Μπορεί να κάνουμε διάφορες συζητήσεις για το πώς θα επιθυμούσαμε να ήταν η πόλη που ζούμε.
Μπορεί να κάνουμε κριτική στις εκάστοτε δημοτικές αρχές για πράγματα που έκαναν ή που δεν έκαναν.
Μπορεί να ασκούμε μονίμως αντιπολίτευση παντού ,αλλά...για κάτσε μια στιγμή!
Μπορεί να περάσαμε τα τελευταία χρόνια δύσκολα.
Μπορεί να περνάμε ακόμα ,όσο και αν μας έχουμε μπουχτίσει με αερολογίες.
Μπορεί όλα να αμφισβητούνται μέσα σε μια χώρα που διέρχεται βαθύτατη και πολυεπίπεδη κρίση. Όμως μια στιγμή!
Εμείς τι κάνουμε;
Ποια η δική μας κουλτούρα και σκέψη των όσων βιώνουμε;
Δεν θα μιλήσω στα λογής λογής γκράφιτι που έχουν γεμίσει την πόλη, αυθαίρετα και πολλά ακαλαίσθητα ίσα για να καταστρέψουν τις περιουσίες και τίποτα άλλο, τώρα έχουμε και τα αγάλματα!
Δείτε πώς κατάντησαν οι " επαναστάτες" του γλυκού νερού, οι "αδιάφοροι" της Κορίνθου, οι "ωχαδερφιστές" του Φλοίσβου, το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Μεταξύ μας "παίζει" και να μην γνωρίζουν την προσωπικότητα που απεικονίζεται .
Αλλά και τι να λέει; Υπάρχει κανείς να τους εμποδίσει;
