Μαρίνα Αλεξανδρή
Από την ελεγχόμενη έντασή της έως τις σημειολογικές και ρητορικές της εξάρσεις, η σημερινή σύγκρουση στην Βουλή είχε έναν και μοναδικό αποδέκτη, το κέντρο: Ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε...
μια δύσκολη ισορροπία - να καλύψει τα νώτα του στα δεξιά του και να κρατήσει ανοιχτό τον δίαυλο με τα μεσαία στρώματα και τους θυμωμένους «νοικοκυραίους».Ο δε Αλέξης Τσίπρας τράβηξε διαχωριστικές γραμμές με κουκουλοφόρους και τρομοκράτες και μίλησε, σχεδόν αποκλειστικά, στο ακροατήριο της κεντροαριστεράς. Αμφότεροι, φάνηκαν να έχουν διαβάσει καλά τις δημοσκοπήσεις και έδειξαν, που θα δοθούν οι μεγάλες πολιτικές μάχες το επόμενο διάστημα.
Για τον πρωθυπουργό, η κοινοβουλευτική συζήτηση για την αστυνομική βία περιλάμβανε και την πρώτη δημόσια «συγγνώμη» της θητείας του. Εστω και με καθυστέρηση έξι ημερών, έστω κι εάν δεν ήταν καθαρή «συγγνώμη» για τον ξυλοδαρμό της Νέας Σμύρνης και για την ένστολη αυθαιρεσία των προηγούμενων και επόμενων ημερών, κι έστω κι εάν έθεσε πλαίσιο συμψηφισμών, δήλωσε: «Ζητώ συγγνώμη από όλους όσοι υπέστησαν κρούσματα αστυνομικής βίας και για την δική μου διακυβέρνηση και για την δική σας».
Επιχείρησε επίσης να αποποιηθεί την κατηγορία, ότι καλλιεργεί τον διχασμό και επενδύει στην στρατηγική της έντασης επιστρέφοντάς την στον Αλέξη Τσίπρα, ανάλωσε πάνω από 20 λεπτά, για να πείσει για το success story της κυβέρνησής του στην διαχείριση της πανδημίας, και προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από τους θερμόαιμους υπουργούς του, λέγοντας πως «εγώ θεωρώ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με την τρομοκρατία».
Επέμεινε όμως στο αφήγημα των «νεο-αγανακτισμένων», που επιχειρεί να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις πλατείες. Κάπου εδώ φάλτσαρε, εκνευρίζοντας (σκοπίμως ή μη) τους καραμανλικούς, όταν διακήρυξε, πως «εγώ δεν θα επιτρέψω φαινόμενα κατάλυσης της έννομης τάξης, όπως εκείνα του 2008 και του 2011». Και στο τέλος, τα μπέρδεψε όταν, εκτός κειμένου, πληροφόρησε τους μεσοαστούς που βγήκαν στους δρόμους την περασμένη Τρίτη, ότι «οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων πήγαν στην πλατεία της Νέας Σμύρνης».
Συνολικά, και η πρωτολογία και η δευτερολογία του εξέπεμψαν διπλό άγχος και πολιτική αγωνία – για την κόπωση του κόσμου της μικρομεσαίας τάξης και για την οργή των νέων. «Δεν κουνάω το δάχτυλο, ζητάω την βοήθειά τους» είπε για τους νέους, αλλά τους υπέδειξε ως εχθρό τους τα social media και το Internet, τα οποία όπως είπε «δημιουργούν στεγανά έντασης».
Ηταν άλλο ένα μήνυμα αγωνίας, για τον σκληρό, αντισυστημικό πόλο αμφισβήτησης της κυβέρνησης που έχουν διαμορφώσει τα social media – κατά κάποιους, δε, ίσως ήταν και προαναγγελία ρυθμίσεων ή παρεμβάσεων στο μη ελεγχόμενο πεδίο του Internet.
Ο Αλεξης Τσίπρας, κοιτώντας επίσης ευθεία προς το κέντρο, ήταν σκληρός, αλλά με εμφανή πρόθεση να παραμείνει θεσμικός. Απηύθυνε 17 «κατηγορώ» κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, του καταλόγισε προσωπική και συνειδητή επιλογή πόλωσης και διχασμού, έλλειψη ενσυναίσθησης, αλαζονεία, υπονόμευση και διάβρωση της δημοκρατικής ενημέρωσης, και όρισε το τερέν της αναμέτρησης: «Δεν είναι η οργή των μπαχαλάκηδων, είναι η οργή των νοικοκυραίων που φοβάστε», είπε.
Ο ίδιος επιχείρησε, να πάρει καθαρές αποστάσεις από τους «μπαχαλακηδες»: Για τους κουκουλοφόρους είπε, ότι «οι αγωνιστές της αριστεράς αγωνίστηκαν και κέρδισαν μάχες χωρίς κουκούλες» και για τον Κουφοντίνα ότι «δεν θέλουμε να γίνει ήρωας ένας τρομοκράτης-δολοφόνος».
Δεν αποκήρυξε τις διαδηλώσεις, όπως του ζήτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν απολογήθηκε για την συμμετοχή της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα προσκλητήρια για κινητοποιήσεις και παρά το κρεσέντο και το «κατηγορώ» κατά της κυβέρνησης δεν ζήτησε εκλογές. Υπονόησε, ότι θα προσφύγει σε αυτές ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε ως διέξοδο, είτε ως ανάγκη: «Τα καθεστώτα πέφτουν με πάταγο», είπε στο τέλος της ομιλίας του, «η δημοκρατία θα σας ρίξει».
tvxs.gr
