Γιάννης Πανούσης
Το ξίφος είναι το όπλο του γενναίου και του ευγενή
Το πιστόλι είναι το όπλο του ληστή
Αλέξανδρος Δουμάς (μτφ. Ελ.Γύζη)] Πωλίν
Μη-ανήκων (ούτε τώρα, ούτε στο παρελθόν) στη συντηρητική παράταξη και μη-όντας πολιτικός επιστήμονας, θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα το ν’ αναλύσω το πρότυπο της διακυβέρνησης της ΝΔ από τις 7/7/19 που κέρδισε τις εκλογές μέχρι σήμερα.
Μολονότι έχω την πάγια αντίληψη ότι πρέπει ο καθείς ν’ ασχολείται και να κριτικάρει τα κακά του οίκου του κι όχι απλώς κι ευκόλως να καταγγέλει τα κακά των άλλων,θα επιχειρήσω να κατα-γράψω, σχεδόν επιγραμματικά, κάποια πρώτα χαρακτηριστικά της Νέο Δημοκρατικής εξουσίας.
* είναι λάθος να πιστεύουν πολλοί, ότι οι επίλεκτοι/ελίτ ανήκουν αποκλειστικά στη δική τους παράταξη, γιατί πρόκειται για κατηγορία κι όχι για κοινωνική τάξη
* είναι λάθος να συγχέεται η κυβερνητική ομάδα [υπουργοί κλπ] κατά την άσκηση του έργου της με τη μη-κυβερνητική (ΟΝΝΕΔ, ΔΑΠ)
* είναι λάθος να ισχυρίζονται ορισμένοι, ότι η συντηρητική παράταξη, και μόνον αυτή, διαθέτει την ‘τεχνική’ της διακυβέρνησης. Μπορεί να διαφωνούν με τα Πεπραγμένα της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Κυβερνώσα Αριστερά απέδειξε, ότι έχει δια-μορφώσει μία δική της ελίτ εξουσίας
* είναι λάθος να μη συνεκτιμάται, ότι στον πολιτικό πολιτισμό πρέπει να εντάσσεται και ο πολιτισμός της ντροπής, δηλαδή το φιλότιμο της παραίτησης για όσους σφάλλουν βαρύτατα
* είναι λάθος η προβολή επιχειρημάτων υπέρ ‘’της ιδιωτικοποίησης της αρετής και της αλήθειας’’ και της απόρριψης της δημόσιας, ακόμα και της συγκρουσιακής, κοινωνικής ηθικής
* είναι λάθος να χωρίζουν την κοινωνία σε πολιτική [της εξουσίας] και σε αστική [της διανοητικής ηγεμονίας], γιατί σε περίπτωση αντι-παρά-θεσης δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι θα βγούν κερδισμένοι
* είναι λάθος το ν’ ακολουθούν το μοντέλο της παραδοσιακής εξουσίας με πρόσωπα, φίλους και συγγενείς του περιβάλλοντος κι όχι την απρόσωπη νόμιμη εξουσία των θεσμών και των διαδικασιών
* είναι λάθος να διατείνονται, ότι προασπίζονται την "ανοικτή κοινωνία", χωρίς να προωθούν έναν κοινό κόσμο ιδεών και πεποιθήσεων όλων των μελών [με πειθώ κι όχι με καταναγκασμό]
* είναι λάθος το μοντέλο του Πολιτικού/κυβερνητικού/Μαξιμου-λιανού Συγκεντρωτισμού με ταυτόχρονη Οικονομική Αποκέντρωση [πάντοτε σε ορισμένα κέντρα οικονομικής ισχύος]
* το χειρότερο λάθος είναι, να πιστεύουν, ότι στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία "ο νικητής τα παίρνει όλα". Δεν ξέρω, αν κάποια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν στο βάθος της ιδεοληψίας τους κάτι τέτοιο, αλλά μάλλον πλήρωσαν ακριβά, με την ήττα τους, παρόμοιες έκτροπες αντιλήψεις/πρακτικές.
Τα παραπάνω 10 λάθη, αν οφείλονται σε κεκτημένη ταχύτητα ή σε άφρονες κινήσεις ανευθυνο-υπεύθυνων, δεν συγχωρούνται μεν αλλά έχουν περιθώριο διόρθωσης.
Αν, όμως, αντίθετα, συνιστούν σταθερή και μόνιμη αντίληψη διακυβέρνησης, τότε πολύ γρήγορα θα πληρώσουν και αυτοί το τίμημά της.
