«Την πρώτη κιόλας μέρα». Ετσι είπε ο κ. πρόεδρος, που δεν θέλει να αφήσει σε αγωνία ούτε τους οπαδούς του ούτε όλους εκείνους, πασοκικούς και μη, που έχουν σε μεγάλη εκτίμηση την «υπευθυνότητά» του. «Την πρώτη κιόλας μέρα που θα έρθουμε στα πράγματα, θα βυθίζεται οποιοδήποτε πλοίο γεμάτο μετανάστες διέρχεται τα... εθνικά χωρικά μας ύδατα».
Μπαμ και κάτω. Για να «ανθίσει νεκρούς» όχι μονάχα το Αιγαίο Πέλαγος, όπως στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, αλλά η Μεσόγειος ολόκληρη. Τι δηλαδή, θα αφήσουμε τα πρωτεία της δόξας (ή της ιταμότητας, όπως το βλέπει κανείς) στους Ιταλούς, που τον καιρό της μεγάλης φυγής των Αλβανών δεν δίσταζαν να «παρενοχλούν» επικίνδυνα τα πλοιάρια που τους κουβαλούσαν πρόσφυγες;
Στη Λάρισα τα κήρυξε αυτά ο κ. Καρατζαφέρης, μιλώντας σε εκδήλωση του κόμματός του.
Οτι θα έρθει στα πράγματα μας το έχει πει κατ’ επανάληψη, είναι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό· «είναι θέλημα Θεού» άλλωστε να γίνει αυτός ο παράκλητος του έθνους που κάποια στιγμή θα δρέψει καρπούς και από την Κόκκινη Μηλιά.
Ως τότε, όμως, σκέφτεται να κοκκινίσει τη θάλασσα με τις εντολές καταβυθίσεως που θα δώσει. Γιατί δεν φτάνει που πνίγονται μόνοι τους οι μετανάστες (υπολογίζεται ότι τα λίγα τελευταία χρόνια έχουν πνιγεί 16.000 απελπισμένοι προσπαθώντας να φτάσουν με σαπιοκάραβα σε κάποια ευρωπαϊκή ακτή). Πρέπει να βάλουμε κι εμείς ένα χέρι για να κρατήσουμε τον κόσμο μας καθαρό, την ελληνικότητά μας άσπιλη, και αμόλυντη τη χριστιανικότητά μας, που την έχουμε και στο λάβαρό μας - να καμαρώνουμε εμείς, να καταρρακώνεται αυτή.
Μα, θα πουν όσοι μολαταύτα εξακολουθούν να βρίσκουν «υπεύθυνο» τον κ. Καρατζαφέρη, δεν τα εννοούσε στην κυριολεξία τους όλα αυτά, ένα σχήμα λόγου ήταν.
Αλλά κι έτσι να το δούμε, δεν είναι καθόλου αδιάφορο και πολιτικά ουδέτερο το γεγονός, ότι από τόσες δεκάδες σχήματα λόγου που έχει να του προσφέρει η γλώσσα, αυτός επιλέγει να ενστερνιστεί και να βροντοφωνάξει το ωμότερο, το ανθρωποφαγικότερο.
Ηθελε να ενθουσιάσει το ακροατήριό του; Να το διαβεβαιώσει ότι υπάρχει στιβαρά χειρ που θα σώσει επιτέλους τον τόπο; Μα αν το ακροατήριό του χρειάζεται αίμα και θάνατο (έστω στο πλαίσιο μιας αμετροεπούς προαναγγελίας ή ενός «σχήματος λόγου») για να ενθουσιαστεί, τότε τα πράγματα είναι ήδη πολύ περισσότερο άσχημα απ’ όσο θέλουμε να πιστεύουμε.
Για να ξαναπάμε στην Ιταλία, το καλοκαίρι του 2007 εφτά Τυνήσιοι ψαράδες έσωσαν από βέβαιο θάνατο 44 Αφρικανούς μετανάστες που θαλασσοπνίγονταν και τους μετέφεραν στην κοντινή Λαμπεντούζα. Εκεί οι σωτήρες Τυνήσιοι συνελήφθησαν και λίγο αργότερα πέρασαν από δίκη, στη Σικελία, για «συνέργεια σε παράνομη μετανάστευση».
Αν έρθει στα πράγματα ο κ. Λαόαρχος, τι θα κάνει με όλους αυτούς τους απαράδεκτους σωτήρες θαλασσοδαρμένων ανθρώπων; Θα τους βυθίζει κι αυτούς;
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
