Οδεύοντας πια ολοταχώς προς το τελευταίο κομμάτι της σεζόν, μπορούμε απερίφραστα να πούμε, ότι το 2017 είναι μια χρονιά, όπου τα δύο ιερά τέρατα του παγκόσμιου τένις, Ρότζερ Φέντερερ και Ραφαέλ Ναδάλ όντες σαρωτικοί, έχουν...
κατακτήσει και έχουν μοιραστεί σε γενικές γραμμές ισομερώς, σε συντριπτικό ποσοστό σχετικά με τους υπόλοιπους, σχεδόν τα πάντα στο tour.
Μεγάλα τρόπαια, βαθμούς στην παγκόσμια κατάταξη, θριάμβους.
Ο Φέντερερ ως τώρα έχει κατακτήσει δύο Grand Slam, τρία Masters1000 και ένα ΑΤP 500, ενώ ο Ναδάλ έχει με τη σειρά του δύο Majors, δύο Masters1000 και δύο πεντακοσάρια. Μια παρόμοια σχεδόν κατανομή μεγάλων τίτλων, με ένα ελαφρύ προβάδισμα του Ελβετού.
Στις εντυπώσεις όμως που έχουν αποτυπωθεί στον κόσμο, για να είμαστε απόλυτα ακριβοδίκαιοι, η πλάστιγγα δείχνει να γέρνει ως τώρα προς την πλευρά του Φέντερερ. Για έναν και απλό λόγο: τις τέσσερις συνεχόμενες νίκες που έχει πετύχει φέτος ο Ρότζερ κόντρα στον Ράφα και πέντε συνολικά, με τις τρεις τελευταίες να έχουν έρθει σχεδόν πανομοιότυπα, με έναν καταιγιστικό τρόπο από έναν αστείρευτο Ελβετό που δεν άφηνε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Ισπανό.
Και στο Indian Wells και στο Μαϊάμι και στη Σανγκάη το ίδιο και απαράλλακτο σενάριο: ένας καταπληκτικός Φέντερερ απέναντι σε έναν μετριότατο Ναδάλ.
Και σημειωτέον απέναντι σε έναν Ναδάλ, που πραγματοποιεί μία από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του ευρισκόμενος σε δαιμονιώδη φόρμα και που παίζει ίσως το πιο ολοκληρωτικό και πληρέστερο τένις που έχει παίξει ποτέ.
Απέναντι σε έναν Ναδάλ που παρουσιάζεται ισοπεδωτικός και παίζει σαν αφιονισμένος στα περισσότερα ματς φέτος, εμφανίσεις που τον έχουν φέρει άλλωστε και στο Νο1 του κόσμου, αλλά μόλις έρχεται αντιμέτωπος με τον Φέντερερ παρουσιάζεται εντελώς αγνώριστος, αποδυναμωμένος, ανήμπορος να βρει απαντήσεις και να σταθεί ισάξια στο τρομακτικό επίπεδο παιχνιδιού του Ελβετού.
Τα δεδομένα πια στο μεταξύ τους μυθικό rivalry δείχνουν, να έχουν αλλάξει.
Η αρχή αυτής της αλλαγής, που αποδείχθηκε όμως σημαδιακή, φάνηκε να γίνεται στο πρώτο μεγάλο φετινό τους ραντεβού, στον τελικό του Αυστραλιανού Open. Είχαμε επισημάνει και αναλύσει από τότε την πλήρη αναπροσαρμογή των αγωνιστικών πλάνων του Φέντερερ στον τρόπο αντιμετώπισης του Ναδάλ.
Μια αλλαγή που στηρίχθηκε κατά βάση στην έτι περαιτέρω βελτίωση και εξέλιξη του ήδη υπέροχου παιχνιδιού του, που είχε ως αποτέλεσμα όμως να ξεκλειδώσει επιτέλους τον γρίφο που λέγεται Ναδάλ, που τόσο τον προβλημάτιζε στο παρελθόν και να βρει τον συγκεκριμένο δρόμο της αντιμετώπισης του μεγάλου αντιπάλου του, αφοπλίζοντάς τον ουσιαστικά και ξαφνιάζοντάς τον ίσως ταυτόχρονα με τα νέα στοιχεία που πρόσθεσε στο παιχνίδι του.
Αυτήν την πεπατημένη ακολούθησε από τότε ο μαέστρος και στις επόμενες πεντακάθαρες και άνετες πια επιτυχίες του απέναντι στον κορυφαίο ανταγωνιστή του. Πολύ επιθετικός αλλά και με την απαιτούμενη σύνεση, συνεχής πρωτοβουλία των κινήσεων, εκπληκτικό backhand εκτελεσμένο όσο γίνεται πιο γρήγορα και προσπαθώντας συνεχώς να ανοίγει το court, με μια πιστότητα και συνέπεια ώστε να μην βομβαρδίζεται πλέον ανελέητα από τα βαριά topspin forehand του Ράφα όπως συνέβαινε σε σταθερή βάση παλαιότερα, περιορισμός των αβίαστων λαθών που τόσο πολύ του κόστιζαν στο παρελθόν, πιο σύντομα rally, συχνότερες προωθήσεις στο φιλέ με όπλο το μαγικό βολέ του, παντοδύναμο service.
Πάνω σε αυτήν την αγωνιστική ατραπό βάδισε και πάλι ο τεράστιος Ελβετός και στον τελικό της Σανγκάης και είχαμε και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα, μια ξεκάθαρη και πανάξια επικράτηση για τέταρτη συνεχή φορά φέτος απέναντι στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης.
Άλλη μια ξεκάθαρη επικράτηση του Φέντερερ επί του Ναδάλ που μας οδηγεί όμως, συλλέγοντας όλα τα απαραίτητα και επαρκή πλέον στοιχεία, στο συμπέρασμα, ότι η φετινή αγωνιστική επιβολή του Ρότζερ έναντι του Ράφα, έχει και ένα μεγάλο απότοκο: την κυριαρχία του και στον πνευματικό τομέα, που είναι παγκοίνως γνωστό, πόση βαρύτητα έχει γενικά στον αθλητισμό αλλά και ειδικότερα στο τένις.
Οι διαδοχικές ήττες που έχει υποστεί ο Ισπανός από τον Ελβετό και με τον τρόπο που έχουν έρθει, είναι σίγουρο ότι του έχουν πλήξει και την ψυχολογία.
Όταν βλέπεις έναν Ναδάλ φέτος, να παίζει ένα εκπληκτικό τένις σχεδόν παντού, να μοιάζει ασταμάτητος, ατρόμητος και ακούραστος, αλλά από την άλλη πλευρά να έχει κάνει και τις χειρότερες με διαφορά εμφανίσεις του στα τρία τελευταία ραντεβού του με τον Φέντερερ, αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι συμπτωματικό. Ο Ράφα βγάζει μια εικόνα απογοήτευσης ίσως και ηττοπάθειας όταν συναντάει τον Ρότζερ, σαν να γνωρίζει, ότι δεν υπάρχει τρόπος αυτήν την στιγμή να τον κερδίσει.
Καθαρό έλλειμμα αυτοπεποίθησης, που έχει ως λογική συνέπεια και την πλήρη αγωνιστική μεταμόρφωσή του προς το χειρότερο, μόλις βρεθεί απέναντί του ο απίστευτος Ελβετός. Ένα παρεμφερές έλλειμμα αυτοπεποίθησης που διέκρινε και τον Ρότζερ στο παρελθόν, όταν αντιμετώπιζε τον Ράφα στις χωμάτινες επιφάνειες.
Αυτό είναι και ένα από τα bonus που έχει αποκομίσει ο Φέντερερ φέτος με τις καταπληκτικές του εμφανίσεις και τις εμφατικές νίκες του απέναντι στον Ναδάλ, αντιστρέφοντας εντελώς το πρότερο κλίμα: έχει καταφέρει να του επιβληθεί εκτός από αγωνιστικά, διανοητικά και πνευματικά, κλονίζοντας ένα από τα βαρύτερα ατού που συνοδεύουν πάντα τον μεγάλο Ισπανό, την ακατάβλητη ψυχολογία του.
Η βάση και το εφαλτήριο φυσικά γι'αυτό το σημερινό status, παραμένει πάντα το υψηλότατο επίπεδο που συνεχίζει να κρατάει στο παιχνίδι του όλη τη χρονιά, ο κορυφαίος τενίστας που εμφανίστηκε ποτέ. Ένα επίπεδο που ουσιαστικά έπεσε λίγο μόνο την περίοδο του US Open και αυτό λόγω του τραυματισμού του στην πλάτη. Όλη την υπόλοιπη σεζόν συνεχίζει να συναρπάζει και να αφήνει έκθαμβο όλον τον κόσμο με την απαράμμιλη ποιότητά του και το έξοχο τένις που προσφέρει, που συνδυάζονται συνεχώς όμως και με ουσία και αποτελεσματικότητα.
Ο τίτλος που κατέκτησε ο 36χρονος μαέστρος στη Σανγκάη, ο 94ος της ασύλληπτης καριέρας του, ήταν άλλη μια τρανή απόδειξη ότι συνεχίζει ακμαιότατος και απτόητος να κινείται σε φουλ ρυθμούς και σε στροφές αδιανόητες. Στην κινεζική μεγαλούπολη είδαμε ξανά το φιλμ που παρακολουθούμε φέτος από την ανατολή του μαγικού γι'αυτόν 2017, μιας χρονιάς όπου έχει υποστεί μόλις τέσσερις ήττες: όταν ο Φέντερερ είναι απολύτως υγιής και παίζει με αυτόν τον τρόπο, αποδίδοντας σε αυτά τα επίπεδα, μοιάζει ασυναγώνιστος.
Με το τρόπαιο του Shanghai Rolex Masters στις αποσκευές του, ο Ελβετός superstar επιστρέφει στην Ευρώπη για να μπει στην τελική ευθεία, σε έναν δρόμο που απολήγει στην επιβλητική Q2 Arena για το ATP World Tour Finals. Και όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, αυτός είναι ο μεγάλος στόχος του μέχρι το κλείσιμο της σεζόν, να κερδίσει για 7η φορά αυτόν τον τεράστιο τίτλο.
Αναμφίβολα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του στριφογυρνάει και ένας απώτερος σκοπός, το να καταφέρει να προσπεράσει στην κούρσα για το Year-end No1 τον έτερο κυρίαρχο της χρονιάς και ευρισκόμενο προφανέστατα σε θέση ισχύος, τον Ράφα Ναδάλ.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά, πως θα καταλήξει τελικά αυτή η φετινή ονειρική μονομαχία για τα πρωτεία μεταξύ αυτών των δύο υπερπαικτών, που έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του κόσμου με το φανταστικό ταξίδι που κάνουν μέσα στο 2017, ένα ταξίδι που είχε αφετηρία την Μελβούρνη και θα έχει τερματισμό στο Λονδίνο.
Αυτό που όλοι γνωρίζουν με σαφήνεια, όμως, είναι ότι μετά από τόσα πολλά χρόνια, αυτοί οι δύο γίγαντες του αθλητισμού ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Ραφαέλ Ναδάλ, συνεχίζουν να είναι οι κεντρικοί πρωταγωνιστές στο παλκοσένικο του παγκόσμιου τένις!
Μάνος Παπαδάκης - m.papadakis@tennis24.gr
