Ένα πασίγνωστο σύνθημα που ακούστηκε στις πλατείες, ειδικά το διάστημα 2010-2013, ήταν το «μια νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί». Εντάξει, κάποιες νύχτες ήταν μαγικές (για τελείως...
διαφορετικούς λόγους), αλλά σε γενικές γραμμές το σύνθημα αποδείχθηκε σαν τα μνημόνια. Ανεφάρμοστο.
Και πέρασαν τα χρόνια και μαθαίνουμε, το 2020, ότι η Αργεντινή έπιασε στον ύπνο τους δανειστές της και κήρυξε μονομερή αναδιάρθρωση μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, προκαλώντας την οργή τους, αλλά τους περίμενε και δεύτερη έκπληξη, ότι, αν δεν το δεχθούν, θα διαγραφεί μονομερώς όλο το χρέος.
Take it or leave it. Τους έκανε τη μούρη κρέας, απλά και σταράτα.
Η προθεσμία να έρθουν σε συμφωνία με τους όρους της (μειωμένα επιτόκια, αλλαγή της διορίας αποπληρωμής και των ποσών αποπληρωμής) έληγε σήμερα, αλλά παρατάθηκε ως τις 22 Μαΐου, με τον πρόεδρο της χώρας, όμως, να επισημαίνει, ότι δεν θα αλλάξει η θέση της κυβέρνησης στο θέμα αυτό.
Έτσι κάνεις πολιτική. Χωρίς πιστοληπτικά μαξιλαράκια, χωρίς να κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι με τα κοράκια και τους εγχώριους υπηρέτες τους.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια τραγική θέση, έχοντας στο τιμόνι της τραγικούς κυβερνήτες που απευθύνονται σε τραγικούς πολίτες.
Χωρίς να έχει επιβληθεί (και ούτε προβλέπεται) έστω μια στάλα Δικαιοσύνης, εκτός από την ανάδειξη δικαστικού σε πρόεδρο της Δημοκρατίας (sic).
Και αντιμετωπίζοντας μια πιθανή ύφεση φέτος που θα ξεπεράσει το 10%, με το χρέος να απογειώνεται πάνω από το 200% του ΑΕΠ, με τα ελληνικά νοικοκυριά να έχουν προμήθειες λίγων βδομάδων στην καλύτερη και όλες σχεδόν τις υποδομές σε άθλια κατάσταση, δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης, για να ξέρεις, ότι δεν τους σώνει ούτε ο…Μωυσής.
Διάβασα και την μαρτυρία του ανθρώπου, που κατέβηκε να δει, τι συμβαίνει και μαζεύτηκαν 50 αστυνομικοί κάτω από το σπίτι του, στην Κυψέλη, δέρνοντας όποιον βρισκόταν έξω βραδιάτικα στους γύρω δρόμους, και αντ’ αυτού τον έσπασαν στο ξύλο και, όταν διάβασα να λέει «τι θα πούνε, όταν αυτοί οι εγκληματίες της ομάδας “Δράση” οδηγηθούν στα δικαστήρια, για αυτά που έκαναν σε μένα, αλλά και σε άλλους αυτή τη νύχτα;», σκέφτηκα, μήπως διάβαζα για κάποια άλλη χώρα.
Όπως και να έχει, η Ελλάδα δεν προετοιμάστηκε για τίποτα (σε κανένα τομέα) και χάρισε 10 ολόκληρα χρόνια στο απόλυτο τίποτα, μαζεύοντας παράλληλα ένα σωρό σφαλιάρες.
Και μπορεί να παρηγορεί κάπως το γεγονός, ότι και άλλες χώρες γονάτισαν μέσα στην πανδημία (καλά, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι, απλά το παίζω cool και ότι τάχα μου το 2021 θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα) αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι θα μοιραστούμε όλοι την ίδια τύχη.
Ο καθείς στη γωνιά του, διαφορετικά …εξοπλισμένος.
Και δεν νομίζω, ότι χρειάζεται να το συλλαβίσει κανείς, τι περιμένει την Ελλάδα, ειδικά απ’ τη στιγμή που όλη της η οικονομία βασίστηκε στην οικοδομή, τον τουρισμό (που αν τα συνδυάσεις μεγάλωσαν υπερβολικά την φούσκα του real estate και των κόκκινων δανείων) και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ζούσαν απ’ αυτή την κίνηση τουριστών και χρημάτων· μάλιστα, άρχισαν μέχρι φιλελέδικες ιστοσελίδες να μουρμουράνε για 100, 150, ακόμα και 200.000 λουκέτα στο χώρο, τους επόμενους μήνες.
Το ξέρουν, ότι δεν μετασχηματίζεται μια οικονομία απ’ τη μια μέρα στην άλλη (το ίδιο ισχύει και για την Υγεία), οπότε πάει για δράμα η κατάσταση.
Χωρίς, παράλληλα, να έχει γίνει μια λογική και νηφάλια εκτίμηση του ελληνικού χρέους, το οποίο χρέος δεν πρόκειται να αποπληρωθεί πριν σβήσει ο ήλιος και με τους Έλληνες αλλού γι’ αλλού.
Όπως έγραψε και ο Άρης Χατζηστεφάνου συγκρίνοντας την Ιαπωνία με την Ελλάδα στο θέμα των κοινωνικών μέτρων για το lockdown κατά την πανδημία:
«Προφανώς ο Σίνζο Άμπε δεν χρησιμοποιεί τα λεγόμενα "λεφτά από το ελικόπτερο" γιατί είναι ηθικός, ούτε γιατί είναι δίκαιος ή φιλάνθρωπος. Το κάνει για να δώσει πνοή στην εθνική οικονομία. Γιατί είναι καπιταλιστής και μάλιστα νεοφιλελεύθερης κοπής. Στην Ελλάδα, ούτε καν αυτό δεν έχουμε καταφέρει. Αναθέσαμε την εξουσία σε ένα κράμα διεφθαρμένων, εθνικιστών, που κυβερνούν μέσω πολιτικών δυναστειών. Νομίζουν ότι είναι φιλελεύθεροι. Νομίζουν ότι είναι άριστοι. Νομίζουν ότι έχουν και δίκιο, γιατί πληρώνουν έναν εσμό κολαούζων να τους χειροκροτούν. Νομίζουν, ότι θα μπορούν να μας κοροϊδεύουν αιώνια».
Αν και προβληματίζομαι κατά πόσο θα ισχύει αυτό το τελευταίο, αφού τι να λέμε τώρα, όταν τα ίδια πρόσωπα που χρεοκόπησαν την Ελλάδα, βρίσκονται στις θέσεις τους και στη δεύτερη χρεοκοπία.
Δεδομένου ότι κάποιοι έβγαλαν πολλά λεφτά προωθώντας τις θέσεις των δανειστών (και συνεχίζουν να βγάζουν) καταλαβαίνει κανείς, ότι το κάστρο έπεσε εκ των έσω και ότι δεν πρόκειται αυτοί που χρεοκόπησαν την Ελλάδα, να την …ξεχρεώσουν.
Τέτοια συνέπεια στη βλακεία, μόνο οι Έλληνες επέδειξαν και έχουν ήδη βάλει πολύ ψηλά τον πήχη.
Αν και σε σχέση με το 2010, είναι περισσότεροι εκείνοι, που έχουν καταλάβει τι τους περιμένει το επόμενο διάστημα, δεν ξέρω, αν αυτό είναι αρκετό, αφού η κοινωνία δεν προετοιμάστηκε για κάτι τέτοιο.
Οπότε, ποια νύχτα μαγική και ποια Αργεντινή;
You wish.
Μάλλον ψωμί κι ελιά και…
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 Έχω ξεραθεί στα γέλια να διαβάζω φιλελέδες. Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι, επιτελούν σημαντικό έργο. Τι πλάκα να τους βλέπεις να αναρωτιούνται, αν η αστυνομία θα πλακώνει στις σφαλιάρες και τους τουρίστες που θα συνωστίζονται στα αιγαιοπελαγίτικα μπαράκια. Πραγματικά, η λογική στην Ελλάδα έχει πάει κρουαζιέρα. Βγάλανε και σποτάκι, που θα έπρεπε να είναι του ΕΟΤ και όχι της ΓΓΠΠ. Μια πραγματικά γελοία κυβέρνηση που δεν ξέρει πώς θα φέρει τη χρεοκοπία στα χάπατα και κάνει ένα κάρο μ@λακίες με κάμερες και παρακάμερες. Και απέναντί της υψηλές επιδείξεις γυμναστικής, φασιστοπλασιέ, οι …γνήσιοι χριστιανοταλιμπάν και ο Τσίπρας με τον Πολάκη. Α, και το ΚΙΝΑΛ αχαχαχαχαχαχαχα. Ρε, θυμάμαι που έβλεπα μικρός κάτι σειρές και ταινίες με μελλοντικές δυστοπίες, όπου καμιά φορά μπορεί να έβλεπες καμιά δυστοπία, στην οποία τα άθλια 30’s-50’s έγιναν, ας πούμε το πρότυπο για τις επόμενες δεκαετίες. Και βλέπω σήμερα την Ελλάδα και δεν ξέρω, αν πρέπει να εντυπωσιαστώ ή να ουρλιάξω.
Υ.Γ.2 «Η τέλεια δικτατορία είναι μια δικτατορία που έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας, μια φυλακή χωρίς τοίχους που οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται την απόδραση, ένα σύστημα δουλείας, όπου, χάρη στην κατανάλωση και την διασκέδαση, οι σκλάβοι θα λατρεύουν τη σκλαβιά τους… Υπό την πίεση του υπερπληθυσμού, που επιταχύνεται, και της αύξουσας υπερ-οργάνωσης καθώς και με τη βοήθεια των πιο αποτελεσματικών μεθόδων χειραγώγησης των μυαλών, οι δημοκρατίες θα αλλάξουν. Οι παλιοί γραφικοί θεσμοί (εκλογές, κοινοβούλια, τα ανώτατα δικαστήρια, και τα υπόλοιπα) θα παραμείνουν, αλλά η βασική ουσία τους θα είναι ένα νέο είδος μη-βίαιου ολοκληρωτισμού. Όλα τα παραδοσιακά ονόματα, όλα τα συνθήματα θα παραμείνουν ακριβώς όπως τον παλιό καιρό. Η δημοκρατία και η ελευθερία θα είναι τα θέματα όλων των ραδιοφωνικών σταθμών και όλων των κύριων άρθρων των εφημερίδων. Εν τω μεταξύ, η κυβερνώσα ολιγαρχία και η υψηλής εξειδίκευσης ελίτ των στρατιωτών, των αστυνομικών, των παραγωγών σκέψης και πνευματικής χειραγώγησης θα οδηγεί τους πάντες και τα πάντα, όπως οι ίδιοι κρίνουν σκόπιμο.», Aldous Huxley, Brave New World. 1932.
Υ.Γ.3 Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σκάσω, όπως έσκασα τα προηγούμενα χρόνια, κομπανιέρο. Τότε ήμουν στην Ελλάδα, τώρα δεν είμαι. Οπότε, τι νόημα θα είχε να σκάσω; Δεν σκάω καν, για όσα ευτράπελα γίνονται στην Αμερική. Κάνω ότι περνάει απ’ το χέρι μου και όλα αυτά τα θέματα λύνονται, αν ποτέ λύνονται, σε συλλογική βάση. Ναι, μάλλον εκεί κολλάνε όλα. Στο πόσο θέλει μια (τοπική ή μη) κοινωνία να αλλάξει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ (μέχρι να πεθάνω τουλάχιστον, μετά δεν θα θυμάμαι τίποτα) τη γενικότερη αδιαφορία της κοινωνίας για την Ηριάννα και τον Περικλή, αδιαφορία ακόμα και απ’ ανθρώπους που μέχρι εκείνη τη στιγμή διαφήμιζαν συνέχεια τη μηδενική τους ανοχή σε οτιδήποτε αυταρχικό και ολοκληρωτικό. Όταν είδαμε τη γενικότερη σιωπή (ελάχιστοι αντιδράσανε), για κάτι που κάνει την Κυψέλη να μοιάζει με λούνα παρκ, γυρνάει η κομπανιέρα μου και μου λέει: “Άρη πάμε να φύγουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο”. Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Όταν δυο άνθρωποι φυλακίστηκαν, επειδή το είπε το κράτος, την επομένη δεν θα έπρεπε να είχε μείνει φυλακή όρθια. Και αφού η ελληνική κοινωνία δεν τους υπερασπίστηκε ιδιαίτερα, μην πω καθόλου, τότε τι περιμένει να της συμβεί στη συνέχεια; Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, εδώ σήμερα βγήκαν τα πόθεν έσχες των πολιτικών και τσακώνονται οι νεοδημοκράτες με τους συριζαίους, αν έχει πιο πολλά σπίτια ο Μητσοτάκης, ο Παπαδημούλης ή ο Βαρβιτσιώτης. Δεν έχουν καμία αίσθηση του πόσο γελοίοι είναι. Άρη, σήμερα άνοιξαν - θεωρητικά- τα καταστήματα. Εννοείται, πως πάρα πολλά μαγαζιά δεν άνοιξαν, ούτε θα ανοίξουν ξανά. Πήγα μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και το είδα όλο το έργο. Όλα τα επεισόδια και όλες τις σεζόν. Οπότε, σκέφτομαι, αυτή τη φορά να μην το ξαναδώ. Άλλωστε, οι Έλληνες είναι αποδεδειγμένα αυτιστικοί και δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτα πέρα από τον εαυτό τους. Όλοι ψάχνουν για ακροατήριο, κανείς δεν θέλει, να είναι ακροατής. Η συνταγή της καταστροφής. Ξανά. Λες και δεν προηγήθηκε η χρεοκοπία του 2010. Τέτοια εμμονή στα ίδια λάθη είναι αυτοκτονική. Οι Έλληνες δεν έχουν κάνει ούτε ένα βήμα. Ούτε μάγια να τους έχουν κάνει. Με τα μούτρα στα σκατά. Τους αρέσουν μάλλον. Όσο για το νέο παγκόσμιο σκηνικό, ο Όργουελ και ο Χάξλεϋ μου φαίνονται πια ερασιτέχνες. Να είσαι καλά, Άρη. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
