Του Γιάννη Πανούση
Μακάρι οι υποψιασμένοι
να μη βγουν αληθινοί
Σπ. Ζαχαράτος, Φύλακας φυλαχτών
Θα ζήσουμε σε εύθραυστες ισορροπίες...
σε ατομικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό επίπεδο. Σε πρωτόγνωρες καταστάσεις λειτουργίας θεσμών και ανθρώπων.Η κρίση του λαϊκισμού κατά την περίοδο του Κορονοϊού δεν σημαίνει ότι θ’αποφύγουμε το νέο λαϊκισμό στη μετά την κρίση εποχή.
Σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα στιγμή η Αριστερά μοιάζει να πελαγοδρομεί. Θεωρώ συνεπώς χρέος κάθε αριστερού να καταθέτει τις όποιες απόψεις του προς τους εν τρικυμία ναυτιλομένους. Πρέπει λοιπόν οι αριστεροί αξιωματούχοι[ή έστω, οι περισσότεροι της ηγετικής ομάδας]:
1.να μάθουν να εκφράζονται καθαρά και με απλά/κατανοητά ελληνικά γιατί ‘τα κορακίστικα’ αφορούν παιδικό παιχνίδι παλαιότερων γενεών
2.να μην αναμασάνε συνεχώς παρωχημένα τσιτάτα του 19ου αιώνα που δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στο σήμερα
3.να πάψουν να ‘κλαίγονται’ για τους κινδύνους και τις απειλές κατά της Αστικής Δημοκρατίας γιατί όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το Πολίτευμα δεν είναι και το πλέον αγαπημένο τους
4.να μην [υπο]στηρίζουν όποιον απογοητευμένο ή αρριβίστα προσκολλάται σε αυτούς επειδή δεν τον στηρίζουν οι άλλοι[όταν όλοι έχουν δίκιο,τότε δεν έχεις εσύ πολιτική]
5.να μην επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο τον ελληνικό λαό γιατί ταξικά εκφράζουν ένα μικρό τμήμα του και κοινοβουλευτικά ένα ελάχιστο
6.να μη δοξολογούν ‘το δικαίωμα στην ασχετοσύνη’ και την αμετροέπεια της άγνοιας θεωρώντας τες ως ένδειξη ‘επαναστατικότητας’[sic] [η ελευθερία της έκφρασης ως αγυρτεία]
7.να μην ισχυρίζονται ότι οι δολοφονίες των άλλων αποτελούν σκευωρίες ενώ οι δολοφονίες ‘των δικών τους’[;] ηρωικό θάνατο
8.να μη χρησιμοποιούν δημαγωγικό λόγο προς τον όχλο αλλά λογικά επιχειρήματα προς τους πολίτες
9.να μη χαρακτηρίζουν πράξεις ως πρόληψη ή καταστολή ανάλογα με το ποιος είναι το θύμα και ποιος ο δράστης
10.να μη συγκαλύπτουν τις παρανομίες ‘των δικών τους’ [η ανυπακοή δεν είναι επάγγελμα]
11.να ψάξει ο καθένας στον εσωτερικό του κόσμο για να βρει κάποιες κρυμμένες αλήθειες και να ψάξουν όλοι μαζί στο εσωτερικό του κόμματος για να βρουν τις αιτίες της ήττας
12.να κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση κι όχι πλειοδοτικό συνδικαλισμό ή εξορκισμό του Κακού.
Επειδή δεν υπάρχει κομματικό σύστημα, που να παίζει ‘’μονά-ζυγά’’δικά του, επειδή η βαρβαρότητα της γλώσσας και ο εκτσογλανισμός των πολιτικών ηθών ποτέ δεν ήσαν στοιχεία αντίστασης, επειδή οι διπολικοί άνθρωποι και οι διπολικές κοινωνίες δεν αφήνουν χώρο για ν’ανθίσουν προοδευτικές/αριστερές ιδέες, επειδή η αυτοπαγίδευση σε ομφάλιους λώρους ετερόκλητων συμμαχιών καθιστά την Αριστερά ανάδελφη με τις λοιπές αριστερές δυνάμεις, καλό θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ν’αφήσει τα κόλπα και τα κλισέ και ν’ανοιχτεί με νέα καθαρά πρόσωπα, νέες ξεκάθαρες θέσεις και νέα πεντακάθαρη στρατηγική στην ελληνική κοινωνία, συνειδητοποιώντας-επιτέλους- ότι δεν βαδίζει στο βολικό γι’ αυτόν δρόμο προς τα Μνημόνια των άλλων, αλλά στον επικίνδυνο δρόμο προς τα Δαιμόνια των δικών του.
