Φίλτατε Πιτσιρίκο,
Περήφανη όλη η Ελλάδα για αυτό το φοβερό και τρομερό κορίτσι!
Το κορίτσι από τη Δράμα σκόρπισε χαμόγελα σε όλη την Ελλάδα και κατάφερε να «αναγκάσει» τους Βραζιλιάνους να σημάνουν τον Εθνικό μας Ύμνο, καθώς η ελληνική σημαία ανέβαινε στο υψηλότερο σημείο του βάθρου.
Τις προσπάθειες της Άννας Κορακάκη στα...
ημιτελικά και τον τελικό παρακολούθησε από κοντά ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, αλλά και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος.
«Η χρυσή ολυμπιακή επιτυχία σου, πραγματικά κορυφαίο αθλητικό επίτευγμα, κάνει υπερήφανη την Πατρίδα μας» αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στο τηλεγράφημα για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στα 25μ. στο αεροβόλο πιστόλι στο άθλημα της σκοποβολής.
Η παραπάνω παράγραφος, είναι μία πρόχειρη διατριβή που έκανα, επί του «πώς να λες ένα κάρο παπάτζες και να μην εννοείς απολύτως τίποτα».
Είναι τέσσερις προτάσεις, επιλεγμένες από τέσσερα τυχαία άρθρα, που εμφανίστηκαν σε σχετική αναζήτηση στο google.
Όταν κάποιος αισθάνεται υπερήφανος για ένα χρυσό μετάλλιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας, το σωτήριον έτος 2016, πρέπει (αλήθεια) να είναι κλινικά ηλίθιος.
Πρέπει να στερείται κάθε λογικού κριτηρίου, που μπορεί να λάβει υπόψη του ένας νοήμων νους.
Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να το πιάσω, ή ποια πληροφορία να χρησιμοποιήσω, που δεν είναι ήδη γνωστή.
Το μόνο που έχω να προσθέσω, είναι ότι φοβάμαι.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω άνοες οπαδούς. Οπαδούς, που υποστηρίζουν το ένα και το άλλο, δύο αντίθετα, ταυτόχρονα.
«Αγάπη μόνο» και «δεν θέλω τζαμί στην πόλη μου» και «ζήτω το νόμπελ ειρήνης» και «όχι κέντρο μεταναστών στη γειτονιά μου» και «je suis ξέρω γω» και «γιατί δεν κάθονται να πολεμήσουν».
Όλα μαζί. Ταυτόχρονα. Χωρίς κριτήριο. Χωρίς συλλογισμό. Χωρίς προβληματισμό. Μόνο απόλυτες, υπαγορευμένες βεβαιότητες.
Κανείς δεν ρωτάει «γιατί;».
Και αν κάποιος δεν αναρωτιέται για τίποτα, τότε δύο τινά συμβαίνουν: ή τα ξέρει όλα (πράγμα που δεν γίνεται) ή είναι ηλίθιος (πράγμα που γίνεται).
Και ο όχλος πάλλεται. Και είναι διαχειρίσιμος. Και ο ηλίθιος, διαχειρίσιμος όχλος, είναι επικίνδυνος.
Γι’ αυτό φοβάμαι.
Ενίοτε όμως, επιτρέπω στον εαυτό μου μικρές, χαιρέκακες σκέψεις.
Λόγου χάρη, κάποιος είναι υπερήφανος ως Έλλην.
Μόνο και μόνο επειδή είναι Έλλην.
Ο ίδιος δεν έχει επιτύχει κάτι, που να τον κάνει ιδιαίτερα υπερήφανο.
Απλώς, υπηρετεί μια βολική βεβαιότητα, που κάποιος του υπαγορεύει.
Αυθαίρετα, θα τολμήσω να πω.
Πιστεύει στην ανωτερότητα του Έθνους του, αν και στην πραγματικότητα, το Έθνος του τον απογοητεύει κάθε μέρα, αφού δεν αναγνωρίζει το μεγαλείο του, ώστε να τον χρίσει πρωθυπουργό, έστω και για μια μέρα.
Και ταυτόχρονα με την υπερηφάνειά του, υποστηρίζει και ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Αυτός λοιπόν, υποστηρίζει την αυθαίρετη βεβαιότητά του, με πάθος.
Αυτό που δεν λαμβάνει υπόψη του, είναι ότι η αυθαιρεσία είναι ακριβώς αυτό: αυθαίρετη.
Και μπορεί να μετακινήσει το όριο της βεβαιότητας, προς τα εδώ ή προς τα εκεί, κατά βούληση.
Και ξαφνικά, αυτός να βρεθεί να είναι με τους άλλους. Τους κατώτερους. Αυθαίρετα.
Και τότε θα είναι ξεβράκωτος από επιχειρήματα, προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του.
Γιατί έτσι είναι η αυθαιρεσία.
Αν την υποστηρίζεις, κάποια στιγμή θα γυρίσει και θα σε δαγκώσει στον κώλο.
Και θα είσαι και ξεβράκωτος. Με αυτήν την ταπεινή σκέψη, χαίρομαι.
Π.
(Αγαπητή φίλη, σας κάνουν ακόμα εντύπωση οι ηλίθιοι. Γιατί νομίζετε πως χρεοκόπησε και ξεπουλήθηκε η Ελλάδα; Από τους πολλούς έξυπνους; Από την ταπεινή εμπειρία μου, έχω αντιληφθεί πως πάρα πολλοί Έλληνες - και όχι μόνο - δεν ξέρουν γραφή και ανάγνωση. Ως εκ τούτου, έχουν πρόβλημα αντίληψης. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνουν Χριστό. Οπότε, δεν μπορούν να σκεφτούν. Από την άλλη, έχουν την εντύπωση πως είναι παντογνώστες, πανέξυπνοι και πως πιάνουν πουλιά στον αέρα. Μόνο οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι βεβαιότητες. Όλοι οι υπόλοιποι διατηρούν και κάποιες αμφιβολίες. Επίσης, ο ηλίθιος δεν σκέφτεται ποτέ, πως μπορεί να είναι ηλίθιος. Δηλαδή, ο Αϊνστάιν μπορεί να είχε κάποιες φορές αμφιβολία για την ευφυία του, ο ηλίθιος ποτέ. Το να πιστεύει κάποιος πως μόνο και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα είναι πιστοποιητικό αθωότητας και μεγαλείου, τον καθιστά αυτομάτως ηλίθιο. Δεν συνεχίζω με τους ηλίθιους, γιατί είναι επικίνδυνοι. Δεν είναι τυχαίο, ότι κανένας μεγάλος δάσκαλος ή φιλόσοφος δεν ασχολήθηκε ποτέ με τους ηλίθιους. Ο Τρότσκι κάτι πήγε να πει για τους ηλίθιους συντρόφους - πάντα ο ηλίθιος σύντροφος είναι πιο επικίνδυνος από τον αντίπαλο ηλίθιο - και όλοι ξέρουμε ποιο ήταν το τέλος του. Όπως μου έγραψε ένας φίλος αναγνώστης στα social media, «ζούμε ανάμεσά τους». Προσοχή λοιπόν. Γιατί οι ηλίθιοι ενώνονται κιόλας. Κοιτάξτε τα φασιστικά κόμματα. Πάντως, ακόμα και τους ηλίθιους τους περιμένει μια μεγάλη έκπληξη. Πάντα εκπλήσσονται οι ηλίθιοι. Τα έχουν αυτά οι πολλές βεβαιότητες. Να είστε καλά).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
