Φίλε Πιτσιρίκο,
Διαβάζω, πως θέλεις να αλλάξεις υπηκοότητα. Φυσικά μπορείς να πας –σχεδόν– όπου θες και όσο μακριά επιθυμείς από την Ελλάδα, όμως υπηκοότητα δεν πρόκειται να σου προσφέρουν πουθενά.
Η υπηκοότητα δεν προσφέρεται. Η υπηκοότητα αγοράζεται.
Επειδή το έχω ψάξει το ζήτημα, να σου πω, ότι υπάρχουν κάποια μαγευτικά –και πάμπτωχα– νησιωτικά κράτη στην Καραϊβική, όπου μπορείς να αγοράσεις την υπηκοότητα, αρκεί να έχεις 200 με 300 χιλιάδες δολάρια να επενδύσεις εκεί.
Ενδεικτικά, αναφέρω την Γκρενάντα, την Σάντα Λουτσία, την Ντομινίκα.
Δυστυχώς, όμως, λεφτά δεν υπάρχουν, το χρηματιστήριο στην Σανγκάη και Χονγκ Κονγκ πάει κατά διαόλου και η τιμή του μαύρου χρυσού έχει πάρει τον βαρύ κατήφορο!
Γράφεις, ότι κατέληξες στην Κυπριακή υπηκοότητα. Το έχεις σκεφτεί καλά;
Οι αδερφοί μας οι Κύπριοι είναι βέβαια κι αυτοί Έλληνες, όμως η ηγεσία τους δεν είναι λιγότερο ενδοτική από την δική μας.
Ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν τα πάντα και να μετατρέψουν τον Κυπριακό λαό εκ νέου σε πειραματόζωο αυτή την φορά με το διπλό νόμισμα και την ενοποίηση με το βόρειο κατεχόμενο κομμάτι του νησιού.
Να σου θυμίσω, επίσης, ότι δεν είναι μονάχα οι Ελλαδίτες χάπατα, είναι και οι Κύπριοι αδερφοί.
Δεν είχε περάσει μήνας από την εκλογή του Αναστασιάδη και το κούρεμα των καταθέσεων πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία. Ασάλιωτο!
Εκτός των άλλων, ζητάς να πάρεις την υπηκοότητα μιας χώρας της οποίας οι πολίτες επιθυμούν να αποχτήσουν την υπηκοότητα και τις συνήθειες των Βρετανών. Οξύμωρο, δεν βρίσκεις; Οπότε μην βιάζεσαι να αποφασίσεις.
Εγώ λοιπόν βρέθηκα για δύο χρόνια στην Αγγλία και τώρα ξεκινάω πάλι από την αρχή στην Ελβετία.
Και οι δύο αυτές χώρες πλούσιες και οργανωμένες.
Πλούσιες γιατί η Αγγλία δημιούργησε μια τεράστια αποικιοκρατία και λογαριαζόταν ως υπερδύναμη μέχρι και το τέλος του Β-ΠΠ, ενώ η Ελβετία είχε την τύχη (;) να χαρακτηριστεί ως «τράπεζα» του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος πολλές δεκαετίες πριν.
Η Ελβετία, βέβαια, είναι πολύ πιο όμορφη και περισσότερο εκλεπτυσμένη από την Αγγλία, όμως δεν είναι εκεί το ζήτημα.
Το αληθινό ζήτημα τίθεται, όταν αναρωτηθείς ποια είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των χωρών αυτών και της Ελλάδας.
Γιατί οι χώρες αυτές είναι κράτη (με τα καλά και τα στραβά τους), ενώ η Ελλάδα «χώρος», μπορντέλο ή χωματερή.
Η απάντηση βρίσκεται στην λέξη «οργάνωση».
Δεν γράφω για «δημοκρατία», γιατί αυτό το πολίτευμα δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο σήμερα. Μονάχα οργάνωση.
Και τι σημαίνει οργάνωση; Οργάνωση σημαίνει δημόσια διοίκηση.
Στην Ελλάδα (σε αντίθεση με την Ευρώπη) η διοίκηση αποτελεί ακόμα φέουδο και προνόμιο των κοτζαμπάσηδων.
Ακόμα και μετά από δύο (υποτίθεται σημαντικές) μεταρρυθμίσεις, αναφέρομαι σε Καποδίστρια και Καλλικράτη, το μόνο που άλλαξε ήταν τα ονόματα και ο αριθμός των νταβατζήδων της δημόσιας διοίκησης και περιουσίας.
Προστέθηκαν δηλαδή στους προηγούμενους, οι «αιρετοί» περιφερειάρχες και δημαρχαίοι.
Διακόσια χρόνια μετά το τέλος της Τουρκοκρατίας η Ελλάδα κυβερνάται ακόμα με το σύστημα των κοτζαμπάσηδων!
Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία και υποταγή στα μνημόνια των Γερμανών και δεν βρίσκεται κανείς στην φυλακή, από όλους αυτούς που διαχειρίστηκαν τον δημόσιο πλούτο και είχαν την ευθύνη της διοίκησης.
Οι Έλληνες βγάλαν πρωθυπουργό ξανά τον Τσίπρα, που ξευτέλισε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος υπογράφοντας στην συνέχεια νέο μνημόνιο και τώρα που θίγονται όλοι, προσδοκούν την ανάσταση των νεκρών από τον γιο του Μητσοτάκη που τον τάϊζε με το μπιμπερό παλιά η Γερμανίδα νταντά, που άκουγε στο όνομα SIEMENS.
Αν οι Έλληνες δεν ξεμπερδέψουν με τα καθάρματα αυτά, αν οι Έλληνες δεν απαιτήσουν και δεν επιβάλουν ένα νέο Σύνταγμα, που θα εξασφαλίζει την πλήρη ανεξαρτησία και αυτοτέλεια της δικαιοσύνης και της δημόσιας διοίκησης, προκοπή και λύτρωση δεν έχει.
Αν δεν φτιαχτεί από την αρχή, δεν θα δουλέψει ποτέ. Έχει σαπίσει, σύντροφοι. Βρωμάει από τα αριστερά κι από τα δεξιά.
Θέλει φωτιά, για να ξεπλυθεί το κακό.
Όμως, φίλε Πιτσιρίκο, οι Έλληνες κάμουνε/με υπομονή κι υπομονή.
Μουρμούρα, κλάψα, κατάρα και υπομονή.
Κι όπως γράφτηκε κάπου αλλού, μετά από χρόνια, θα λένε κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι στην Εσπερία, πως «Δεν είναι οι Έλληνες που υπομένουν όπως τα γαϊδούρια. Είναι τα γαϊδούρια που υπομένουν σαν τους Έλληνες»!
Φιλιά πολλά
Ηλίας
ΥΓ. Πιτσιρίκο, σε κάποιους από μας έχουν φυτέψει ένα σημάδι – σαν τον αριθμό που πρόχειρα χαράζαν στους κρατούμενους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ώρες να μοιάζει μετάλλιο τιμής, μα τις πιο πολλές φορές βάρος ασήκωτο, να μην σε αφήνει να ξεχνάς ο πόνος και το «γιατί». Ζεις αναμεσά τους. Όπου κι αν πας, θα ζεις αναμεσά τους. Αυτή η θρυμματισμένη πόλη βρίσκεται μέσα σου. Σημαίνει τα πάντα. Σημαίνει το τίποτα.
(Αγαπητέ Ηλία, βασικά δεν θέλω να αλλάξω εγώ υπηκοότητα. Θέλω να αλλάξουν υπηκοότητα όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι της χώρας. Να μείνω ο τελευταίος των Ελλήνων. Αλλά πώς να το ζητήσω αυτό; Από την άλλη, σκέφτομαι καμιά φορά, πως θα ήταν πολύ ωραίο, να ήμουν από κάποια χώρα που δεν έχει τόσο «ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ». Δηλαδή, θα ήταν ωραία να ήμουν Κοσταρικανός. Ή Παναμέζος. Πόσο ζόρι να τραβάνε με την εθνική τους ταυτότητα οι άνθρωποι στην Κόστα Ρίκα και στον Παναμά; Πάντως, αποκλείεται να έχουν την υστερία των Ελλήνων. Ηλία, ξέρω ένα κόλπο για να αποκτήσω όποια υπηκοότητα θέλω, χωρίς χρήματα και χωρίς χρόνο. Θα με πληρώνουν μάλιστα. Δεν σου το γράφω. Αλλά είναι το γερό μου χαρτί. Μην ξεχνάς ότι είμαι γραφιάς. Καλός; Κακός; Γραφιάς, πάντως. Ηλία, κάνω υπομονή. Όπου να ‘ναι, έρχεται το καλοκαίρι. Υγεία να έχουμε. Να είσαι καλά.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
