Η διάβρωση κατασπαράσσει πλέον ό,τι βρει στην δυτική παραλιακή ζώνη του νομού...Η υπόθεση έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις,αφού πια καταστρέφονται περιουσίες πολιτών ,σπίτια ,δρόμοι διαμορφώνοντας ένα σκηνικό εφιαλτικό. Τα ραντεβού πολλά στο παρελθόν με γραμματείς υπουργείων,ενημερώσεις υπουργών ,συναντήσεις με ειδικούς,μελέτες ...
που συντάσσσονταν με το αζημείωτο για να μείνουν ανενεργές ες αεί..Και η ιστορία συνεχίζεται ,έχοντας όρεξη να καταγράφει τα γεγονότα,τα θύματα και να ορίζει τις ευθύνες στον χρόνο..
Απο το 1960 σημειώθηκαν οι πρώτες καταστροφές και φτάσαμε στα χρόνια του επόμενου αιώνα δίχως να δίδεται λύση "στο θεριό της θάλασσας!"
Απο το 1960 βασανίζεται η Ευρωστίνη και πόσο άλλο να κρατήσει, μετρώντας απώλειες εδαφικές δεκαετίες ολόκληρες. Προσάρμοσε το μέλλον της και την ζωή της σε κάποια λίγα τετραγωνικά γης η οποία μεταμορφωνόταν σιγά σιγά και με την βοήθεια των παράπλευρων έργων της εθνικής οδού ,σε παράλιο γαιτανόφρυδο!
Χάθηκαν σπίτια,περιουσίες,δημόσια κτίρια.Η θάλασσα εισέβαλε απαιτητικά κι αυθάδικα δίχως διαχωρισμούς κάτω απο τα θεμέλια σπιτιών ,δρόμων και δημοσίων κτιρίων.
Ποιος φταίει για όλα τούτα; Στο όνομα της αόριστης συνυπευθυνότητας που δεν τιμωρεί ποτέ ΚΑΝΈΝΑΝ ,έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Όμως όλοι έχουμε τις ευθύνες μας,τις μικρές και τις τραγικά μεγάλες.
Εμείς οι Νεοέλληνες που στα μέσα του προηγούμενου αιώνα καταπατούσαμε τα ακρογιάλια. Φτωχοί και πλούσιοι αναπτύξαμε την δράση μας,δημιουργώντας μικρές και μεγάλες περιουσίες σε ένα τοπίο κραυγαλέας παρανομίας, μέσα σε ένα κράτος που εσκεμμένα διαρκώς "παραβλέπει" και με χάρη "λαδώνεται".
Φταίνε οι εκάστοτε κυβερνώντες μας ,όλων των δεκαετιών που δεν έβαλαν ένα φρένο κι έναν φραγμό,σ΄αυτήν την ασυδοσία.Φταίνε γιατί δεν θορυβήθηκαν ακόμα κι όταν είδαν το πρόβλημα να γιγαντώνεται..Φταίνε γιατί ολιγώρησαν όταν καταγράφηκαν οι πρώτες απώλειες..Φταίνε γιατί ποτέ σε αυτό το κράτος δεν αντιμετωπίστηκε τίποτα συνολικά και συγκροτημένα.
Αυτή την στιγμή το πρόβλημα επεκτείνεται σαν Λερναία Ύδρα,λαμβάνοντας εφιαλτικές διαστάσεις,δημιουργώντας πολλές απειλητικές εστιες.
Φτάσαμε στο σημείο πολίτες να χάνουν τα σπίτια τους και να μην μπορούν να επέμβουν για να κάνουν το αυτονοητο! Να σώσουν το βιος τους ! Εκεί ο νόμος είναι αμείλικτος! Εκεί καραδοκεί ο πέλεκυς βαρύς πάνω απο τα κεφάλια πολιτών και δημάρχων!
Στην χώρα του παραλόγου,χαμηλώσαμε τον πήχη των απαιτήσεων μας, γνωρίζοντας καλά πως η λύση του προβλήματος είναι η συνολική αντιμετώπισή του,λόγω της οικονομικής κρίσης και του κατεπείγοντως της κατάστασης ,ζητάμε λύσεις απλές ,αποσπασματικές αλλά άκρως α;παραίτητες τούτη την ώρα!
Ακούει άραγε επιτέλους κανείς ;Ας ακούσει κάποιος για το καλό του! Ο κόμπος έφτασε στο χτένι ! Σε λίγο θα δείτε τους πολίτες να ανεβαίνουν "στα κεραμίδια"!
