπης. Σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο, σε χώρες δανειστών και οφειλετών, σε χώρες πλούτου και φτώχειας, καταστρέφοντας έτσι τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο η ίδια η Γερμανία θα μπορούσε να υπάρξει στον κόσμο ύστερα από δύο Παγκόσμιους Πολέμους: μέσα σε μια ενωμένη Ευρώπη.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
