Φίλε Πιτσιρίκο, νομίζω ότι έφτασε πια το πλήρωμα του χρόνου για να «λυθεί» το ζήτημα του Ελληνικού χρέους, όχι όμως και το πρόβλημα της Ελλάδας.
Οι Γερμανοί αφέντες έχουν σκιαγραφήσει το προσεχές μέλλον της Ελλάδας και δεν έχουν αφήσει στην πραγματικότητα τίποτα να αιωρείται στον αέρα.
Το 2010 που η χώρα χρεοκόπησε και μπήκε στο πρώτο μνημόνιο το δημόσιο χρέος...
ανέρχονταν στα 300 δισ. Ευρώ και στο 125.7% του ΑΕΠ.
Το ιδιωτικό χρέος δεν αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα για την χώρα εκείνη την εποχή.
Το 2016, το δημόσιο χρωστάει 337 δισ. που αντιστοιχούν στο 194% του ΑΕΠ, το δε ιδιωτικό χρέος (και με βάση πολύ μέτριους υπολογισμούς) προσεγγίζει τα 240 δις Ευρώ.
Κι όλα αυτά ενώ μεταξύ 2010-2016 έχουν μεσολαβήσει 3 μνημόνια και προγράμματα «βοήθειας», ένα μεγάλο και ένα μικρότερο PSI με τα οποία κουρεύτηκαν, όπως κουρεύτηκαν, κοντά στα 120 δισ. ευρώ, δυο (ή μήπως τρεις;) ανακεφαλαιοποιήσεις (μαζί και συγχωνεύσεις) τραπεζών, capital controls, τρομακτική αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, κατακρήμνιση των εισοδημάτων, καταποντισμός της κατανάλωσης, κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, εκτόξευση της ανεργίας σε βορειοαφρικανικά επίπεδα, πλήρης απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (πράγμα που ισοδυναμεί με απώλεια τουλάχιστον 1 τρισ. ευρώ), ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, διάλυση της όποιας παραγωγικής βάσης υπήρχε, ευτελισμός των θεσμών μέσω των οποίων ασκείται η κρατική εξουσία, αποσάθρωση όλων των κοινωνικών δομών που προϋπήρχαν των μνημονίων, χιλιάδες αυτοκτονίες, μαζική κατάθλιψη του πληθυσμού, νέο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό, κλπ.
Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν η εισροή χιλιάδων προσφύγων, που παραμένουν αβοήθητοι και απροστάτευτοι, μαζί και κατάργηση ακόμα και της κατ’ όνομα ανεξαρτησίας της χώρας· βλέπε Νατοϊκή δύναμη στο Αιγαίο, «επίλυση» του Κυπριακού, απευθείας συμφωνία Μέρκελ-Ερντογάν για το προσφυγικό, σφράγισμα των συνόρων από Σκοπιανούς, Ούγγρους, κλπ.
Όπως και να την λύσεις την γ@μημένη την εξίσωση δεν υπάρχει καμία λύση.
Οι Γερμανοί λοιπόν είδανε (επιτέλους), ότι, ακολουθώντας τον σημερινό δρόμο, θα πρέπει η Ελλάδα να συνεχίζει να δανείζεται επ’ άπειρο, αφού η απουσία ανάπτυξης και η μιζέρια της Ελληνικής οικονομίας θα παράγουν διαρκώς κι αναπόφευκτα ελλείμματα.
Έχουν λοιπόν σχεδιάσει την εφαρμογή «της λύσης» για το 2018. Το ερώτημα είναι, βέβαια, αν θα προλάβουν, αφού υπάρχει σοβαρός κίνδυνος στο ενδιάμεσο να τα τινάξει όχι μόνο ο ασθενής (Ελλάδα) μα ίσως κι ο γιατρός (Ιταλία, ΕΕ).
Το 2018 λοιπόν η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη χώρα, που θα εγκαταλείψει με την λήξη του τρίτου (ή μήπως ήδη τέταρτου;) μνημονίου την ζώνη του Ευρώ.
Η ισοτιμία της νέας δραχμής θα κλειδώσει πάνω στο ευρώ (με ό,τι βραχυπρόθεσμα θετικό και μακροπρόθεσμα αρνητικό αυτό συνεπάγεται) και ένα ακόμα πείραμα θα τεθεί σε εφαρμογή.
Με κλειδωμένη την ισοτιμία στο Ευρώ, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εξακολουθεί να βαδίζει στον γνωστό δρόμο της εξάρτησης από τις αποφάσεις της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του Βερολίνου.
Αν το πείραμα λειτουργήσει, θα έρθει η σειρά κι άλλων προβληματικών χωρών-μελών όπως είναι η Πορτογαλία και γιατί όχι κι η μεγάλη πληγή που ακούει στο όνομα «Ιταλία».
Η σφαίρα επιρροής του Δ΄ Ράιχ έχει ήδη δημιουργηθεί και ίσως πια να μην χρειάζεται «το ευρώ για όλους», προκειμένου να διατηρηθεί.
Στην Ελλάδα θα δοθούν δύο προικιά.
Μια σχετική ελάφρυνση του χρέους και μια έκτακτη «ανθρωπιστική βοήθεια».
Καταλαβαίνει, βέβαια, κανείς, ότι για να δοθεί η «ανθρωπιστική βοήθεια, θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί μια «ανθρωπιστική κρίση».
Και αυτή η κρίση, εκ των πραγμάτων, θα δημιουργηθεί και οι «προστάτες» μας θα την αφήσουν να εξελιχθεί μέχρι ενός βαθμού, ώστε να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συνέπειες από μια τέτοια δραματική κατάσταση.
Αρχές του 2021-2022, εφόσον υπάρξει σταθερότητα, θα αρχίσει κι η «ανάπτυξη».
Τι σημαίνει αυτό για αυτούς;
Βελτίωση της πιστοληπτικής ικανότητας του δημοσίου και των όποιων ιδιωτικών υπάρχουν τότε.
Με τον τρόπο αυτό, θα γίνουν κάποιες καινούργιες επενδύσεις από το εξωτερικό και θα εισρεύσουν κάποια χρήματα, που θα κινήσουν μια αγορά, που θα είναι όμως για λίγους.
Τι θα σημαίνει όμως η επιτυχία αυτού του σεναρίου για την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού;
Απολύτως τίποτα.
Ή μάλλον καλύτερα θα ήταν λέγαμε πως θα σημάνει την μονιμοποίηση της φτώχειας.
Κοινωνική καθυστέρηση, μισθοί και κοινωνικές υπηρεσίες επιπέδου χωρών του τρίτου κόσμου, απομόνωση κι διαρκή αναπαραγωγή φτηνών αυταπατών «για ένα καλύτερο μέλλον για τα ξυπόλυτα και πεινασμένα παιδιά μας».
Μοναδική λύση για τον λαό θα ήταν η πανεθνική συσπείρωση με στόχο την χρεοκοπία και την μονομερή διαγραφή του χρέους εντός του ευρώ, την εφαρμογή του μέτρου της σεισάχθειας για τα ιδιωτικά χρέη σε κράτος και τράπεζες, η πραγματική και χωρίς συμβιβασμούς αναδιάρθρωση των διοικητικών δομών και της δικαιοσύνης και η προετοιμασία για την εισαγωγή εντός διετίας νέου νομίσματος, απαλλαγμένου όμως από την άμεση κηδεμονία της ΕΚΤ.
Πιθανότατα τα IOY να ξεκινούσαν πολύ νωρίτερα και οι συναλλαγές να έπρεπε να γίνονται με πλαστικό χρήμα.
Θα έπρεπε πιθανότατα η κυβέρνηση να εκβίαζε τους ξένους, με τρόπους που ούτε καν τους φανταζόμαστε τώρα, την στιγμή που θα άντεχε τους δικούς εκβιασμούς, ενώ θα έδειχνε την διάθεσή της να προχωρήσει στους αναγκαίους αλλά έντιμους συμβιβασμούς.
Πιθανά …
Πόσο πιθανά όμως;
Καθόλου πιθανά.
Το σίγουρο της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης και υποταγής ανοίγει το πελώριο στόμα του έτοιμο να μας καταπιεί μια για πάντα.
Τα ουρλιαχτά κάποιων λίγων, που βλέπουν τι έρχεται, περιττεύουν.
Ο εφησυχασμός και η αδιαφορία των πολλών κάνει το θηρίο να μουγκρίζει από ευχαρίστηση.
Το τέλος, κυρίες και κύριοι, είναι ήδη εδώ.
Μην περιμένετε να φανούν στην σκηνή οι ηθοποιοί, για να τελειώσει η παράσταση.
Οι πρωταγωνιστές κάθονται στην πλατεία και στο εξώστη.
Δεν θα πέσει η αυλαία. Θα πέσει το οικοδόμημα.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, όπως τα γράφεις είναι. Το μόνο που αλλάζει το τοπίο, είναι το ενδεχόμενο πολέμου στην περιοχή. Βλέπω μεγάλη κινητικότητα. Θα δούμε. Σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε οι Έλληνες να είναι στα κάγκελα. Τι συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα; Μια ατελείωτη και βλακώδης συζήτηση για το ΕΣΡ. Δηλαδή, εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία, με τη χώρα διαλυμένη, το θέμα στην Ελλάδα είναι μια επιτροπή λογοκρισίας [αυτό είναι το ΕΣΡ] που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει. Α, είναι θέμα και το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία. Ηλία, ήταν προφανές από την προηγούμενη δεκαετία, πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην Ελλάδα. Αλλά αυτό το χάλι δεν το φανταζόμουν. Ακούω συζητήσεις γύρω μου και με πιάνει απελπισία. Κανένα δόγμα του σοκ. Το δόγμα της ηλιθιότητας. Αυτό μόνο. Ηλία, κοίτα να γίνεις μεγάλος και τρανός εκεί στην Ελβετία και πάρε κι ένα σπίτι με ξενώνα [15 τετραγωνικά είναι αρκετά], για να με φιλοξενείς. Ηλία, όλες οι ελπίδες μου είναι πάνω σου. Αφού κάνουν ανάθεση οι Έλληνες, θα κάνω κι εγώ. Σε εσένα. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
