Η μυστική τεχνική και πολιτική προετοιμασία με τη συμμετοχή της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη «συναινετική αναδιάρθρωση» του συνολικού ελληνικού δημοσίου χρέους τελεί εν γνώσει του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου, του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου.
Πρόκειται για την «πρώτη πράξη» μιας πανευρωπαϊκής επιχείρησης με τρεις στόχους:
Πρώτον, την αναδιάρθρωση των χρεών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Δεύτερον, την «αγγειοπλαστική» στις αρτηρίες του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού συστήματος, μέσω της αφαίρεσης των ομολόγων-«σκουπιδιών».
Τρίτον, την επιβολή σε ολόκληρη την ευρωζώνη ενός «γερμανικού κοστουμιού» υψηλής παραγωγικότητας, ισχνών αμοιβών και συνταγματικά κατοχυρωμένης δημοσιονομικής πειθαρχίας.
«Κέντρο» της επιχείρησης αυτής θα είναι ο υπό κυοφορία νέος Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF). Η έναρξή της προσδιορίζεται για τα τέλη Απριλίου.
Τμήμα του συνολικού σχεδίου για τη «συναινετική αναδιαπραγμάτευση» του συνολικού ελληνικού χρέους αποκάλυψε ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο Νταβός, όταν παραδέχθηκε ότι «συζητείται η ιδέα η Ελλάδα να επαναγοράσει το χρέος της». Η διάψευση του κ. Γ. Παπανδρέου, επίσης στο Νταβός, ότι η Ελλάδα «δεν συζητεί αναδιάρθρωση» είναι ασφαλώς ειλικρινής, υπό την έννοια πως η Αθήνα δεν σκοπεύει να επιβάλει μονομερώς, απώλειες στις αξίες των ομολόγων που κατέχουν οι δανειστές της.
Η μείωση της συνολικής δανειακής επιβάρυνσης θα επιτευχθεί «συναινετικά», στο πρότυπο του «Βrady Ρlan» που διέσωσε το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινινής Αμερικής το 1989.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει, παρά τις δημόσιες διαψεύσεις, τόσο η κυρία Ανγκελα Μέρκελ και ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε , όσο και οι κκ. Ολι Ρεν, Ζαν-Κλοντ Τρισέ και Ντομινίκ Στρος-Καν. Σημειώνεται ότι η λύση που προετοιμάζεται αποτελεί παραλλαγή του Βrady Ρlan. «Βrady Ρlan» για την Ευρώπη.
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία μια μικρή αναδρομή στην ιστορία. Το 1982 το Μεξικό και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής ήταν έτοιμες να χρεοκοπήσουν και τότε κάλεσαν το ΔΝΤ. Υστερα από πέντε-έξι χρόνια προγραμμάτων σταθεροποίησης όπως το ελληνικό (αύξηση φόρων, μείωση κρατικών δαπανών και υποτίμηση του νομίσματος- η οποία στην Ελλάδα αντικαθίσταται με την «εσωτερική υποτίμηση», δηλαδή τη μείωση αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα) οι οικονομίες παρέμεναν στάσιμες και υπερχρεωμένες. Το 1989 ο υπουργός Οικονομικών του πατρός Μπους κ. Νίκολας Μπρέιντι εφηύρε ένα σχέδιο «συναινετικής αναδιάρθρωσης», το οποίο στηριζόταν στην ελεύθερη επιλογή από ένα μενού λύσεων. Οι βασικές επιλογές στο μενού ήταν οι εξής τρεις:
1. Ανταλλαγή υφιστάμενων δανείων με νέα ομόλογα στο 65% της αξίας των παλαιών.
2. Ανταλλαγή δανείων με 30ετή ομόλογα με χαμηλότερο επιτόκιο.
3. Νέα δάνεια για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ύψους ως 25% επιπλέον εκείνων που είχαν ήδη δοθεί.
Τράπεζες που έκριναν ότι έπρεπε να «ξεφορτωθούν» ομόλογα-«σκουπίδια» για να επανακτήσουν τη φερεγγυότητά τους επέλεξαν την πρώτη επιλογή, διασφαλίζοντας βεβαίως το 65% των δανείων τους. Αλλες επέλεξαν τις υπόλοιπες λύσεις. Βασικό κίνητρο ήταν ότι οι πρώτες εκδόσεις των νέων ομολόγων είχαν την εγγύηση της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ανάπτυξη επανήλθε στο Μεξικό και το ίδιο πρόγραμμα εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Βουλγαρία, στο Μαρόκο, στην Πολωνία, στη Βενεζουέλα, ακόμη και στη Ρωσία το 1999.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζουν παραλλαγές του «Βrady Ρlan» για την Ελλάδα ήδη από τις αρχές του 2010!
Ακόμα και αν πετύχει μια παραλλαγή του Βrady Ρlan για την Ελλάδα κορυφαίες κυβερνητικές και τραπεζικές πηγές αμφισβητούν ότι η «επανεκκίνηση της ανάπτυξης» θα συμβεί άμεσα. Εκτιμούν ότι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προϋποθέτει, πέραν της «κάθαρσης» στο «δράμα του χρέους», να πειστούν οι αγορές ότι ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός διασφαλίζει τη θωράκιση της ευρωζώνης απέναντι στον κίνδυνο διάλυσης ή νέας χρεοκοπίας κράτους-μέλους. Προϋποθέτει επιπλέον ότι η «σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία» και νέοι κανόνες εργασιακής ευελιξίας και υψηλής παραγωγικότητας υιοθετούνται από όλες τις χώρες και ασφαλώς ότι το ελληνικό πρόγραμμα σταθεροποίησης συνεχίζει να εφαρμόζεται με επιτυχία.
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
