Οι δημοκρατίες και οι κυβερνήσεις της Νότιας Ευρώπης συντρίβονται μία μία από τους εκβιασμούς του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου.
Μετά την Ισπανία, που η μεταβατική και προεκλογική κυβέρνησή της υποχρεώθηκε να ψηφίσει...
πραξικοπηματικά ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, ήλθε η σειρά της Ιταλίας.
Η ιταλική κυβέρνηση δέχτηκε ευρωπαϊκό τελεσίγραφο, που την υποχρέωνε να δεσμευτεί σε ένα παρόμοιο πρόγραμμα λιτότητας εντός 48 ωρών.
Ομως, οι συνθήκες δεν είναι ίδιες σε όλες τις χώρες. Και αυτό ακριβώς είναι που φοβίζει τον ιταλό υπουργό Εργασίας Μαουρίτσιο Σακόνι. «Πρέπει να πάψουμε να προκαλούμε εντάσεις με μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέα κύματα τρομοκρατικών επιθέσεων» δηλώνει στην «Ιλ Σόλε».
«Δεν φοβάμαι για τον εαυτό μου, έχω ένοπλη προστασία. Φοβάμαι όμως για άλλους, που δεν προστατεύονται και που θα μπορούσαν γίνουν στόχοι. Η πολιτική βία δεν έχει εκλείψει από τη χώρα».
Οι φόβοι αυτοί δεν κρίνονται υπερβολικοί. Μόλις πριν από μερικά χρόνια, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν σκοτώσει τον Μάσιμο Ντ'Αντόνα και τον καθηγητή Μάρκο Μπιάτζιο, που είχαν αναλάβει να προωθήσουν νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
Μάλιστα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι επαίνεσε τον Σακόνι που μίλησε έξω από τα δόντια. «Είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση» είπε. «Αν βάλουμε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη της κοινωνικής αναταραχής, θα προξενήσουμε σοβαρές βλάβες στη χώρα».
Το ευρωπαϊκό τελεσίγραφο αναζωπυρώνει στην Ιταλία μια ιδεολογική διαμάχη που δεν έχει κοπάσει ακόμη και που, στον βαθμό που συμμετείχαν σε αυτήν και ένοπλες αριστερές οργανώσεις, άφησε πίσω της εκατοντάδες νεκρούς.
Ενα ιστορικό στέλεχος της ιταλικής Αριστεράς, ο Φάουστο Μπερτινότι, έρχεται σήμερα να πιστοποιήσει και νέους θανάτους: τον θάνατο της δημοκρατίας και της πολιτικής.
«Ζούμε σε ένα νεοβοναπαρτιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα» λέει.
«Από τα τέλη του Αυγούστου δεν έχει ληφθεί από την ιταλική κυβέρνηση ούτε μια απόφαση, πέρα από εκείνες που υπαγορεύθηκαν από την ξένη δύναμη που μας διοικεί».
Η «πολιτική ιδιοκτησία» των αποφάσεων, όμως, έχει κρίσιμη σημασία, επισημαίνει ο Ιβανς - Πρίτσαρντ στην εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ». Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ξεπερνάει τη μία μετά την άλλη όλες τις κόκκινες γραμμές. Και οδηγεί την Ευρώπη σε αυταρχικές καταστάσεις, καθώς όλες οι διαπραγματεύσεις με τις κυβερνήσεις της έχουν την ίδια κατάληξη: τον εκβιασμό και τον εξαναγκασμό.
Στο βιβλίο του «Η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων», ο συγγραφέας Κρίστιαν Μόρισον διαπίστωνε, πως στη δημοκρατική Αργεντινή, όπου οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις εφαρμόστηκαν το 1987, οι λαϊκές διαμαρτυρίες ήταν τριπλάσιες από όσες ήταν στη δικτατορική Αργεντινή του 1981. Και κατέληγε στο συμπέρασμα, πως το ιδανικό καθεστώς για την επιβολή τέτοιων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων είναι οι δικτατορίες.
Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που η δημοκρατία πέφτει σήμερα θύμα τους και στην Ευρώπη.
Το παράξενο είναι, που υπάρχουν ακόμη ηγέτες, οι οποίοι ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να τις εφαρμόσουν, χωρίς να καταρρεύσουν μαζί με τον κοινωνικό ιστό και τα πολιτικά συστήματα.
Του Ρούσου Βραννά
ΠΗΓΗ: tanea.gr
