28 Ιουλ 2020

Άσχημα νέα για την κυβέρνηση


Γιώργος Λακόπουλος

Οι πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πέρασε και το καλύτερο μεσημέρι του, έχοντας απέναντί του τον αρχηγό της...


αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στις 23 Ιουλίου. Ήταν φανερό άλλωστε και στην αναγκαστική συνεύρεσή τους την επόμενη στο προεδρικό μέγαρο.

Η «πονηρία» της χωριστής ενημέρωσης των αρχηγών, ώστε να μην ξέρει ο ένας, τι είπε στον άλλον, δούλεψε αντίστροφα: ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον «έστησε στο τοίχο» για όλα: τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά, την περιθωριακή παρουσία της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους διόλου διαφανείς χειρισμούς των πόρων για την ανάκαμψη, αλλά και τη δημιουργία τοξικού πολιτικού κλίματος.

Σε ότι αφορά την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Καστελόριζο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέφερε (και δημοσίως) στη συζήτηση την πάγια εθνική γραμμή: η Ελλάδα μόνο την οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας αναγνωρίζει ως θέμα, που θα μπορούσε να συζητήσει με την Τουρκία και εφόσον δεν συμπίπτουν, τη λύση να δώσει το  Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Σε ότι αφορά την ΑΟΖ και τα χωρικά ύδατα δεν διαπραγματεύεται την άσκηση των δικαιωμάτων της.

Η καλοσύνη των ξένων

Από αυτή τη άποψη ο Πρωθυπουργός είναι πολλαπλά εκτεθειμένος. Όχι μόνο γιατί δεν φάνηκε να έχει σχέδιο αναχαίτισης της τουρκικής προκλητικότητας στην κλιμάκωσή της,  αλλά γιατί την περιμένει από…άλλους (όπως είναι οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι) παρά τις ηχηρές προειδοποιήσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για την εθνική μοναξιά, σ’ αυτό το θέμα.
Σε κάθε περίπτωση η πολιτική που βασίζεται στην «καλοσύνη των ξένων» (κατά τον τίτλο βιβλίου του οπαδού του Π. Τατσόπουλου) είναι ευάλωτη και η κυβέρνηση πέφτει στις παγίδες του Ερντογάν.

Καθώς όλοι μπορούν να διανοηθούν, ποια θα ήταν η στάση της στάσης της ΝΔ, αν η Αγία Σοφία μετατρεπόταν σε τζαμί με κυβέρνηση Τσίπρα στην Αθήνα, η συζήτηση των δυο ανδρών είχε αντίστοιχη φόρτιση.

Άλλωστε σ’ αυτό το θέμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανώς  αιφνιδιάσθηκε. Στην αρχή έκρινε, ότι ο Ερντογάν μπλοφάρει και στη συνέχεια άρχισε να μπλοφάρει και η ίδια απέναντι στην ελληνική κοινή γνώμη: ενώ έλεγε ότι ετοιμάζεται να ζητήσει κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, είχε ήδη μπει σε διάλογο μαζί της.
Η συνάντησή των εκπροσώπων του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Τούρκου Προέδρου, υπό την αιγίδα τη Γερμανίας, είναι αρνητική εξέλιξη, καθώς για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση η Ελλάδα αφήνει (πίσω από τις κουρτίνες)  ανοιχτό το ενδεχόμενο συζήτησης …εφ όλης της ύλης.

«Τάπες»

Στην πράξη η κυβέρνηση ακύρωσε μόνη της τη θεωρία για «διπλωματική απομόνωση» της Τουρκίας. Η Άγκυρα κάθε άλλο παρά χάνει έδαφος. Αντίθετα βρίσκεται μέσα στους στόχους της.

Με την τελευταία επιχείρηση στο  Καστελόριζο φτάνει κοντά στην «γκριζοποίηση» της περιοχής (όπως είχε κάνει με τα Ίμια επί Σημίτη) κατά τις συναφείς νύξεις ακόμη και των Αμερικανών.

Το σύμφωνο με την Λιβύη, ως συμφωνία μεταξύ κυβερνήσεων δεν θεωρείται άκυρο, αφού δεν έχει κριθεί από κάποιο δικαστήριο. Και η ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας πέρασε σαν εσωτερικό της θέμα.

Οι ισορροπίες την Τουρκίας με τη διεθνή κοινότητα (με εξαίρεση τη Γαλλία), δεν έχουν διαταραχθεί. Σε ότι αφορά τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τη Γερμανία οι αντιδράσεις για την Αγία Σοφία και την έξοδο του ερευνητικού σκάφους έμειναν στα λόγια.

Τόσες αλλεπάλληλες «τάπες» για την ελληνική εξωτερική πολιτική, παρά είναι πολλές.  Επιπλέον, εμφανίζονται ρήγματα στην ελληνική επιχειρηματολογία, καθώς στη συζήτηση για το Καστελόριζο ακούγονται στην Αθήνα (και μάλιστα από το κυβερνητικό στρατόπεδο) ισχυρισμοί, για «διαφορές που πρέπει να συζητηθούν». Ένας οπαδός των «διαφορών» μάλιστα είναι και …άτυπος σύμβουλος της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Στον αντίποδα ο Αντ. Σαμαράς ετοιμάζεται να καταλογίσει στον Πρωθυπουργό (αν δεν το έκανε ήδη) ενδοτικότητα απέναντι στους «πειρατές».

«Είσαι ενορχηστρωτής της τοξικότητας»

Ο Αλέξης Τσίπρας απέδωσε προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη την ευθύνη για το νοσηρό πολιτικό κλίμα των ημερών, με την κασετολογία και την επικοινωνιακή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν «παρακράτος».

Ο έγκυρος Βασίλης Σκουρής απεκάλυψε στο ieidises.gr, ότι είπε ευθέως στον Πρωθυπουργό «εσύ είσαι ο ενορχηστρωτής», και του καταλόγισε, ότι οι (συντονισμένες) επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγούνται το Μέγαρο Μαξίμου.

Η προκύπτουσα αμηχανία του Πρωθυπουργού, όπως προκύπτει από την αντίδρασή του… «μόνα τους βγαίνουν, δεν θέλω να δηλητηριάσω το πολιτικό κλίμα», αφήνει ανοικτό, το αν απολογείται για την τοξικότητα, ή προσπαθεί να βγάλει τον εαυτό του απέξω.

Τα πράγματα όμως είναι σε βάρος του. Η παρουσία των βουλευτών της ΝΔ (υπό την μπαγκέτα του … Σαμαρά) στη συνεδρίαση  Βουλής που αποφάσισε  την παραπομπή Παπαγγελόπουλου, συμπύκνωσε τις σαλταδόρικες μεθόδους της ΝΔ - με μόνιμο παρακολούθημά της το Κινάλ.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της (με εμπροσθοφυλακή μέλη της κυβέρνησης) προσπάθησε να δημιουργήσει την εντύπωση, ότι με την παρέμβασή του στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε…να μην υπάρξει παραπομπή, με αντάλλαγμα τη συναίνεσή του στα εθνικά θέματα.

Ο πρώην πρωθυπουργός εντελώς το αντίθετο είπε: ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την παραπομπή ως αποπροσανατολισμό στις αποτυχίες της στα  ελληνοτουρκικά, αλλά και στην αποκάλυψη του σκανδάλου Νοβάρτις.

Το σκάνδαλο Νοβάρτις είναι «ενεργό»

Σε ότι αφορά την οργανωμένη προσπάθεια ΝΔ και Κινάλ, να εξαφανιστεί το σκάνδαλο Νοβάρτις και στη θέση του να μπει το τερατούργημα της δήθεν σκευωρίας, που έχει εξυφάνει ο… ίδιος ο Τσίπρας, ο πρώην πρωθυπουργός επέκρινε εξ ίσου αυστηρά τον διάδοχό του.

Έτσι κι αλλιώς η ουσία δεν αλλάζει: οι δέκα πολιτικοί βρέθηκαν νομίμως υπό έρευνα. Ήδη ένας παραπέμφθηκε και για δυο η έρευνα συνεχίζεται παρά τη διατεταγμένη προσπάθεια να βγει από την υπόθεση η εισαγγελέας Τουλουπάκη. Ποια σκευωρία;

Άλλωστε υπέρ των καταγγελιών Τσίπρα και των ερευνών από την  Εισαγγελία Διαφθοράς, συνηγορεί και η έρευνα των αμερικανικών αρχών, για τη διακοπή της οποίας χωρίς δίκη η Νοβάρτις παραδέχθηκε τις  παρανομίες που διαπράχθηκαν κυρίως στην Ελλάδα και πλήρωσε βαρύ πρόστιμο.

Στην Αθήνα αυτό ακούστηκε ως… καλή εξέλιξη, για όσους δεν ήταν ευχάριστη η προοπτική εκδίκασής από αμερικανικό δικαστήριο.

Εκ των πραγμάτων το σκάνδαλο παραμένει «ενεργό» και μπορεί να αναζωπυρωθεί, καθώς ο υπερατλαντικός συμβιβασμός στο Νιου Τζέρσεϋ περιέχει αναφορές, που δείχνουν πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα. Και  όχι «επαγγελματικές της υγείας», όπως προσπάθησε να αναδείξει η κυβερνητική προπαγάνδα.

Κοντά στο νου κι η γνώση: οι Αμερικάνοι δεν είχαν λόγο να ερευνήσουν τις συνταγογραφήσεις Ελλήνων γιατρών, ούτε μπορούσαν γι’ αυτό να επιβάλουν πρόστιμα στη Νοβάρτις.

Το θέμα για το αμερικανικό δημόσιο ήταν, αυτό που έχει πει στην αρχή (μεταξύ άλλων) και η Ντόρα Μπακογιάννη: «Οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων». Που δεν γίνονται φυσικά από γιατρούς.

Είναι εμφανές, ότι οι υπερτιμολογήσεις έθιγαν τα αμερικανικά συμφέροντα (επειδή η Ελλάδα ήταν χώρα αναφοράς στην τιμολόγηση) και όχι οι συνταγογραφήσεις.

Πού θα πάνε τα λεφτά

Τέλος ο Αλέξης Τσίπρας με την ίδια η αυστηρότητα δεν παρέλειψε να αναφέρει στον Πρωθυπουργό, ότι η ελληνική παρουσία στις διαπραγματεύσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν ισχνή.

Σημείωσε, επίσης, ότι η αξιοποίηση των πόρων, που θα γίνει υπό αυστηρή κοινοτική επίβλεψη, ταυτόχρονα θα αξιολογείται ανά πάσα στιγμή από την αξιωματική αντιπολίτευση, για να διασφαλισθεί διαφάνεια. Πού θα πάνε τα λεφτά, δεν συνιστά λευκή επιταγή προς την κυβέρνηση.

Η ισχυρή επικοινωνιακή ομπρέλα, που διαθέτει πάντα ο Μητσοτάκης, τον διευκολύνει, να μην αναδειχθεί η δύσκολη θέση στην οποία περιέρχεται, από τη στιγμή που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έβαλε όλα τα θέματα στο τραπέζι και τον κατέστησε προσωπικά  υπεύθυνο για τις εξελίξεις. Και αν αυτό έχει μια επιπρόσθετη σημασία, είναι, ότι ενισχύει το  ενδεχόμενο της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές.

ΥΓ: Αξιόλογος ηθοποιός ο Τομ Χανκς και βολική εκατέρωθεν η σχέση του με την Ελλάδα (όπου ήδη πολιτογραφήθηκε) και την Αντίπαρο. Αλλά κανείς πρωθυπουργός ευρωπαϊκής χώρας δεν θα έσπευδε… οικογενειακώς - να του παραδώσει αυτοπροσώπως το διαβατήριό του. Τριτοκοσμικό…


Πηγή: anoixtoparathyro.gr


Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world