Γιώργος Κλάπας*, Νεφέλη Κάτση**
Για εμάς οι κοινωνικοί μας χώροι, οι σχολές μας, είναι κάτι παραπάνω από μοχλοί οικονομικής ανάπτυξης στα χέρια του κεφαλαίου, των επιχειρήσεων και των εταιρειών. Για εμάς, η εκπαίδευση είναι δημόσιο και δωρεάν αγαθό, δεν αγοράζεται και δεν ξεπουλιέται και καλύπτει κοινωνικές ανάγκες.
Για εμάς το πανεπιστήμιο είναι ο χώρος που ζούμε, συζητάμε, οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, παλεύουμε.
Τους τελευταίους μήνες, έχουμε βιώσει τις βίαιες πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και της κρατικής καταστολής τόσο σε επίπεδα κοινωνίας αλλά ιδιαίτερα εντός του φοιτητικού κινήματος. Ειδικότερα, στην ΑΣΟΕΕ από την αρχή της χρονιάς φοιτητές και φοιτήτριες και εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου έχουν πέσει ουκ ολίγες φορές θύματα κρατικής τρομοκρατίας.
Δυνάμεις των ΜΑΤ έχουν προχωρήσει σε ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης σε ώρες που στο πανεπιστήμιο διεξάγονταν κανονικά μαθήματα. Μετά το περιστατικό της 11/11/2019, που οι δυνάμεις της αστυνομίας μετέτρεψαν την ΑΣΟΕΕ σε εμπόλεμη ζώνη και έπνιξαν με χημικά τον κόσμο που ήταν εντός αλλά και εκτός αυτής, άλλο ένα περιστατικό κρατικής καταστολής και εφαρμογής της κατάργησης του ασύλου ήρθε να προστεθεί στα προηγούμενα.
Τη Δευτέρα 24/2/2020, γίναμε μάρτυρες ενός περιστατικού ντροπής, που φανερώνει την απολυταρχική διάθεση τόσο της κυβέρνησης όσο και των σωμάτων «ασφαλείας». Ένοπλος αστυνομικός μπήκε εντός της ΑΣΟΕΕ και, αφού κάποιοι φοιτητές τού ζήτησαν να βγει από τον χώρο, αυτός άρχισε να τους σημαδεύει, απειλώντας πως θα πυροβολήσει. Λίγο αργότερα, μια διμοιρία των ΜΑΤ τον φυγάδευσε, κάνοντας χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης, προκαλώντας τον πανικό των φοιτητών/τριών, αλλά και των εργαζομένων.
Την αμέσως επόμενη ημέρα (Τρίτη 25/2), με αφορμή συγκέντρωση ομάδας αναρχικών, δυνάμεις των ΜΑΤ και της ομάδας δράσης προχώρησαν σε χρήση χημικών και έπειτα έδιωξαν τους φοιτητές από το πανεπιστήμιο, εισβάλλοντας μέσα και κρατώντας έγκλειστους μέσα κάποιους φοιτητές/τριες, αλλά και εργαζόμενους/ες, οι οποίοι/ες απελευθερώθηκαν λίγες ώρες αργότερα από αλληλέγγυο κόσμο που συγκεντρώθηκε γύρω από το πανεπιστήμιο και τους απεγκλώβισε.
Θα ήταν λάθος, να κάνουμε την ανάγνωση, ότι τα παραπάνω περιστατικά αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις και όχι αποκρυστάλλωση μιας συνολικής κατασταλτικής πολιτικής και εμπέδωσης του δόγματος νόμος και τάξη.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., προκειμένου να εγκαθιδρύσει μια κανονικότητα πειθάρχησης και συμμόρφωσης σε όλες τις κοινωνικές δομές, ήδη προεκλογικά προσπαθούσε, πάντα με τη βοήθεια των αστικών συστημικών μίντια, να στήσει το δικό της αφήγημα, προκειμένου να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση για όλες τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της. Ξεκινώντας από το πανεπιστημιακό άσυλο, ύφανε την εικόνα ενός άντρου βίας και ανομίας που αποτελεί τη βασική αιτία των παθογενειών του δημόσιου πανεπιστημίου και αναχρονιστικό θεσμό, ποινικοποιώντας με αυτό τον τρόπο την έννοια του ασύλου. Η Ν.Δ., έχοντας καταφέρει να κυριαρχήσει η αφήγησή της περί ασύλου, προχώρησε και στη θεσμική κατάργησή του, σε μια νεκρή για τους φοιτητικούς συλλόγους περίοδο.
Λίγους μήνες μετά, είναι ολοένα και πιο φανερή η πραγματική στόχευση της Ν.Δ. Το άσυλο δεν αποτελούσε τροχοπέδη για την υγιή και ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία, αλλά για τη νεοφιλελεύθερη επέλαση στον χώρο του δημόσιου πανεπιστημίου. Στην πραγματικότητα, και όπως και στελέχη της έχουν κατά καιρούς δηλώσει, το άσυλο εμπόδιζε την εφαρμογή των κυβερνητικών νομοσχεδίων για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Η εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με εκείνα των κολεγίων, το όριο φοίτησης, η είσοδος επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο, η εξάρτηση της έρευνας και των προγραμμάτων σπουδών από τις ανάγκες της αγοράς, οι νέες ρυθμίσεις για την αξιολόγηση των ΑΕΙ, από την οποία θα εξαρτάται και η χρηματοδότησή τους, η διάλυση του δημόσιου, δωρεάν και προσβάσιμου σε όλους πανεπιστημίου, ήταν ο τελικός στόχος. Κατ’ επέκταση, στόχος είναι η διαμόρφωση ενός πανεπιστημίου για λίγους, με την ταξικότητα να εντείνεται ολοένα και περισσότερο, καθώς τα πληττόμενα ταξικά κομμάτια θα αποκλείονται.
Μέσα από την κατάργηση του ασύλου, την υποβάθμιση και αποδόμηση του δημόσιου/δωρεάν πανεπιστημίου, την ποινικοποίηση των φοιτητικών αγώνων που εναντιώνονται στις μεταρρυθμίσεις, αλλά και των οργάνων και δομών των φοιτητικών συλλόγων και συμπληρωματικά με την εντεινόμενη αστυνομική βία και καταστολή, η Ν.Δ. προσπαθεί να κάμψει οποιαδήποτε φωνή αντιστέκεται, διαφοροποιείται, εναντιώνεται.
Ολα αυτά με τη βοήθεια των ΜΜΕ που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, παρουσιάζοντας τους αγωνιζόμενους/ες φοιτητές/τριες ως «επικίνδυνους τρομοκράτες» και τις σχολές μας ως άβατα, καλύπτοντας έτσι τη χυδαία επίθεση του κράτους καταστολής στα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Αλήθεια, το σύγχρονου τύπου ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο που ευαγγελιζόταν η κυβέρνηση, είναι ένα πανεπιστήμιο αστυνομοκρατούμενο;
Κόντρα στη δυστοπία τους, το πανεπιστήμιο των αναγκών μας! Για εμάς οι κοινωνικοί μας χώροι, οι σχολές μας, είναι κάτι παραπάνω από μοχλοί οικονομικής ανάπτυξης στα χέρια του κεφαλαίου, των επιχειρήσεων και των εταιρειών. Για εμάς, η εκπαίδευση είναι δημόσιο και δωρεάν αγαθό, δεν αγοράζεται και δεν ξεπουλιέται και καλύπτει κοινωνικές ανάγκες.
Για εμάς το πανεπιστήμιο είναι ο χώρος που ζούμε, συζητάμε, οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, παλεύουμε. Ενας χώρος που μόνο αστυνομοκρατούμενος δεν πρέπει να είναι. Ενας χώρος χωρίς ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς κ.ά. περιορισμούς. Τέλος, για εμάς το πανεπιστήμιο είναι ο χώρος που ανθίζουν οι πιο ριζοσπαστικές, συγκρουσιακές και όμορφες ιδέες. Και αν αυτοί προσπαθούν να μας θάψουν, δεν ξέρουν ότι είμαστε σπόροι!
* (φοιτητής ΟΠΑ) - ** (φοιτήτρια Νομικής Αθήνας), συμμετεχόντων στην Αριστερή Ενότητα (ΑΡ.ΕΝ.)
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
