Του Στάθη
Οργίασαν στο διαδίκτυο τρόλεϋ ολόκληρα από τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, ψέγοντας σεξιστικά (αληθινά ή κατά φαντασίαν) σχόλια κατά της νέας Υπουργού Εργασίας, κυρίας Αχτσιόγλου.
Αμάν πια! Οταν η κυβέρνηση αυτή, όπως και οι προηγούμενες, γαμάνε τους συνταξιούχους, επιτρέπεται να γράψουμε κάτι ή θα είναι σεξιστικό;
Νομίζω, ότι στους Ελληνες είναι παγερά αδιάφορα τα όποια...
σεξιστικά σχόλια για την Υπουργό, αλλά είναι θέμα ζωής και θανάτου, ότι η κυρία Αχτσιόγλου μαζί με τον προϊστάμενό της κ. Κατρούγκαλο γάμησαν τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, το ασφαλιστικό κι εν γένει την εργασία χωρίς αιδώ και έλεος.
Επιτέλους με τα ήσσονα, που συσκοτίζουν τα μείζονα. Το ερώτημα είναι, αν κάποιοι βλάκες κάνουν σεξιστικά σχόλια για την κ. Αχτσιόγλου ή αν η κ. Αχτσιόγλου έχει γαμήσει την εργασία και τους ανθρώπους της εργασίας πατόκορφα;
Κατά τα άλλα, η νεόκοπη υπουργός (που στο μεταξύ γενναία-γενναία έσβησε όσα αριστερούλικα έλεγε πριν) στις εναρκτήριες δηλώσεις της υπεραμύνθηκε(!) του εργασιακού πολιτισμού, τον οποίον η κυβέρνησή της και η ίδια ανασκολοπίζουν!! Πουλάνε τρέλα, δεν εξηγείται αλλιώς.
Λόγου χάριν, ο Τσίπρας κάκιζε την 48μελή (ή μήπως μικρότερη;) κυβέρνηση Σαμαρά και ο ίδιος σχηματίζει 49μελή! Πετάει στα σκυλιά τον κ. Φίλη, για να κατευνάσει την Εκκλησία και στη θέση του βάζει τον κ. Γαβρόγλου, ο οποίος έχει ακόμα πιο δεξιές θέσεις απ’ τον προκάτοχό του!
Βάζει ο Τσίπρας υπουργό τον κ. Γαβρόγλου, που, ειρήσθω εν παρόδω, είναι υπέρ της αξίωσης της FYROM να αποκαλείται Μακεδονία και από δίπλα τού κοτσάρει τον Ζουράρι!! Πουλάνε τρέλα! (Οσο για σένα, έρμε Ζουράρι, τι είδους τρέλα θα πουλάς στον εαυτό σου στον ίδιο στάβλο με τους ανθρώπους του Σόρος;)
Και αν ο κ. Γαβρόγλου δηλώνει, ότι δεν θα κάμει καμιά αλλαγή στην πολιτική Φίλη, γιατί διασύρθηκε ο Φίλης; Και αν ο κ. Γαβρόγλου δεν θα κάμει καμιά αλλαγή στην εν λόγω πολιτική, γιατί τον βρίζει ήδη ο κ. Λιάκος; Οσο για τον νέο υπουργό, τον κ. Γαβρόγλου, νταμπλ αμορφωσιάς και ψευτιάς με τη μία. «Πείτε μου μια χώρα στην Ευρώπη, όπου υπάρχει το μάθημα των θρησκευτικών και διδάσκεται όπως στη χώρα μας. Μία». Διδάσκεται σε όλες. Διδάσκεται σε όλες η δογματική της κάθε θρησκείας, όπως επίσης και η θρησκειολογία σε ορισμένες. Το
αυτονόητο: αν ένα μάθημα (όπως εδώ τα θρησκευτικά) διδάσκεται με λάθος τρόπο, το λάθος δεν διορθώνεται, με το να μη διδάσκεται. Δύσκολο να το καταλάβουμε; Μάλλον. Αν είναι κανείς οπαδίτης ή φανατικός, μάλλον.
Αν κάτι κυρίως βασανίζει αυτήν τη χώρα πολλά χρόνια τώρα, είναι ο οπαδικός τρόπος σκέψης. Τον οποίον τροφοδότησε ο δικομματικός μονοκομματισμός και τώρα επανατροφοδοτεί ο νέος δικομματισμός. Μαύρο ή άσπρο; Φίλης ή Ιερώνυμος; Ούτε με τη μία παθογένεια ούτε με την άλλη. Για το όνομα του Θεού επιτέλους! Είναι υποχρεωμένος ο κάθε πολίτης
να υποστηρίζει ή Γεωργιάδη ή Πολάκη; Να κάθεται να κλαίει τη συμφορά που τον βρήκε με τον Πολάκη, για να μη τον βρει (εκ νέου) η συμφορά Γεωργιάδης (στην επιστροφή του οποίου ανοίγει δρόμο ο κ. Πολάκης); Πόση ακόμα τρέλα θα καταναλώσουμε;
Αυτός ο ανασχηματισμός ξεκίνησε με τη χειρότερη σημειολογία που έχει να παρουσιάσει ανασχηματισμός εδώ και πολλά χρόνια - ή, όπως παρατήρησε η θεία Φωτούλα, «απ’ όλους αυτούς τους υπουργούς μου άρεσαν περισσότερο οι δυο τσολιάδες. Κλαρίνο όμως τα έρμα τα παιδάκια τα βασανίζουν»! Αντιθέτως, η κυβέρνηση κύμβαλα αλαλάζοντα - το καθένα στη γλώσσα του, άλλο του Ινστιτούτου Λεβί κι άλλο του Ιδρύματος Λάτση, κι άλλα άλαλα άραθα και μάραθα.
Στο τέλος του σημερινού σημειώματος θα ήθελα να σταθώ ιδιαιτέρως στη στάση του κ. Φίλη. Με τις απόψεις του εις όσα αφορούν την εθνική ταυτότητα δεν συμφωνώ, όπως δεν συμφωνώ και με το πολιτεύεσθαι που επέδειξε (αλαζονείες περί «ηθικού πλεονεκτήματος» και άλλα). Επίσης, θεωρώ επαίσχυντον (πλην όμως συχνά επαναλαμβανόμενον) τον τρόπο, που τον έφαγε ο Τσίπρας (για να κατευνάσει ή και, πιθανόν, να ξεγελάσει τον Ιερώνυμο). Εκείνο που με προβληματίζει είναι ο τρόπος αποχώρησης Φίλη. Φεύγοντας ομίλησε για σχέδιο «δολοφονίας χαρακτήρων» και για «οργάνωση συμβολαίου θανάτου» εναντίον του (διά της εκπομπής Παπαχελά - Ιερώνυμου). Δολοφονία που, εν τέλει, ο Τσίπρας διέπραξε και ο Φίλης απήλθε ακέφαλος.
Ομως, ως «κομματικός στρατιώτης» που λέει ό,τι είναι, ο κ. Φίλης, δεν γνωρίζω τι είναι προτιμότερο: να φύγει διαμαρτυρόμενος με μεγάλες φωνές για την (δική του) αλήθεια, ή σιωπώντας αξιοπρεπώς «να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται» από την κομματικότητά του;
Διότι δεν είναι και λίγο να κατηγορείς για «δολοφόνο» τον αρχηγό και πρωθυπουργό σου. Μάλιστα την «επομένη των δραματικών γεγονότων», ενώ ως την προηγουμένη θορυβούσες μεν, σιωπούσες δε. Διότι ο κ. Φίλης δεν παραιτήθηκε, αποπέμφθηκε. Κι αν είναι αξιοπρεπές, το ότι δεν δέχθηκε κάποια συμβιβαστική συνδιαλλαγή (όπως ο πανταχόθεν λοιδορούμενος κ. Σκουρλέτης), πόσο αξιοπρεπείς είναι οι προγενέστερες απειλές (ώστε να μην αντικατασταθεί) και οι μεταγενέστερες καταγγελίες (αφού αντικαταστάθηκε);
Οπως και να έχει, ο κ. Φίλης το «Συμβόλαιο θανάτου» εναντίον του το είδε, το «Συμβόλαιο θανάτου» εναντίον της Ελλάδος, όταν το συνυπέγραφε, δεν το έβλεπε; Ή μήπως
το τρίτο μνημόνιο είναι καλύτερο απ’ τα δυο προηγούμενα; Μήπως το τρίτο μνημόνιο βελτίωσε κάτι σε κάτι ή απλώς έδωσε συγχωροχάρτι στα δύο προηγούμενα; Οι αυτοκτονίες που συνεχίζονται δεν είναι «Συμβόλαια θανάτου»; Η πείνα των παιδιών και η ανεργία, τι είναι; Ομως, πρώην σύντροφε Φίλη, αν τώρα εσένα σ’ έκαναν στην άκρη νωρίς, αν έγινες μια «παρένθεση» πριν καν το καταλάβεις, τα ίδια θα πάθουν και οι σύντροφοί σου. «Ο κόσμος φέτος περνάει καλύτερα από πέρσι», λέει ο αξιοθρήνητος κ. Πολάκης, ενώ για τον Τσίπρα η ανάκαμψη έχει αρχίσει από το Πάσχα! Συνεπώς, μην οδύρεσαι
μοναχός για αυτά που σε βρήκαν (πολύ λιγότερα απ’ όσα έκανες), σε λίγο θα οδύρεσθε όλοι μαζί...
Δυστυχώς, όχι για όσα μας κάνετε, αλλά για όσα θα πάθετε. Περί τα οποία, ποσώς...
ΠΗΓΗ: enikos.gr
