Του Μενέλαου Γκίβαλου
Πολλοί «καλοπροαίρετοι» θεωρούν ότι ο εθνικιστικός–διχαστικός λόγος, η απογυμνωμένη από προσχήματα ακροδεξιά ρητορική και οι ρατσιστικές εκφορές που συγκροτούν σήμερα τον «πολιτικό λόγο» και τις πρακτικές της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας δεν αποτελούν παρά έναν τακτικισμό.
Η προσπάθεια αποφυγής σχηματισμού ενός ακροδεξιού – εθνικιστικού μορφώματος και η «αξιοποίηση» του Μακεδονικού κατά της κυβέρνησης αποτελούν, όπως μας λένε αυτοί, τα «επικοινωνιακά όπλα» της ΝΔ. Η «κεντροδεξιά» σφραγίδα παραμένει, κατά τ’άλλα, αναλλοίωτη.
Όμως η ιστορική πραγματικότητα είναι διαμετρικώς αντίθετη. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το παρελθόν της. Πρόκειται για αλλαγή του πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας της παράταξης και των κοινωνικών της αναφορών. Πριν εκδηλωθεί η εθνικιστική (ακροδεξιά) ρατσιστική «ταυτότητα» που κυριαρχεί σήμερα στον πολιτικό λόγο και στις πρακτικές της ΝΔ, είχαν εκδηλωθεί και εδραιωθεί ο κοινωνικός και οικονομικός ρατσισμός, η ακροδεξιά – νεοφιλελεύθερη αντίληψη και πρακτική που κυριάρχησε την περίοδο 2010-2014, με αποκορύφωμα τη διετία της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Εκείνη την περίοδο ο κοινωνικός και οικονομικός δαρβινισμός θεώρησε την αφαίρεση των οικονομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων ως μια θεραπευτική αγωγή, ως έναν «μνημονιακό γύψο», όπως έλεγε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, που θα μας οδηγούσε σε ανάταξη. Η ακροδεξιά αντίληψη και στρατηγική υιοθετήθηκε από τότε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Οι διαμεσολαβητές (τύπου Μπαλτάκου) με τη Χρυσή Αυγή είχαν επίσημη πολιτική δράση και η ακροδεξιά εμφυλιοπολεμική υστερία διάνθιζε συχνά τις πολιτικές τοποθετήσεις του Αντώνη Σαμαρά.
Η ιστορική αυτή μετάλλαξη της ΝΔ αναζητεί τώρα το νέο της ευρωπαϊκό περιβάλλον, τη νέα «πολιτική της οικογένεια», την ακροδεξιά (εθνικιστική) ρατσιστική της αναγνώριση και νομιμοποίηση. Φυσικοί σύμμαχοι της ΝΔ και της ηγεσίας της είναι πλέον οι ηγέτες των χωρών του Βίζεγκραντ, η Λέγκα του Βορρά, ο καγκελάριος της Αυστρίας, Σεμπάστιαν Κουρτς, οι Χριστιανοκοινωνιστές και το AfD στη Γερμανία. Αυτή είναι η φυσική πολιτική της οικογένεια, η αρμονική ζεύξη νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς, που συνιστούν, άλλωστε, τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Ο κοινωνικός δαρβινισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προμετωπίδα του την κατάργηση των εργασιακών – κοινωνικών δικαιωμάτων και τη φυσική ανισότητα των ατόμων ως κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.
Η εθνικιστική – ρατσιστική – ακροδεξιά ΝΔ ήταν «έτοιμη από καιρό», δεν αποτελεί «προϊόν της συγκυρίας». Αντίθετα, έχει αποκτήσει ιστορικές ρίζες στον κοινωνικό δαρβινισμό και στον κοινωνικό ρατσισμό, που χαρακτηρίζουν την πραγματική της πολιτική στρατηγική.
Όμως, η επαγγελία της «κοινωνίας της ζούγκλας» και τα αντιανθρωπιστικά μηνύματα που τη συνοδεύουν, απευθύνονται σε λάθος τόπο και χρόνο, σε λάθος λαό, σε λάθος πολιτισμό. Και τέτοια «λάθη» δεν τα συγχωρεί η Ιστορία…
Πηγή: Νέα Σελίδα
