Μέσα στην πανδημία, με τον κόσμο να παλεύει να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, γίνονται σημεία και τέρατα.
Και με την πανδημία να μας έχει τρελάνει όλους, λες και πριν τα είχαμε 400, άλλη μια χρονιά θα τη φάμε να μιλάμε για βελόνες και …μικροτσίπ. Jesus.
Ή μπορούμε να μιλάμε για Proud Boys, food banks και εξώσεις, γιατί, αν μη τι άλλο, το τέλειο σύστημα έχει πλούσια θεματολογία. Μωρέ βουνάκι και δεν ‘πα να καεί το σύμπαν. Αν και το φιτίλι δεν έχει πολύ ακόμα.
Πάντως, η όλη φάση με τα εμβόλια, και η όποια νορμάλ (γιατί υπάρχουν και κάμποσοι ψεκασμένοι εκεί έξω) δυσπιστία, για τις fast-track διαδικασίες γύρω απ’ αυτά, είναι σαν να καίγεται το σπίτι σου και να έρχεται ένας τύπος να σου πουλήσει έναν κουβά νερό.
Κοιτάξτε, δεν θέλω να εκφράσω σκεπτικισμό απέναντι στην ιατρική, που έχει επιτύχει σπουδαιότατες βελτιώσεις του βιοτικού επιπέδου, αλλά αντιδρώ κάπως άτσαλα απέναντι στην τρομοκρατία και όλο αυτό που γίνεται μέσα στην πανδημία, είναι ατόφια τρομοκρατία.
Η αμφιβολία του κόσμου για τις μακροχρόνιες συνέπειες από τα συγκεκριμένα εμβόλια, σε καμία περίπτωση δεν είναι αβάσιμη και ούτε είναι βάσιμο επιχείρημα να θεωρείται αρνητής, όποιος αμφιβάλλει για την ασφάλειά τους.
Επίσης, δεν είμαι γιατρός, το ξανατονίζω, οπότε δεν μπορώ να σας πω, αν θα βγάλουμε ..προβοσκίδα μετά το εμβόλιο και τι χρώματος.
Ήδη, με το εμβόλιό της, που παίρνει πλέον έγκριση και στις ΗΠΑ, η Pfizer προειδοποιεί, πως δεν έχουν καθοριστεί οι όποιες παρενέργειες με άλλα φάρμακα ή εμβόλια, ενώ και οι (σίγουρα όχι συχνές, μην υπερβάλλουμε) αλλεργικές αντιδράσεις στο εμβόλιο θα δημιουργήσουν προβλήματα, πέραν των μακροχρόνιων συνεπειών, που κανένας μα κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει αυτή τη στιγμή.
Βέβαια, τις ιατρικές αποφάσεις καλό θα ήταν να τις αφήνουμε στους γιατρούς, αλλιώς παίζουμε και την βάψαμε σαν κοινωνία· αν μας πει ο γιατρός να το κάνουμε, θα το κάνουμε και ό,τι γίνει.
Αν και ούτε οι γιατροί ξέρουν 100%. Οι χρηματιστές ξέρουν πιο πολλά. Βοήθεια.
Πάμε λίγο, πιθανόν πολύ, στα τυφλά.
Και όλο αυτό που βλέπουμε, φαίνεται σαν να εξελίσσεται κυριολεκτικά στην τύχη.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι υπάρχει κάποια μεγάλη συνωμοσία για την εμφύτευση νανομηχανών στο μεδούλι μας.
Όλο αυτό εργαλειοποιήθηκε, προκειμένου να βγάλουν κάποιοι φτωχούληδες λίγα δισεκατομμύρια παραπάνω.
Γιατί είναι αδίστακτοι.
Και από τύχη δεν μας έχουν τινάξει στον αέρα.
Έτσι ενημερωτικά, η Pfizer θα βγάλει 19 δισεκατομμύρια δολάρια από τα εμβόλια, μέσα στο 2021, όταν το καλύτερο της εμβόλιο φέτος (που είχε να κάνει με την πνευμονία) έβγαλε με το ζόρι 6, ενώ η Moderna με ετήσια έσοδα 60 εκατομμυρίων θα βγάλει μέσα στη χρονιά κάπου 13 δισεκατομμύρια, ενώ η χρηματιστηριακή της αξία εκτοξεύθηκε στα 62 δισεκατομμύρια δολάρια.
Έχουν να κάνουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια με την επιστήμη;
Και δεν είναι το μόνο εξωφρενικό. Η Moderna, για παράδειγμα, έλαβε σχεδόν 1 δισεκατομμύριο από τα κρατικά ταμεία για την ανάπτυξη του εμβολίου της. Και οι μέτοχοί της έχουν βγάλει τρελά λεφτά, πουλώντας μετοχές.
Μόνο που μπορεί τα εμβόλια να τα ερευνούν και να τα παράγουν αξιοπρεπείς άνθρωποι, που δεν έχουν απαραίτητα …σκοτεινά κίνητρα, αλλά τα αφεντικά τους, που θα τα εμπορευθούν, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από …φιλάνθρωποι.
Αλλά, ας πούμε ότι όλοι αυτοί οι μεγαλομέτοχοι στις φαρμακευτικές το εννοούν, πως όντως το κάνουν για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα. Τότε δώστε δωρεάν τα εμβόλια. Όχι δωρεάν στον κόσμο. Δωρεάν και στο κράτος. Ή να πουληθούν τόσο όσο κόστισαν πραγματικά στις εταιρείες. Και να απαγορευτεί η συμμετοχή των φαρμακευτικών στο χρηματιστήριο, άρα η αγοραπωλησία των μετοχών τους, για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Έγινε κάτι τέτοιο; Όχι, βέβαια.
Και όταν μπαίνει το κέρδος στη μέση, ποιος ξέρει πόσες «εκπτώσεις» θα γίνουν.
Κοιτάξτε, δεν ήμουν ποτέ δύσπιστος με την επιστήμη, αφού η επιστήμη έχει προσφέρει απεριόριστα οφέλη στην ανθρωπότητα και ένας κόσμος χωρίς αυτήν, είναι ένας άθλιος κόσμος· και το ξέρουμε καλά αυτό, been there, done that.
Έχουν, επίσης, να κάνουν όλες αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται, μέσα στην πανδημία, με την επιστήμη;
Έκλεισαν μέσα τον κόσμο στην Ευρώπη, αλλά άφησαν ανοιχτούς τους χώρους εργασίας, ενώ στις ΗΠΑ ακόμα φιλοσοφούμε, αν πρέπει να μας δώσουν κάτι παραπάνω από τα $1.200 που πήραμε την άνοιξη.
Και το χειρότερο, αντί να δημιουργήσουν αναχώματα στα συστήματα υγείας και να ενημερώσουν τους πολίτες καλύτερα (καλά ο δικός μας μέχρι τον Σεπτέμβριο νόμιζε, ότι οι άνθρωποι στα νοσοκομεία πεθαίναν από τίποτα αναθυμιάσεις), τα άφησαν όλα εντελώς στην τύχη τους, με αποτέλεσμα το εμβόλιο να είναι η μόνη (επιθυμητή) διέξοδος.
Μην τρελαίνεστε, τώρα με άλλες, καινούριες θεωρίες συνωμοσίας και τέτοια.
Δεν υπάρχει κανένα καταχθόνιο σχέδιο γι’ όλα αυτά. Μόνο το πάθος για χρήμα. Supply and demand.
Και όσον αφορά τα χρηματιστηριακά τερτίπια, απλώς τα περισσότερα νέα τα μαθαίνουν πριν από εμάς και τα εκμεταλλεύονται. Κανένα πρόβλημα.
Ή μάλλον, υποτίθεται, ότι σε καιρούς ανθρωπιστικής κρίσης είναι τουλάχιστον ανήθικο να κερδοσκοπείς.
Α, όχι, καπιταλισμό έχουμε, ξέχασα.
Και επειδή απέναντι στα λεφτά τους ή τις ζωές μας, ξέρουμε τι επιλέγουν 101 στις 100 φορές, να και ο λόγος που ανησυχώ εύλογα για όλα αυτά.
Και δεν βοηθάει πραγματικά καθόλου το γεγονός, ότι μάθαμε, πάλι την άνοιξη, πως ένα εμβόλιο για τον SARS, που θα ήταν κατά 80% ταυτόσημο για τον κορονοϊό, σταμάτησε λίγα χρόνια πριν ολοκληρωθεί, επειδή δεν υπήρχε επιχειρηματικό ενδιαφέρον, οπότε καταλαβαίνουμε, ότι τώρα υπάρχει μπόλικο, γι’ αυτό θα υπάρξουν και τόσα εμβόλια.
Και μπορεί όλες αυτές οι εταιρείες να παρήγαγαν ως τώρα τα όποια εμβόλια κάνουμε, δεν είναι ουρανοκατέβατες, αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω ιπποδρομίες εμβολίων.
Τώρα θα σας πω, τι άλλο εννοώ, όταν λέω, ότι είμαι δύσπιστος απέναντι στα εμβόλια, όχι γενικά στα εμβόλια το τονίζω, και θα τα πω όσο πιο επιγραμματικά μπορώ, δεν δύναται να το αναλύσω σε βάθος, αφού μπαίνω σε αχαρτογράφητα -για μένα- νερά.
Υποθετικά τώρα. Τι θνησιμότητα θα είχαμε, αν άντεχαν τα συστήματα περίθαλψης και αν υπήρχαν αρκετοί γιατροί και νοσηλευτές;
Σε πάρα πολλές χώρες εκτοξεύθηκε η θνησιμότητα όταν γέμισαν οι ΜΕΘ, αφού χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν αβοήθητοι περιμένοντας μάταια ιατρική βοήθεια στο θάλαμο αναμονής ή στο διπλανό κρεβάτι, κάτι που δεν αποκλείεται να ξανασυμβεί, αφού συμβαίνει ήδη σε κάποια νοσοκομεία.
Γενικά, στις ΗΠΑ τα πράγματα, όσον αφορά την πανδημία, δεν πάνε καλά -εδώ και μήνες- και θα χειροτερέψουν και άλλο, αφού το 1/3 των νοσοκομείων έχουν σχεδόν γεμίσει.
Πριν βιαστείτε να πείτε: «να αυτά γίνονται και στις ΗΠΑ», έχουμε την καλύτερη αναλογία ΜΕΘ ανά 1.000 κατοίκους στον κόσμο και δεν είναι αυτό το μέγιστο πρόβλημα της περίθαλψης, αλλά το γεγονός ότι κοστίζει η ρημάδα (δεν υπάρχει δημόσια περίθαλψη).
Στη Νέα Υόρκη, πάντως, παρά την διαφήμιση που έγινε στον Cuomo (για ευνόητους λόγους, πιθανό προεδριλίκι στο μέλλον για όποιον δεν το έπιασε), η θνησιμότητα την άνοιξη ήταν απίστευτα μεγάλη και ένα τεράστιο ποσοστό των θανάτων συνέβησαν εκείνο το διάστημα.
Οπότε, θα πάρουμε το Μανχάταν με τα 50.000 κρούσματα και τους 3.000 νεκρούς περίπου μέχρι σήμερα. Η Σιγκαπούρη, μια σχετικά παρόμοια πόλη, στα 55.000 κρούσματα είχε 25 νεκρούς.
Μάλιστα, ένας εντατικολόγος είπε, ότι ένας από τους λόγους που η Σιγκαπούρη τα πήγε καλύτερα από άλλες χώρες, είναι ότι ουδέποτε αντιμετώπισε πρόβλημα με τη χωρητικότητα των νοσοκομείων ή των ΜΕΘ. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο, μου φαίνεται όμως λογικό, όταν έχεις 1 γιατρό -ή 10 κρεβάτια- για 100 ασθενείς, να χάσεις τουλάχιστον τους 50.
Να πούμε άλλο παράδειγμα;
Ιταλία και Τουρκία έχουν τον ίδιο αριθμό κρουσμάτων, αλλά η Τουρκία έχει το ¼ των νεκρών της Ιταλίας. Ξέρετε τι άλλο έχει η Τουρκία; Την 2η μεγαλύτερη αναλογία ΜΕΘ ανά κατοίκους στον κόσμο, και απέφυγε να πέσουν όλοι οι ασθενείς μαζί, όπως στο Μπέργκαμο.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, για να μην το πάμε γύρω-γύρω, γιατί δεν αντέχουν ιδιαίτερη «πίεση» τα συστήματα περίθαλψης σε, υποτίθεται, ανεπτυγμένες χώρες;
Και δεν μπορεί να κατηγορούνται οι πολίτες για την συμπεριφορά τους ή επειδή εν μέσω πανδημίας έφαγαν οικογενειακά δείπνο.
Άσε που, εξαρχής, κατανόησαν οι περισσότεροι άνθρωποι το άπλωμα των κρουσμάτων σε βάθος χρόνου, έμαθαν να πλένουν τα χέρια τους και να φοράνε μάσκες, κάποιοι κάθονται στα σπίτια τους επί μήνες, αλλά ταυτόχρονα όφειλαν οι κυβερνήσεις (ας κάνουμε τους αφελείς) να στελεχώσουν τα συστήματα υγείας.
Τίποτα δεν έκαναν. Ζήτω η Δύση με λίγα λόγια, γιατί σε άλλες χώρες έγιναν τέτοιες προσπάθειες, χώρες που δεν θεωρούμε εξίσου σύγχρονες, που κανονικά πρέπει να ντρεπόμαστε.
Δεν μιλάμε για τον μισό πληθυσμό στα νοσοκομεία, αλλά για έναν σχετικά μικρό αριθμό ασθενών. Στη Νέα Υόρκη (σε ολόκληρη την πολιτεία) μιας και την αναφέραμε, υπάρχουν πάνω-κάτω περίπου 54.000 κρεβάτια για 20 εκατομμύρια κατοίκους.
Δεν λέω, ωραία μαθηματικά ξέρουν κάποιοι.
Στη Νέα Υόρκη τα διαθέσιμα κρεβάτια ήταν 75.000 το 2000. Σχεδόν 20.000 λιγότερα 20 χρόνια μετά. Τι πρόοδος.
Και ουσιαστικά, σε όλες σχεδόν τις χώρες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως πχ η …πάμπλουτη Κούβα, μειώθηκαν δραματικά τα τελευταία 30 χρόνια οι απλές κλίνες και οι ΜΕΘ που αντιστοιχούν ανά 100.000 κατοίκους, αλλά ούτε αυτό παίζει κάποιο ρόλο, ε;
Ενώ και μετά την πανδημία, θα συνεχιστεί η ίδια τάση.
Και αυτό με το φτωχό μου το μυαλό, νομίζω πως έχει να κάνει με τις κυρίαρχες πολιτικές και τη συνεχή μείωση του κόστους.
Και μπράβο, δεν λέω, για τα δισεκατομμύρια που πετάμε σε στρατό και αστυνομία.
Επίσης, πάρα πολλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν αποκλειστεί λόγω κόστους, και πέθαναν στα σπίτια τους, αλλά αυτό δεν κάνει να το λέμε. Μάλλον δεν θα φορούσαν μάσκες.
Τι να τα κάνω, δηλαδή, τα υπερσύγχρονα νοσοκομεία όταν δεν μπορώ καν να τα πληρώσω. Τον Μάρτιο, εύστοχα, ένας φίλος είχε γράψει στο ίντερνετ, ότι κοστίζει κάπου 8.000 δολάρια μια κηδεία, οπότε φτάσαμε στο σημείο να μην μας φτάνουν ούτε να πεθάνουμε.
Προτιμώ πάλι αυτό που έλεγε σε μια ταινία του Kurosawa, ο γιατρός μιας κλινικής: «οι μισοί ασθενείς μου έρχονται με πνευμονία γιατί δούλεψαν 10 ώρες στη βροχή, με βήχα γιατί όργωναν στο κρύο και δεν μπορώ να τους κρατήσω, γιατί αν δεν δουλέψουν θα πεινάσουν. Στην ουσία, η ασθένειά τους είναι η φτώχεια».
Θα πάμε επίσης να ασχοληθούμε, μετά την πανδημία, με τα άλλα 53-54 εκατομμύρια φετινούς θανάτους (fun fact: 135 εκατομμύρια γεννήσεις), εκτός των 2 εκατομμυρίων από κορονοϊό;
Τουλάχιστον ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των θανάτων προκαλούνται από άλλες λοιμώδεις ασθένειες. Μάλλον χλωμό. Εκεί δεν έχει μάσα.
Και τι σημαίνει για τους χρόνια ασθενείς όλη αυτή η τιτάνια κούραση των γιατρών και των νοσηλευτών;
Καμία κυβέρνηση, όλοι αυτοί οι γελοίοι, δεν προσπάθησε να μειώσει αυτό το φορτίο από τις πλάτες τους, εκτός ίσως από το συγκλονιστικό χειροκρότημα στα μπαλκόνια την άνοιξη, και τους έχει στο «περίμενε να βγει το εμβόλιο». Και πάρα πολλοί δεν αντέχουν. Ούτε αυτό κάνει να το λέμε.
Με λίγα λόγια, το πολύ σε 10 χρόνια από τώρα, τα νοσοκομεία μας θα παίζουν το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες ή τα McDonalds θα δίνουν δώρο με κάθε burger και ένα εισιτήριο σε ΜΕΘ και εμείς θα ασχολούμαστε με τα νέα παπούτσια της Nike, όπως οφείλουμε.
Να, αυτή την υποκρισία δεν τη μπορώ.
Και όλο αυτό το ακατάσχετο εμπόριο ελπίδας σε έναν κόσμο που ισορροπεί μεταξύ γκρεμού και ρέματος.
Μέχρι τότε να δείτε το Dark Waters, για να σκεφτείτε αν είμαστε ασφαλείς· κάνουμε, δεν κάνουμε, το εμβόλιο.
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ. ΕΔΕ στη Μυτιλήνη για τρεις συνοριοφύλακες και έναν αστυνομικό που πλάκωσαν στο ξύλο δυο πρόσφυγες στην άκρη του δρόμου. Για τους δεκάδες περαστικούς, και τους εργαζομένους σε παρακείμενη επιχείρηση, που απλά κοιτούσαν τη δουλειά τους, δεν συνέβαινε κάτι το ανησυχητικό. Αναρωτιούνται μετά αρκετοί γιατί δεν γίνεται τίποτα στο Μεγάλο Χωριό. Αντιμετωπίζοντας κάτι, δεν είναι σίγουρο ότι θα το αλλάξεις. Αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα προτού το αντιμετωπίσεις. Να, γιατί. Οι Έλληνες θεωρούν πολύ κανονικό, να δέρνουν οι ένστολοι όποιον γουστάρουν, οπότε καληνύχτα (και πάλι0 Ελλάδα.
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
