Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΥ*
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΤΟ 'ΧΟΥΝ ΤΟΥΜΠΑΝΟ, ΟΤΙ Η “ΣΥΝΤΑΓΗ” ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ, ΑΛΛΑ ΟΙ “ΘΕΣΜΟΙ” ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ: ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΪΔΑΡΟ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΩΕΙ!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αυτό που είπε νέτα σκέτα το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης του ΔΝΤ, είναι, ότι...
το πρόγραμμα "διάσωσης" της Ελλάδας ήταν ευθύς εξαρχής αποτυχημένο:
Οι καταστροφικές συνέπειες της εσωτερικής υποτίμησης... υποτιμήθηκαν.
Οι εκτιμήσεις για την απόδοση των ιδιωτικοποιήσεων ήταν... εκτός πραγματικότητας.
Και τα μέτρα της "προσαρμογής" κατανεμήθηκαν ανισομερώς και άδικα.
Ό,τι και να πει από εκεί και πέρα η Λαγκάρντ, δεν έχει σημασία. Γιατί η επικεφαλής του ΔΝΤ ήταν τότε υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ρητώς, ότι το Ταμείο υποχώρησε χωρίς να πρέπει στις απαιτήσεις των... εταίρων μας στην ΕΕ, με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να οδηγηθεί σε συρρίκνωση πέραν κάθε φαντασίας. Ή όπως διπλωματικά το έθεσαν: Η στάση του ΔΝΤ «δημιούργησε την αντίληψη, ότι του επιβλήθηκε μία απόφαση που ελήφθη στην Ευρώπη».
Η Λαγκάρντ δηλαδή, μαζί με τον Σόιμπλε, όπως και Μέρκελ και ο Σαρκοζί, πολιτικά είναι οι... δαχτυλοδεικτούμενοι ως υπεύθυνοι των πιέσεων που οδήγησαν σε ένα "πρόγραμμα" που δεν ήταν δυνατόν να βγει. Ένα πρόγραμμα, όμως, που μπορούσε να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στην Ευρωζώνη, δηλαδή πρωτίστως στη Γερμανία και την Γαλλία, να πάρουν τα μέτρα τους, για να βγουν αυτοί και οι τράπεζές τους από την κινούμενη άμμο.
Αυτό, άλλωστε, ότι αποτράπηκε η διάχυση της κρίσης σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, επικαλείται και τώρα η Λαγκάρντ, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις εκτιμήσεις της Έκθεσης. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά τα συνήθη επικοινωνιακά κολπάκια, όλων όσων έχουν λερωμένη τη φωλιά τους.
Η "διάψευση" των πιέσεων είναι απλώς αναμενόμενη, καθώς αλλιώς θα αυτοκαταδικαζόταν. Και η επίρριψη των ευθυνών σε "ελληνικούς" παράγοντες (κυβερνήσεις, κόμματα και "περιχαρακωμένα συμφέροντα", που δεν σημαίνει μόνο συνδικάτα, όπως θα βιαστούν πολλοί να "μεταφράσουν") δεν είναι διόλου συγκεκριμένη και καθόλου "παραγωγική", για να χρησιμοποιήσουμε ένα προσφιλή στο ΔΝΤ όρο: αποσκοπεί απλώς στη "δικαιολόγηση" της συνέχισης των ίδιων πιέσεων παρά την διαπίστωση της αποτυχίας.
Γιατί και τώρα προκρίνεται η "επιβολή μιας μακράς λίστας διαρθρωτικών όρων χωρίς προτεραιότητες", κάτι που η Έκθεση χαρακτηρίζει "αντιπαραγωγικό", ειδικά όταν οι αλλαγές... υπερβαίνουν τις δυνατότητες που έχει μια χώρα.
Και τώρα επίσης, ενόψει της "μακράς λίστας" που πρέπει να γίνει αποδεκτή μέχρι τον Οκτώβριο, η τακτική των ισοπεδωτικών πιέσεων συνεχίζεται, παρά την διαπίστωση των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ, ότι η "τυφλή επιβολή μιας λίστας δεν αποφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα".
Οπότε, βάσει ακριβώς αυτών των εκτιμήσεων των εμπειρογνωμόνων για την "αντιπαραγωγική" πολιτική τακτική των "Θεσμών", το αύριο διαγράφεται όμοιο με το χτες.
Το πιθανότερο δηλαδή (και καθόλου φανταστικό σενάριο) είναι σε ένα χρόνο οι εκτιμήσεις για "Ανάπτυξη" να κριθούν και πάλι "υπέρμετρα αισιόδοξες", τα μέτρα και η τακτική των δανειστών να επικριθούν και πάλι και η Λαγκάρντ, που έχει μια ολόκληρη θητεία μπροστά της, να ξαναμιλήσει για "σοβαρά προβλήματα εφαρμογής του προγράμματος" και "επαναλαμβανόμενες πολιτικές κρίσεις".
Αλλά όπως έλεγαν παλιά οι... εμπειρογνώμονες, όταν ο γάιδαρος του Χότζα έμαθε να μην τρώει... τίναξε τα πέταλα.
