Βλέποντας το φωτορεπορτάζ του Αλέξανδρου Σταματίου της Εφημερίδας των Συντακτών, από δύο τελευταίες δράσεις στην ανοιχτή δομή της Κορίνθου κατά τις οποίες μοιράστηκαν ρούχα, παπούτσια, φάρμακα και κουβέρτες, βλέπεις οι πρόσφυγες μέσα στο χειμώνα έχουν μείνει και χωρίς ρεύμα, νερό ,σκεπάσματα, αναρωτιέμαι τι μας συμβαίνει, τι μας έκαναν και έχουμε "ξεστρατίσει"...
απο την ανθρωπιά μας σε τέτοιο βαθμό ώστε να αντιδρούμε με διαμαρτυρίες, πορείες και ΄περιπολίες κατά της έλευσης προσφύγων σε διάφορα μέρη της χώρας μας.
Μαθαίνω πως ακόμα και εδώ, στην Κορινθία μας, ετοιμάζονται περιπολίες σε συγκεκριμένη περιοχή για να αποτραπεί η έλευση προσφύγων σε ξενοδοχείο.
Κοιτάξτε αυτά τα μωρά στις φωτογραφίες. Γλίτωσαν απο τις φλόγες του πολέμου και έρχονται να αντιμετωπίσουν το κρύο, τις ασθένειες, τα απρόοπτα ενός καταυλισμού και μια κοινωνία καχύποπτη και φοβισμένη.
Οι εθελοντές διένειμαν συσσίτιο στους διαμένοντες στη δομή και γιατροί τους εξέτασαν, ενώ μοίρασαν παιχνίδια σε παιδιά.
Εξακολουθώ και επιμένω πως δεν θα γινόταν τίποτα απο όλα αυτά που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες, εαν είχαν ληφθεί μετρα.
Εαν γνώριζαν οι τοπικές κοινωνίες και οι τοπικοί άρχοντες επέλεγαν εκείνοι το μέρος της φιλοξενίας. Εαν δημιουργούντο άμεσα δομές υγείας .
Αν η διαχείριση του προβλήματος είχε το αίσθημα της ισοπολιτείας.
Δεν μπορούν να βαστήξουν άλλο τα νησιά μας.
Πρέπει να μπορέσουμε τώρα εμείς.
Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν υπάρχει ένα σύστημα που έχει μπολιάσει δηλητήριο τους Έλληνες ,εδώ και χρόνια, και τώρα την κρίσιμη στιγμή ουδείς μπορεί να σταθεί στο ύψος του χρέους του.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν και σε αυτήν την προσπάθεια γίνονται ρουσφέτια!
Σφάζονται παλικάρια στο ενδεχόμενο φιλοξενίας προσφύγων στις εκλογικές περιφέρειες.
Έτσι η κυβέρνηση με μυστικοπάθεια και αποφάσεις που εφαρμόζονται σε ένα βράδυ αιφνιδιάζουν τις τοπικές κοινωνίες νομίζει πως λύνει το πρόβλημα. Πρόχειρες δομές , ανύπαρκτα μέτρα προστασίας και για τους πρόσφυγες και για τις τοπικές κοινωνίες, γιατροί που κρούουν τον κώδωνα για δημιουργία δομών και συνεργασία.
Το παράδειγμα της ανοιχτής δομής της Κορίνθου είναι χαρακτηριστικό.
Η ειρωνεία είναι πως ουδείς κυβερνητικός βουλευτής κόπτεται ή αλλιώς τολμά να ρωτήσει, να ασκήσει κριτική, να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα, να επικοινωνήσει την φωνή των γιατρών του νοσοκομείου Κορίνθου.
Δεν υποστηρίζω αυτή την ώρα ούτε και τις ιδεοληψίες που επιδιώκουν και αυτές να επιβληθούν απέναντι σε μια πραγματικότητα η οποία γιγαντώνεται.
Αλλά αυτό που βλέπω να έρχεται είναι πολύ πιο ανησυχητικό.
Όταν μια κοινωνία χάνει τον "ανθρωπισμό" της τότε δεν κινδυνεύει πια απο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Έχει στρέψει το μαχαίρι στον ίδιο της τον εαυτό.
Είναι μια τελειωμένη κοινωνία.
