«Τι είδος πολιτεύματος έχουμε;»

Γιώτα Τέσση
Πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας των δημοκρατικών πολιτών απέναντι στα επαναλαμβανόμενα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας που βάλλουν ευθέως κατά του...


κράτους δικαίου. Η σύλληψη του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ και των δύο γιων του από αστυνομικούς, που εισέβαλαν στο σπίτι τους χωρίς ένταλμα έρευνας, προκάλεσε μαζικές αντιδράσεις.

Αναρίθμητοι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποδοκιμάζουν την κυβερνητική πολιτική επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη», ενώ εκατοντάδες άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων υπογράφουν κείμενο συμπαράστασης στην οικογένεια Ινδαρέ.

Τρεις σημαντικοί άνθρωποι του πολιτισμού γράφουν σήμερα στην «Εφ.Συν.» και στέλνουν μήνυμα αντίστασης στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


«Τι είδος πολιτεύματος έχουμε;»
Σταμάτης Κραουνάκης, συνθέτης

Οταν μια εξουσία χρησιμοποιεί την Αστυνομία για να διορθώσει ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει, είναι πασιφανές ότι κάτι δεν πάει καλά. Εχουμε απανωτά περιστατικά, το ένα χειρότερο από το άλλο, κι από την άλλη τις φωτογραφίες του πρωθυπουργού στον Πύργο των Ξωτικών και στην Ποδηλατάδα του την αγωνιστική.

Εχω επιλέξει να κρατηθώ μακριά από οποιαδήποτε δήλωση. Τα περιστατικά μιλούν: Παύλος Φύσσας, Αρχαία Βενιζέλου, Δημήτρης Ινδαρές, ξεγύμνωμα ανθρώπων, ξυλοκόπημα, κατάβρεγμα.

Ορθώνεται το μεγάλο ερώτημα: Τι είδος πολιτεύματος έχουμε;

Το περίμενα ότι θα εκτεθούν, και μάλιστα τόσο γρήγορα. Αυτή είναι η Νέα Δεξιά, η λέξη «δημοκρατία» τής είναι ξένη.


«Ερχόμαστε απ’ τον ορίζοντα»
Παύλος Παυλίδης, μουσικός

«Η πολιτεία τρομάζει από την ομορφιά της ατίθασης νεότητας»
Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τραγουδοποιός

Η σκληρότητα χαρακτηρίζει, διαχρονικά, όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ετσι, από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις, πολύ χειρότερη κι από τη βαναυσότητα προς την οικογένεια Ινδαρέ, ήταν η -μέχρι θανάτου- βαναυσότητα προς τον Ζακ, από ανάξιους συνανθρώπους μας (πολίτες και αστυνομικούς).

Περισσότερο κι από τη βία των μηχανισμών εξουσίας -για μένα αναμενόμενη αλλά μη αποδεκτή- με έχει απογοητεύσει που ένα σημαντικό ποσοστό του κόσμου, έχοντας καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξημέρωσης, προτίμησε να απεμπολήσει ένα μέρος της ελευθερίας του -για την οποία τόσοι γνωστοί και άγνωστοί μας θυσιάστηκαν κατά καιρούς ώστε να λαμπρύνει τις ζωές μας- στο όνομα μιας υποτιθέμενης ασφάλειας.

Για όσους -τυχόν- ενδιαφέρονται για την προσωπική μου άποψη και στάση, θεωρώ την ελευθερία «τελική» μου πατρίδα και δεν θα την προσφέρω, ηθελημένα, σε κανέναν.

Επίσης, στα επιμέρους, είμαι υπέρ των καταλήψεων εγκαταλελειμμένων κτιρίων, χωραφιών και άλλων εγκαταστάσεων που σαπίζουν στον χρόνο, ειδικά αυτά που ανήκουν στο κράτος, στην εκκλησία και σε ιδρύματα-μούμιες. Η πολιτεία -και η εκκλησία υποθέτω- που μοναδικό καθήκον της ύπαρξής της θα έπρεπε να είναι η ευημερία των πολιτών της, αντί να τρομάζει από την ομορφιά της ατίθασης νεότητας, καλά θα κάνει να προσφέρει τα κουρέλια, που φυλάει στην ντουλάπα της, για να ζεσταθούν οι γυμνοί και οι άτυχοι αυτού του κόσμου.

ΠΗΓΗ: efsyn.gr