by To Skouliki Tom
Σαν σήμερα, πέρσυ τέτοια μέρα, την επομένη του δημοψηφίσματος, όπου το ΟΧΙ είχε επικρατήσει του ΝΑΙ με 61%, ο Πρωθυπουργός Αλέξη Τσίπρας κάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, οπότε ο ανυποψίαστος ελληνικός λαός άρχισε να υποψιάζεται, ότι το ΟΧΙ του θα πήγαινε...
στα σκουπίδια και τη θέση του θα έπαιρνε ένα βαρβάτο ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.
ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ αλλά ποια όλα; Έλα ντε, αφού μέχρι τη διενέργεια του δημοψηφίσματος η πρόταση Γιούνκερ είχε αποσυρθεί από το τραπέζι, οπότε στην ουσία ψηφίζαμε, για κάτι που δεν υπήρχε (όχι ότι και να υπήρχε θα τη διάβαζε κανένας).
Αλλά αυτό το ξέραμε. Ήταν γνωστό σε όλους. Παρόλα αυτά πήγαμε. Και ψηφίσαμε. Κι αν ξέραμε την κατάληξη όλων αυτών, θα το ξανακάναμε. Γιατί αυτό το κάναμε για εμάς, δεν το κάναμε για αυτούς.
Αυτό που δεν ξέραμε, ήταν ότι το πρώτο δημοψήφισμα μετά από 41 χρόνια θα κατέληγε στη μεγαλύτερη φάρσα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (η δεύτερη μεγαλύτερη είναι η φάση με τα πλαστικά καπάκια και τα αναπηρικά αμαξίδια).
Αν και το ερώτημα είχε εν τω μεταξύ αποσυρθεί, σίγουρα ψηφίσαμε ΟΧΙ στη συνέχιση των καταστρόφικων μέτρων λιτότητας (αυτών που αμέσως μετά συμφωνήθηκαν και ακόμα εφαρμόζονται). Ψηφίσαμε ΟΧΙ στο παρόν με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Βέβαια, μετά από 1 χρόνο, κοιτώντας τα πράγματα πιο ψύχραιμα ανακαλύπτεις, ότι μέχρι και το δημοψήφισμα, που συζητιόταν στο τελευταίο καφενείο του τελευταίου χωριού της επικράτειας, βάρεσε 38% αποχή. Δηλαδή 3,75 εκατομμύρια Έλληνες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Ούτε ΝΑΙ, ούτε ΟΧΙ. Αλλά αυτό δεν προβλημάτισε ποτέ κανέναν.
Ήταν όλοι πολύ απασχολημένοι, με το ΟΧΙ που θα μας πήγαινε στη δραχμή, που θα μας έριχνε στα βράχια, που θα μας πέταγε έξω από την ΕΕ και θα οδηγούσε τη χώρα σε εμφύλιο.
Και από την άλλη, ήταν το ΟΧΙ το περήφανο το αρχιδάτο, ένα δεύτερο έπος του '40, που θα ξεσήκωνε θύελλα επαναστάσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα ανάγκαζε τη Μέρκελ να μαζεύει τον Σόιμπλε από τα πατώματα με το κουταλάκι. Θα τους κάναμε τη μούρη κρέας.
Όπως πάντα, καμία απολύτως λογική. Μόνο υπέρμετρος συναισθηματισμός.
Και μέσα σε όλα αυτά τα γραφικά, ανακαλύπτεις το εξής: ότι μόλις το 38% του ελληνικού λαού ψήφισε ΟΧΙ και μόλις το 24% ΝΑΙ. Θλιβερό ε;
Οι υπόλοιποι ζμπούτσα τους για το δημοψήφισμα. Σίγουρα σήμερα θα νιώθουν πιο δικαιωμένοι από όλους. Και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει με πειστικά επιχειρήματα για αυτό;
Συνεχίζουν οι ΝΑΙνέδες (που ταυτίζουν την Ευρώπη και τη Δημοκρατία με το ευρώ) να μιλάνε για Plan X και τον σατανικό Βαρουφάκη και συνεχίζουν οι ΟΧΙτζήδες να αναπολούν με νοσταλγία τις περσινές μέρες, λες και κάτι έτρεξε τελικά στα γύφτικα. Καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Σταυροκοπιούνται οι δηλωμένοι φιλελεύθεροι και δοξάζουν το Θεό, που ο Τσίπρας ακύρωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, μιας ύψιστης δημοκρατικής διαδικασίας. Δεν τους κόβω και για πολύ φιλελεύθερους. Πιο πολύ για τελειωμένα πατσαβουράκια μου κάνουν.
Μίρλα και μιζέρια από τους αιώνια απατημένους αριστερούς για τον Τσίπρα που έγραψε το ΟΧΙ τους στην καραπ........ρα του. Ξεχνάνε, ότι δεν ήταν οι μοναδικοί που ψήφισαν ΟΧΙ και φυσικά ξεχνάνε, ότι πολλοί από τους αριστερούς που ψήφισαν ΟΧΙ, τον ξαναέκαναν πρωθυπουργό 2 μήνες μετά.
Ένας χρόνος πέρασε και κανείς δε μιλάει, για το τι σήμαινε για εμάς το δημοψήφισμα.
Μάθαμε εμείς τίποτα από αυτό;
Φυσικά και μάθαμε. Το ίδιο που μάθαμε και από τις πλατείες.
Ότι ένα ΟΧΙ μετά από δεκαετίες ατελείωτων ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ δεν αρκεί.
Θέλει ΟΧΙ καθημερινό, θέλει ΟΧΙ σε κάθε μικρή πτυχή της ζωής που μας καταπιέζει, που υπονομεύει την ελευθερία μας.
Θέλει ΟΧΙ όποια κι αν είναι η ερώτηση.
Θέλει ΟΧΙ για πάντα.
(Ανήθικο δίδαγμα: Έξαλλο ακόμα και σήμερα, 1 χρόνο μετά, το Μέτωπο Κοινής Λογικής [ή αλλιώς Ακραίο Κέντρο] με τον Βαρουφάκη που παραλίγο να καταργήσει το ευρώ και άρα τη Δημοκρατία. Αναρωτιέμαι, τα ίδια έλεγαν, όταν ο Κώστας Σημίτης μας έβαζε από τη δραχμή στο ευρώ, χωρίς να ρωτήσει κανέναν; Τότε δεν ταυτιζόταν το πολίτευμα με το νόμισμα; Δεν πειράζει που μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια εξανεμίστηκε η αγοραστική μας δύναμη και οδηγηθήκαμε στα μνημόνια; Δεν είχε να κάνει με αυτό η αυτοκτονία του φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα στο Σύνταγμα το 2012; Μόνο η αυτοκτονία του μεγαλοεπιχειρηματία Κυριάκου Μαμιδάκη ήταν απόρροια της κρίσης; Θα βάλετε ποτέ μυαλό ρε ξεφτιλισμένοι;)
ΠΗΓΗ: thethreemooges.blogspot.gr
