Όσοι από εσάς, πουλάκια μου, εξακολουθείτε να έχετε μακρύ μαλλί, λες και είμαστε στα 80’s, καλά θα κάνετε να κουρευτείτε, πριν σας κουρέψουν. Κι εσείς κορίτσια, τέρμα τα κολλητά και τα κοντά φουστάκια, σαν δε ντρέπεστε λιγάκι.
Γιατί γελάτε κύριοι; Έρχεται…
Άρη, δεν υπάρχει καμία υπόνοια για το...
πραξικόπημα στην Βολιβία. Καλά το είπες, σιγουράκι είναι. Άσχετα, αν η λέξη πραξικόπημα συνήθως αναφέρεται όταν οι πραξικοπηματίες δεν είναι σύμμαχοι των Αμερικανών.
Αν ξέρεις Ισπανικά, άκου τις 16 τηλεφωνικές συνομιλίες που δημοσίευσε το Ραδιοφωνικό Δίκτυο Εκπαίδευσης Βολιβίας, από μέλη της αντιπολίτευσης που συζητάνε για πραξικόπημα ενάντια στον Μοράλες, λίγες μέρες πριν βανδαλίσουν το σπίτι του, υποστηρίζοντας ότι έχουν τη στήριξη και τον σχεδιασμό από την αμερικάνικη πρεσβεία και δυνατά μέλη του αμερικανικού κογκρέσου, όπως ο Ρούμπιο και ο Τεντ Κρούζ και για το πώς πρέπει να ενορχηστρώσουν επεισόδια με καταστροφές κρατικών κτιρίων, γενική απεργία και μέχρι και κατάληψη της πρεσβείας της Κούβας, όπως είχε γίνει με το πραξικόπημα του Τσάβες.
Άλλωστε, τα ‘θελε και ο Μοράλες, αφού πριν λίγες μέρες ακύρωσε μια συμφωνία με τη γερμανική εταιρεία ACISA (ACI Systems Alemania), αναφορικά με την εκμετάλλευση του 2ου μεγαλύτερου αποθέματος λιθίου στον κόσμο, αυτό της Βολιβίας. Λίθιο, το οποίο κατά 80% θα πήγαινε στην Γερμανία, για την κατασκευή μπαταριών για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα τους.
Η ACISA, μεταξύ άλλων πελατών, εξυπηρετεί και τις ανάγκες της Tesla, η μετοχή της οποίας ανέβηκε χθες, Δευτέρα, με το πού άνοιξαν οι αγορές μετά το πραξικόπημα.
Βλέπεις, φίλε Άρη, η ζήτηση για λίθιο εκτιμάται, ότι θα διπλασιαστεί έως το 2025, οπότε τα φράγκα είναι πολλά και ο Μοράλες ήταν της άποψης, ότι η συμφωνία με την ACISA έπρεπε να επαναδιαπραγματευτεί, ώστε περισσότερα από τα κέρδη να μένουν στη Βολιβία. Μάλιστα, σκεφτόταν να εθνικοποιήσει και την εξόρυξη του λιθίου.
Σε άλλα νέα, η ACISA δήλωσε στην Ντόιτσε Βέλε, ότι αναμένει η συμφωνία να επανενεργοποιηθεί, όταν η πολιτική κατάσταση στην Βολιβία ηρεμήσει. Δηλαδή, όταν αναλάβει την εξουσία μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση μαριονέτα των Αμερικάνων, ώστε να συνεχίζουν να ξεσκίζουν τους πόρους των λαών της Νότιας Αμερικής.
Ρε, είδες τι καλά που τα πάνε οι νεοδημοκρατούληδες με τους “”κομμουνιστές”” της Κίνας; Διπλό εισαγωγικό, ενισχυμένο, για ευνόητους λόγους.
Μα τι χαμόγελα, τι χαιρετούρες. Άλλη μια απόδειξη ότι, όταν υπάρχει το χρήμα στη μέση, οι ιδεολογίες και οι ιδεολογικές διαφορές, αν υπάρχουν, πάνε περίπατο.
Το χρήμα βλέπεις δεν ξέρει από αριστερά και δεξιά. Ούτε αυτοί που το υπηρετούν, είτε είναι καπιταλιστές, είτε ““κομμουνιστές””.
Παιδιά, πρέπει να μου πείτε όλοι, τι διαβάζετε, γιατί τα βιβλία που διαβάζω εγώ, αντί να μου προσφέρουν απαντήσεις, μου γεννούν πιο πολλά ερωτήματα.
Από την άλλη, ίσως αυτό να είναι ένα κριτήριο για το καλό βιβλίο, δηλαδή αν συμφωνείς με όλα και δεν γεννιούνται νέα ερωτήματα, ίσως τσάμπα να το διαβάζεις και να πρέπει να πας παρακάτω, δεν ξέρω.
Ο Βλαδίμηρος μπορεί να ήξερε τι πρέπει να κάνουμε τότε, αλλά εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος τη σήμερον ημέρα. Δεν έχω ιδέα, τι πρέπει να κάνουμε και οι συλλογικότητες με τις οποίες τα βρίσκω και συμφωνώ, οποιεσδήποτε, πολιτικές, κοινωνικές, πνευματικές, πολιτιστικές, είναι οι τελευταίες που έχουν ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα.
Γιατί είναι μικρές και καθόλου δημοφιλείς. Όσες από αυτές δεν είναι στο περιθώριο, απλά ασχολούνται με το να αμβλύνουν τις δυσμενείς συνέπειες αυτού του κωλοσυστήματος, παρά με τη διάλυσή του.
Αλλά το θέμα μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια πιο ευνοϊκή κατάσταση του υπάρχοντος συστήματος, που να βολέψει εμάς, για λίγο, αλλά να μην αλλάξει τίποτα για τα δισεκατομμύρια που υποφέρουν.
Ούτε το θέμα είναι, πως θα λύσουμε τα σοβαρά και επείγοντα παγκόσμια προβλήματα, γιατί όλοι έχουμε λύσεις γι’ αυτά.
Και ο λόγος που όλοι μας έχουμε λύσεις γι’ αυτά, είναι επειδή είναι ηλίθια προβλήματα, οπότε δεν χρειάζεται να είσαι Αινστάιν.
Τι εννοείς ρε Κώστα, η φτώχεια είναι απλό θέμα;
Ναι ρε, απλό είναι, τα παίρνεις από τους από πάνω και τα δίνεις στους από κάτω.
Κάτσε, ρε Κώστα, πόσα θα τους πάρεις δηλαδή;
Όλα! Και ακόμα κι αν θεωρείς, ότι το να τα πάρεις όλα δεν είναι δίκαιο, θα πάρεις όσα χρειάζονται μέχρι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη να έχει καλυμμένες τις βασικές του ανάγκες και μετά όση πολυτέλεια επιτρέπει το φυσικό μας περιβάλλον, με τους πόρους που διαθέτει.
Μα είναι πραγματικά ηλίθια τα προβλήματα της ανθρωπότητας, οπότε ούτε οι λύσεις είναι το θέμα.
Άρα τι καταλάβαμε; Ότι το θέμα δεν είναι ούτε τα προβλήματα, ούτε οι λύσεις τους. Και ποιο είναι τότε;
Το θέμα παιδιά είναι διττό:
Κατ’ αρχάς, το βασικό, είναι ότι δεν αποφασίζουμε εμείς για τις λύσεις, οπότε μέχρι να το λύσουμε αυτό το προβληματάκι, όσο και να συμφωνούμε, το πηλίκο είναι μηδέν και δεν αξίζει να πάμε παρακάτω.
Οι αστικές “δημοκρατίες” είναι ένα αστείο.
Οι σημερινές δημολιγαρχίες προτάσσουν μια ψευδαίσθηση δημοκρατικότητας, διατηρώντας το πόπολο απασχολημένο και διαιρεμένο, αφού και οι πέτρες ξέρουν, ότι δεν έχει σημασία ποιον θα ψηφίσεις, αν εγώ μπορώ να τον εξαγοράσω.
Και επειδή όπως λένε και τα αμερικανάκια, “money talks, bullshit walks”, οι μη έχοντες αρκετά χρήματα για να εξαγοράσουν συνειδήσεις, πάνε περίπατο, μαζί με τα σκατά.
Ίσως το θέμα της συσσώρευσης του πλούτου να είναι μείζον. Ε; Τι λες, μικρέ μου μπαμπουίνε;
Αν η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι, “ας ψηφίσουμε κάποιον άλλο, κάποιο άλλο κόμμα, κάποια άλλη παράταξη”, τότε ξέρεις από την αρχή, ότι η παρτίδα είναι χαμένη, αδερφέ.
Δημοκρατία χωρίς συμμετοχή, ενεργή και άμεση, δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ανάθεση, και από αυτό, χορτάσαμε.
Δεν λέω, ότι οποιαδήποτε κίνηση δεν θα πρέπει να έχει οργάνωση, αλλά αν αυτή είναι βασισμένη σε παραδοσιακές ιεραρχικές δομές, ενός μη ανακλητού, μόνιμου ιερατείου, άσ’ το καλύτερα. Το ‘χουμε ξαναδεί το έργο.
Σε δεύτερη φάση, το πρόβλημα είναι σε όλα εκείνα τα ενοχλητικά βηματάκια που πρέπει να κάνουμε από το τώρα, το σήμερα, στο αύριο. Από το Α, στο Β.
Ποια είναι; Ας μου πει κάποιος γιατί θα σκάσω.
Σπάω το κεφάλι μου, αλλά γιοκ.
Όλες οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις, προδόθηκαν από εκπτώσεις στους στόχους και εκπτώσεις στα μέσα.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, τα βιβλία της ιστορίας είναι εκεί, για όποιον θέλει να διαβάσει, να μάθει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Πάντα υπήρχε μια καλή δικαιολογία, βασισμένη σε αυτή τη καταραμένη realpolitik, του τύπου, δεν είναι οι κατάλληλες συνθήκες, δεν ευνοεί ο διεθνής παράγοντας, ο Κρόνος είναι στον Ερμή κλπ κλπ.
Ελευθερία σημαίνει, να έχεις την δυνατότητα, όχι μόνο να επιλέγεις, αλλά και να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τις επιπτώσεις των επιλογών σου.
Αλλιώς, η ελευθερία γίνεται ασυδοσία.
Μην ξεχνάτε, ότι η ελευθερία από μόνη της, δεν μπορεί να σταθεί ως ιδανικό. Δεν υπάρχει πιο ελεύθερος άνθρωπος, από έναν δικτάτορα.
Γνώμη μου είναι, ότι, σε θέματα που έχουν να κάνουν με την εξουσία, ο σκοπός ποτέ δεν αγιάζει τα μέσα. Ίσα ίσα, που ουκ ολίγες φορές, προδίδεται από αυτά.
Και επειδή τα βιβλία που διαβάζω, όπως σας είπα, είναι χαλασμένα και δεν προσφέρουν καμία απάντηση σε όλα αυτά, άκρη δεν βγάζω, οπότε είπα να πάρω τη βοήθεια του κοινού.
Αν τα ξέρει κανείς σας και μπορεί να μου τα περιγράψει, πρακτικά, πώς πάμε από το σήμερα, σε μια κατάσταση που όλα τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας είναι λυμένα, να μου το πει.
Γιατί πέρα του να σταματήσουμε όλοι να δουλεύουμε και να τους τα πάρουμε, που είναι η πιο άμεση και πιο δίκαιη λύση, εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Ίσως να μην έχω πολλή φαντασία, τι να πω;
Πάντως, εκεί στη φύση που ήμουν αυτό το σαββατοκύριακο, ούτε καπιταλισμό είχε, ούτε προβλήματα. Τα πουλάκια τσιρτσίριζαν χαρούμενα, οι πάπιες συνέχιζαν το μεταναστευτικό τους ταξίδι, μιας που δεν σκαμπάζουν από σύνορα και άδειες παραμονής και επικρατούσε μια πανέμορφη ηρεμία και γαλήνη.
Μάλλον είναι επειδή η φύση γελάει με τα σχέδια των ανθρώπων, γιατί ξέρει, ότι και το χειρότερο μας να κάνουμε, κακό σε μας θα κάνουμε, εκείνη θα είναι μια χαρά.
Που ξέρεις, μπορεί η φύση να χρειαζόταν πλαστικό, να μην ήξερε πως να το κατασκευάσει και έτσι να έπλασε τον άνθρωπο για να το φτιάξει, και τώρα να μην μας χρειάζεται πια.
Ξες; Εμ, δεν ξες.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
