Του Νίκου Μπογιόπουλου
Πρώτον: Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ στις ΗΠΑ και αμέσως μετά δήλωσε:
«(...) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή, ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο "κούρεμα" χρέους (...)
Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».
Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας «φλέρταραν» με το ΔΝΤ. Ήταν τότε που εμφάνιζαν το ΔΝΤ σαν τον… «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Ήταν τότε που ανάμεσα στη Σκύλλα (ΔΝΤ) και στη Χάρυβδη (ΕΕ) έκαναν επιλογή υπέρ της πρώτης.
Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Δεύτερον: Στις 12 Ιουλίου 2015, στην περίφημη συνεδρίαση των… «17 ωρών», όταν ο κ.Τσίπρας ξεπούλησε τα πάντα, ο πρωθυπουργός θέτοντας τον τόπο σε τροχιά τρίτου Μνημονίου, υπέγραψε τα εξής:
«Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση, προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».
Τα παραπάνω, η δέσμευση, δηλαδή, της κυβέρνησης Τσίπρα ότι θα ζητήσει την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα και πέραν του Μαρτίου του 2016 έγιναν νόμος του ελληνικού κράτους.
Ήταν στον νόμο 4334 με τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)» (ΦΕΚ Α' 80/16-07-2015) που πέρασε από την ελληνική Βουλή - αυτολεξεί – η απόφαση της 12ης Ιουλίου.
Ήταν εκεί, που ο κ.Τσίπρας νομοθέτησε την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Τρίτον: Ο κ.Τσίπρας, παραμονές του δημοψηφίσματος, έστειλε την περίφημη επιστολή προς τον Ντάισελμπλουμ και προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM με την οποία αιτήθηκε νέο δάνειο (και στην ουσία νέο Μνημόνιο) για την Ελλάδα.
Στην επιστολή του ο κ.Τσίπρας τόνιζε, ότι το αίτημά του υποβλήθηκε για να υπάρξει «στήριξη» της ελληνικής οικονομίας βάσει των όρων «της συνθήκης του ESM».
Μόνο που όποιος έχει διαβάσει έστω και… μισή φορά την συνθήκη του ESM γνωρίζει, ότι δεν υπάρχει σελίδα της συγκεκριμένης συνθήκης, που να μην μνημονεύεται, ότι όποιος σπεύδει στην αγκαλιά του ESM καταλήγει, ταυτόχρονα, στα νύχια του ΔΝΤ.
Για παράδειγμα, τόσο στο προοίμιο όσο και στις διατάξεις της συνθήκης σύστασης του ESM αναφέρεται ότι:
«Ο ESM θα συνεργάζεται πολύ στενά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για την παροχή οικονομικής βοήθειας. Σε κάθε περίπτωση, η ενεργός συμμετοχή του ΔΝΤ θα επιδιωχθεί, τόσο σε τεχνικό όσο και οικονομικό επίπεδο. Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης που ζητά οικονομική ενίσχυση από τον ESM αναμένεται να απευθύνει ένα παρόμοιο αίτημα προς το ΔΝΤ» (προοίμιο, παράγραφος 6).
Είναι τέτοια η σχέση του ESM με το ΔΝΤ σε βαθμό που ήδη από το προοίμιο της συνθήκης τα κράτη–μέλη της ΕΕ «αποδέχονται καθεστώς προνομιακού πιστωτή του ΔΝΤ πάνω από τον ESM» (προοίμιο, παράγραφος 10).
Στο άρθρο 13 της συνθήκης αναφέρεται, ότι η εκτίμηση επί του αιτήματος μιας χώρας να ενταχθεί στον ESM «διενεργείται από κοινού με το ΔΝΤ» (παράγραφος 1,β).
Στη συνέχεια προστίθεται, ότι «εάν εκδοθεί απόφαση, σύμφωνα με την παράγραφο 2, το συμβούλιο διοικητών αναθέτειστην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ) να διαπραγματευτεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣΜνημόνιο Κατανόησης (ΜΚ)όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής» (παράγραφος 3).
Πάλι στο άρθρο 13 σημειώνεται, ότι «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (όπου αυτό είναι δυνατόν από κοινού με το ΔΝΤ, και σε συνεργασία με την ΕΚΤ) είναι αρμόδια για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης με τους όρους οικονομικής πολιτικής που συνδέονται με την οικονομική βοήθεια…» (παράγραφος 7).
Στο άρθρο 33 τονίζεται με έμφαση: «Ο ESM δικαιούται, για την επέκταση των σκοπών του, να συνεργαστεί, εντός των όρων της παρούσας συνθήκης, με το ΔΝΤ…».
Αυτά ζήτησε ο κ.Τσίπρας. Αυτά υπέγραψε ο κ.Τσίπρας. Αυτά ψήφισε ο κ.Τσίπρας.
Κι όλα αυτά σημαίνουν την εσαεί παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Ερώτηση:
Όταν αιτείτο, όταν υπέγραφε κι όταν ψήφιζε, ο κ.Τσίπρας δεν ήξερε ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Όταν κατά την πρώτη 7μηνη διακυβέρνησή του ο κ.Τσίπρας μάζευε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όλα τα αποθεματικά από τα ταμεία των κρατικών φορέων, για να πληρώνει τοκογλυφικά και δόσεις στο ΔΝΤ, δεν το ήξερε ότι το ΔΝΤ ήταν κακό πράγμα;
Όταν ο κ.Τσίπρας, πριν γίνει πρωθυπουργός και αφότου έγινε πρωθυπουργός, εμφάνιζε το ΔΝΤ σαν τον «αρωγό» της Ελλάδας στο θέμα του χρέους, όταν καθημερινά τα βαποράκια της «πρώτη φορά Αριστεράς» πουλούσαν την προπαγάνδα για το «καλό» ΔΝΤ έναντι του κακού Σόιμπλε, τότε που καλούσαν τον λαό ανάμεσα στην Σκύλλα του ΔΝΤ και στην Χάρυβδη της ΕΕ να εναποθέσει τις ελπίδες του στην… «νεράιδα» του ΔΝΤ, δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Και κάτι επιπλέον: Ακόμα κι αν το ΔΝΤ, για τους δικούς του λόγους και στο πλαίσιο των αντιθέσεων με τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, φύγει από την Ελλάδα, η χώρα μας, ο λαός μας, δεμένος στο άρμα των Μνημονίων του Γιούνκερ, της Κομισιόν και της εγχώριας χρηματιστικής ολιγαρχίας, θα περνάει καλά; Αυτό ισχυρίζεται ο «αριστερός» Τσίπρας;
Συμπέρασμα:
Κάθε φορά που νέα, σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, η κυβέρνηση ανασύρει το παραμύθι της… «σκληρής διαπραγμάτευσης».
Κάθε φορά που τα έχει ξεπουλήσει όλα, παριστάνει την «αντιστασιακή», στην προσπάθειά της να αποκοιμίσει το λαό με αυταπάτες και με ψευδαισθήσεις.
Κάθε φορά που ξεφτιλίζει την έννοια «Αριστερά», μασκαρεύεται και κορδώνεται, υποδύεται την προστάτιδα των συμφερόντων του λαού, για να κερδίσει χρόνο ώστε κατόπιν να σερβίρει σαν «τετελεσμένο γεγονός» και σαν προϊόν «σκληρής διαπραγμάτευσης», τι; Την ικανοποίηση των συμφερόντων των δυναστών του λαού!
Τέτοιο παραμύθι είναι και η «αντιΔΝΤ» στάση του κ.Τσίπρα. Ένα ακόμα.
ΠΗΓΗ: enikos.gr
