«Διαβολικές» συμπτώσεις ακολουθούν την πολύπαθη προμήθεια των γερμανικών υποβρυχίων «214». Οταν πέρυσι τον Μάρτιο ο υπουργός Αμυνας Ευ. Βενιζέλος διαπραγματευόταν τη μεταβίβαση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και την προμήθεια άλλων δύο υποβρυχίων του ιδίου τύπου, οι γερμανοί... εισαγγελείς πραγματοποιούσαν έφοδο στα κεντρικά γραφεία της Ferrostaal στο Εσεν.
Και μόλις έξι ημέρες προ της επίσημης παραλαβής του «Παπανικολή», τον περασμένο Νοέμβριο, ένας από τους κατηγορούμενους άρχισε να αποκαλύπτει κάποιες λεπτομέρειες στους ανακριτές, πάλι στη Γερμανία, για το πώς είχε στηθεί το κύκλωμα δωροδοκίας Ελλήνων, ώστε να εξασφαλίσουν το ντιλ.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του περιοδικού «Der Spiegel» φέρνουν στην επιφάνεια στοιχεία για εταιρείες και ονόματα, αρκετά εκ των οποίων εδώ και μήνες ερευνώνται από το ΣΔΟΕ και τις εισαγγελικές αρχές. Τα δε στοιχεία της γερμανικής Δικαιοσύνης έχουν περιέλθει σε γνώση των ελλήνων δικαστικών εδώ και μήνες.
Τα νέα στοιχεία προέκυψαν όταν ένας κατηγορούμενος, πρώην στέλεχος της HDW και Νο 2 στη διοικητική πυραμίδα το 2003, έσπασε τη σιωπή του. Ηταν η έκτη κατά σειρά κατάθεσή του όταν άρχισε να αναφέρει μερικά ονόματα. Ισως για να ελαφρύνει τη θέση του. Ισως πάλι επειδή το γερμανικό Δημόσιο απαιτούσε να πληρωθεί πρόστιμο 200 εκατ. ευρώ για μίζες. Και ίσως επειδή η υπόθεση άρχισε να μυρίζει ότι οδηγείται σε συμβιβασμό και κλείσιμο αλά Siemens.
Και τέλος επειδή σε έφοδο σε σπίτι στελέχους της Ferrostaal βρήκαν λίστα με αποδέκτες διαφόρων «χρήσιμων πληρωμών», άνω των 55 εκατ. ευρώ.
Για να μοιραστούν οι μίζες είχε στηθεί η «Ομάδα Α», που κωδικά βάφτισαν «Κύκλο Προσευχής».
Η δουλειά των υποβρυχίων ήταν για τους Γερμανούς ζήτημα ζωής και θανάτου για την εταιρεία, που ήδη είχε αγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Κατά τον Walter Klausmann, διευθύνοντα σύμβουλο της HDW, η ελληνική σύμβαση θα εξασφάλιζε τέσσερα με πέντε χρόνια για το ναυπηγείο, που η HDW είχε αγοράσει. Για να το κρατήσουν στη ζωή, δηλαδή, ήθελαν παραγγελίες από το ελληνικό Δημόσιο. Κατά τον Klausmann, αν ερχόταν η πρώτη παραγγελία από την Ελλάδα, τότε θα ακολουθούσαν κι άλλες χώρες. Ετσι και έγινε.
Η αρχική προμήθεια τριών υποβρυχίων (στη συνέχεια έγιναν τέσσερα και, πρόσφατα, επί Βενιζέλου έξι) υπεγράφη το 2000 επί Α. Τσοχατζόπουλου.
Πού, όμως, εμπλέκεται η Ferrostaal; Η HDW κατασκεύαζε τα υποβρύχια, όμως η Ferrostaal ήταν ο εμπορικός της συνεργάτης και αυτή που θα υπέγραφε τη σύμβαση.
Μέλη της «Ομάδας Α», σύμφωνα με τις καταθέσεις που επικαλείται το «Spiegel», συναντήθηκαν σε ξενοδοχείο της Ζυρίχης τον Ιούνιο του 1997. Υπέγραψαν μυστικά συμβόλαια με τη Ferrostaal, κατά τα οποία εάν γινόταν η παραγγελία, θα ελάμβαναν το 4,5% επί της ποσού αγοράς. Τα συμβόλαια φέρεται να κλειδώθηκαν στη θυρίδα 20843 της UBS.
Σύμφωνα με τα πρακτικά της γερμανικής εισαγγελίας, όταν δόθηκε επισήμως η δουλειά, τότε άρχισε η ροή του χρήματος από τη Ferrostaal: 3% ως προμήθεια προς τον αντιπρόσωπό της στην Ελλάδα και άλλο ένα 4,5% για την «Ομάδα Α», που με τη σειρά της θα προωθούσε τα χρήματα σε «πολιτικούς και στρατιωτικούς στην Ελλάδα».
Στην ομάδα, κατά το γερμανικό περιοδικό, ήταν πέντε:
- Hermann Graf von Pruckler, επιχειρηματίας.
- Κάποιος που άκουγε στο όνομα Ago, γνωστός του γερμανού επιχειρηματία.
- Ενας φίλος του Ago.
- Ο «Αλέξανδρος Αβατάγγελος», πιθανώς ψευδώνυμο για πρόσωπο που οι εισαγγελείς περιγράφουν ως άνθρωπο-σκιά και χρεώνουν στον «αραβικό κλάδο» της ομάδας.
- Ενας αρχιτέκτονας, που «συνέστησε ο υπουργός».
Ο τελευταίος είναι αυτός, μέσω του οποίου το δημοσίευμα εμπλέκει ευθέως τον Α. Τσοχατζόπουλο. Και προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του πρώην υπουργού, που με δήλωσή του ζήτησε άμεση αποκατάσταση της αλήθειας για «όσα ανυπόστατα και συκοφαντικά» αναφέρονται στο πρόσωπό του. Απείλησε δε με προσφυγή στη γερμανική Δικαιοσύνη.
Εκτός των «χρήσιμων πληρωμών» προβλέπονταν, κατά το περιοδικό, πληρωμές και προς μια «Ομάδα Β»: ανθρώπους με επιρροή στα συνδικάτα, ώστε να εξασφαλιστεί κάποια εργασιακή ειρήνη για το «χτίσιμο» του σκάφους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μέχρι και σε διευθυντικά στελέχη.
Η υπόθεση άφησε τα πρώτα ίχνη παρανομίας όταν ένα διευθυντικό στέλεχος διαπίστωσε ότι είχαν δώσει «πολλά για μίζες» και δεν περίσσευαν για την ίδια την εταιρεία. Φέρεται να μείωσε το ποσό κατά 40 εκατ., κάτι που εξόργισε την «Ομάδα Α». Και συνέβη το απίστευτο...
Ο άνθρωπος σκιά «Α. Αβατάγγελος» προσέλαβε δικηγόρο και κατέφυγε σε αγωγή διαιτησίας στην Ελβετία διεκδικώντας τα «δεδουλευμένα». Με εντολή του Μ. Μίτσελριχ, προέδρου της Ferrostaal -γνωστού στη χώρα μας από τη θητεία του στο αεροδρόμιο των Σπάτων- το 2007 δόθηκε τελικά εντολή πληρωμής στην «Ομάδα Α», άλλων 11 εκατ. ευρώ. Από αυτή την υπογραφή του ξεκίνησαν οι γερμανοί εισαγγελείς να ψάχνουν την υπόθεση. Ο Μίτσελριχ έφυγε από την εταιρεία τον Μάρτιο του 2009, ένα εξάμηνο προ της προγραμματισμένης αποχώρησής του.
Οι εισαγγελείς στάθηκαν επίσης στην MFI, εταιρεία που το 2004 ίδρυσε η Ferrostaal μαζί με την HDW. Η Μαργαρίτα Μαθιοπούλου κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στους ανακριτές, καθώς μια εταιρεία συμβούλων της είχε εισπράξει 1,2 εκατ. ευρώ από την MFI. Η ίδια απάντησε ότι επρόκειτο για την προώθηση μιας σύμβασης υποβρυχίων για λογαριασμό της Αιγύπτου, η κατασκευή των οποίων θα γινόταν στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά.
Η MFI, πάντως, ήταν από τις πρώτες εταιρείες που μπήκαν στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ και της εισαγγελίας, που ερευνούν την ελληνική πτυχή της υπόθεσης για προμήθειες. Ιδιαίτερα σε ποσά που κατέληξαν σε διάφορες εταιρείες με έδρα την Κύπρο και φέρονται να είχαν σχέση με τοπικούς αντιπροσώπους εν Ελλάδι.
ΠΗΓΗ: enet.gr
