Ανοίγεις μια μέρα τα μάτια και προσπαθείς να αναλογιστείς, τι συμβαίνει, τι έχει συμβεί και τι άλλο θα συμβεί σε αυτήν την χώρα.
Όχι με την μοιρολατρική προσέγγιση της κατάστασης αλλά με αυτήν της...
συνειδητοποίησης, ίσως της αποδοχής και στην καλύτερη της ανάληψης ευθύνης απέναντι στην ζωή.
Έντεκα χρόνια.
Έντεκα χρόνια που η φούσκα έσκασε στα μούτρα των κυβερνώντων και αυτοί την πέταξαν στα μούτρα τα δικά μας των κυβερνώμενων, μη χέσω.
Επιβολή, καταστολή, δολοφονίες, νεοφασισμός (που καθόλου νέος δεν είναι), ψέματα , κωλοτούμπες, φοροεπιδρομές, ελπίδα και γενικά όλο το φαντασιακό της νεοφιλελεύθερης οικονομίας σε έξαρση.
Μπάτσοι, παπάδες, ασφάλεια, τάξη, μαφία, ανομία.
Όλοι και όλα στην υπηρεσία της εξουσίας με σκοπό να μην μπορέσεις να ξεφύγεις ποτέ. Και αν ξεφύγεις;
Ταμπέλα. Αριστερός, Αναρχικός, gay, trans, λεσβία, οροθετικός, αλλοδαπός, λαθραίος, άνεργος, άπλυτος, μαύρος, κόκκινος, μπλε και άλλοι τόσοι όμορφοι χαρακτηρισμοί για έναν άνθρωπο.
Μια κοινωνία στα σχοινιά και από πάνω της τα κατάλοιπα των προηγούμενων χρόνων ύπαρξής της που θάβονταν κάτω απ’ την πλασματική ευμάρεια της προηγούμενης εποχής.
Ζούμε στην χώρα, που η αστυνομία συλλαμβάνει ανθρώπους που βρήκαν ένα καταφύγιο σε μια γειτονιά της πόλης, για να τους μεταφέρει στις ανθρωποφυλακές, που στήνονται, για να αντιμετωπιστεί μια κρίση, που δημιούργησε ο δυτικός κόσμος.
Που χθες απαγορευόταν να περπατήσεις στους δρόμους της. Που απλώς γιατί υπάρχεις εκεί, είσαι ένοχος.
Για το ναρκεμπόριο ούτε λόγος φυσικά.
Στη χώρα που καταδικάζεσαι, γιατί βρήκανε το DNA σου κάπου, κάπως ή κάποτε, ενώ όλοι αυτοί που ρημάζουν τις ζωές των ανθρώπων, κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Η δικαιοσύνη τους αφήνει στο απυρόβλητο και ας υπάρχουν στοιχεία για τις αξιόποινες πράξεις τους.
Ξέρω τα έχετε πει χιλιάδες φορές και εσύ και τα υπόλοιπα παιδιά. Άλλη μια δεν βλάπτει.
Να ζεις στην χώρα, που η παιδεία και η εκπαίδευση πάνε παρέα με την θρησκεία και την εκκλησία. Ο επιστήμονας παρέα με τον παπά.
Στην χώρα που έχει φετίχ ένα νόμισμα.
Στην χώρα που ξέχασε ότι υπάρχει και το Όχι στην πράξη και δεν είναι μόνο να το τιμάς με τις άθλιες παρελάσεις. Το όχι που είπαν κάποιοι άλλοι.
Κλείνεις τα μάτια. Ανοίγεις τα μάτια.
Και όλα είναι εκεί. Σκάνδαλα, μίζες, ΝΔ , ΠΑΣΟΚ (ΣΥΡΙΖΑ,ΕΛΙΕΣ, ΚΙΝΑΛ όλα), ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Κούλης, ο Μπογδάνος, ο Μπάμπης, το ΣΚΑΙ, ο ΑΝΤ1, ο Βελόπουλος, η ΧΑ, οι αξιοθαύμαστοι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι άριστοι.
Είναι όλοι εκεί.
Αυτοί και ο στρατός τους. Αφεντικά κάθε είδους, ΔΥ, λούμπεν πολίτες, συνταξιούχοι και κάθε μορφής αμόρφωτοι συλλογείς πτυχίων και άνθρωποι έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε μπορεί να τους επιβεβαιώσει οποιαδήποτε σάπια σκέψη αξία και ιδέα έχουν στο κεφάλι τους.
Και είναι έτοιμοι να σκοτώσουν γι’ αυτές. Τόσο σίγουροι είναι ότι γνωρίζουν.
Να τον φοβόμαστε τον άνθρωπο, που λέει ότι γνωρίζει. Ειδικά αυτόν που λέει ότι γνωρίζει και ταυτόχρονα ορίζει με ποιόν τρόπο θα ζούμε την ζωή μας.
Πόσα ακόμα πρέπει να συμβούν, ώστε να καταλάβουμε το ψέμα τους και την ανικανότητα τους να δημιουργήσουν κάτι όμορφο;
Συχνά με τριγυρίζει η σκέψη, να τους αφήσουμε να τα κάνουν όλα πράξη. Στρατιές υπαλλήλων σκλάβων για τις επιχειρήσεις τους. Χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς εισόδημα (μισθό πες το όπως θες εσύ), χωρίς διάλειμμα, χωρίς άδεια.
Να συλλαμβάνονται όσοι μιλούνε, όσοι δεν είναι Έλληνες, όσοι έχουν χρώμα δέρματος διαφορετικό, όσοι είναι άθεοι, αλλόθρησκοι, ομοφυλόφιλοι.
Όσοι γράφουν, ακούνε μουσική, διαβάζουν, σκέφτονται, αισθάνονται και γενικά όσοι έχουν οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα και δεν τους αρέσει.
Να υπάρχει και ένας κάποιος έλεγχος έτσι; Μην αλλοιωθούμε.
Ξέχασα! Να τους αφήσουμε να μας φακελώνουν, να μας παρακολουθούν, να μας κυνηγάνε, να μας αγοράζουν, να μας πουλάνε, να μας πυροβολούνε, να μας χτυπούνε να μας στιγματίζουν, να μας ξεφτιλίζουν.
Όλα αυτά τα ωραία που φέρνουν την ανάπτυξη.
Κατάλαβες που το πάω.
Αυτά συμβαίνουν τώρα. Και αναρωτιέμαι.
Να τους αφήσουμε, να τον φτιάξουν ρε γ@μώ την π@ν@γ1@ τους τον κόσμο που θέλουν χωρίς καμία αντίσταση; Μας βγάζουν και μ@λάκες που είμαστε ενάντια σε αυτήν την ουτοπία.
Αφού εμείς δεν ξέρουμε. Ενώ αυτοί ξέρουν και το λένε.
Αλληλεγγύη στους λαούς που κατάλαβαν, ότι η κανονικότητα η δική μας δεν είχε, δεν έχει και ποτέ δεν θα έχει σχέση με την κανονικότητα την δική τους.
Και στα δικά μας μια μέρα.
Αδερφικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους.
Πασχάλης Κάσσας
Υ.Γ. Ευχαριστούμε που υπάρχετε.
(Αγαπητέ φίλε, όλοι αυτοί που γράφετε δολοφονούν την Ελλάδα. Και είναι και χαρούμενοι. Εν τω μεταξύ, είναι οι ίδιοι που έφεραν την χρεοκοπία. Και είναι ακόμα στα πράγματα! Με λαϊκή ψήφο! Καλά, δεν υπάρχει αυτό της Ελλάδας. Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Πλάκα έχει, όμως. Κρίμα που ξέρουμε το τέλος. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
