Τι ώρα είναι; Έξι και δέκα!
Έχουμε δρόμο πολύ για την έναρξη του «τηλεμαραθωνίου»!
Ανανέωσε το φαρμακείο του σπιτιού, κρύψε οτιδήποτε αιχμηρό, μην αναπαραστήσω το βράδυ την αυτόχειρα απελπισμένη Ελληνίδα που δεν την λυπήθηκε ποτέ κανείς…
Ενίσχυσε το σπίτι με υπογλώσσια μήπως τα μέτρα με κοιτάξουν με οίκτο και με προσπεράσουν!
Δεν με λυπάται άνθρωπος, αγαπητέ μου!
Θα με λυπηθεί η Μέρκελ και ο Νταισελμπλουμ; Σε παρακαλώ!
Έχω ξηλώσει ένα πουλόβερ ολόκληρο αυτό το Σαββατοκυριακοδεύτερο και πάω για το επόμενο! Και μου θέτουν τα προαπαιτούμενα με δόσεις, τώρα, μέχρι τον Ιανουάριο και επομένως τις δόσεις σε συνέχειες σαν σειρά επιτυχημένη του BBC νέα σεζόν δείτε το τρέιλερ!
Δηλαδή με το μελομακάρονο στο στόμα ο Βούτσης θα μετράει τις ψήφους του ασφαλιστικού!
Στην τηλεόραση ο τρόμος, η ανασφάλεια, οι άδειες πλατείες της Ευρώπης, κι από την άλλη ο Πούτιν σκεφτικός κι ενοχλημένος κι ο Ερντογάν αυθάδης και στοχευμένος!
Το δράμα διαχέεται παντού!
Τι ζω η ταλαιπωρημένη Βαλκάνια; Να ευχηθώ τώρα να με προσπεράσουν; Να με υποτιμήσουν όλοι οι “επικίνδυνοι τρελοί του πλανήτη”, έτσι που βολοδέρνω στα σαλόνια τους γραφική ρακένδυτη σαν ξωτικό, μήπως και γλυτώσω του τρόμου την ανάσα;
Στην ώρα Ελλάδος κτυπούν τα ταμπούρλα παράφωνα!
Πήραμε την πρώτη υποδόση και περιμένουμε στωικά τις άλλες ,τις πολλές και παχυλές!
Τι να σου φτάσει, αγάπη μου, μια υποδόση;
Εδώ χρειαζόμαστε δόσεις μια ντουζίνα! Απο τον μπακάλη ξεκινούν, στον φούρναρη ξεκουράζονται πριν καταλήξουν στην κάρτα την πιστωτική με το αμαρτωλό μου παρελθόν, κατόπιν στο ένα και μοναδικό αγροτεμάχιο, στην συνέχεια στο μισθό που εξαυλώθηκε και τη σύνταξη της γιαγιάς, η οποία κοιμάται πλέον με δίκανο πάνω στα κεραμίδια, μην της τα πάρουν και τούτα!
Πόσες δόσεις χρειάζεται το πατριωτικό κίνημα να ξεπληρώσω τη ντροπή μου, να βγάλω και τη σημαία στο μπαλκόνι, το φέσι του προπάππου μου παρέα με τα φισεκλίκια;
Με δόσεις, μου τα λέει η Τρέμη και κρατάει το πιεσόμετρο ο Πρετεντέρης, πολλαπλή η δόση απο τον Αυτιά, με μαθηματική ακρίβεια μου τις διαχωρίζει η ατσαλάκωτη Σία και ο Ποτροσάλτε. Θα πάρουμε τις δόσεις λέγει ο ευτυχής Τσακαλώτος κι αναρωτιέμαι η ανόητη και εξαρτημένη «τόσο καιρό πώς συντηρούμαι χωρίς δόση και αρνούμαι να το πω;»
Οι Έλληνες συνωστίζονται στα γκισέ της απελπισίας ..
Και μέσα στους ξηλωμένους πόντους του πουλόβερ και στις τσέπες μας τις αδειανές, θα επανέλθουν οι ένδοξες ημέρες του κινήματος δεν δύναμαι να πληρώνω τις δόσεις, που προίστατο κάποτε και ο Αλέξης, αλλά μετοίκησε στο απέναντι μετερίζι και διηγώντας τα να κλαις! Εγώ, όχι ο Αλέξης!
Κι αν δεν πληρώσω τη δόση μου, τώρα που και η ΔΕΗ ξεσάλωσε, και κάτσω με την ασετιλίνη μέχρι Φλεβάρη, θα μου ξαναφέρει το φως μου κανείς ή θα με ξεχάσουν μέσα στο βαθύ σκοτάδι;
Και σε ποιον να απευθυνθώ, αγάπη μου; Όλοι απουσιάζουν από την ζωή μου! Πού πήγαν όλοι τούτοι; Σαν να μπήκαν στα καταφύγια και σιωπούν μέχρι να λήξει ο συναγερμός!
Τη δόση μου τώρα, παρακαλώ! Εκείνη την αποποινικοποιημένη!!
Τρελάθηκα, η δόλια Ελληνίδα! Τι να διαλέξω; Τη δόση ή την εγκράτεια;
Τώρα μου λένε πως έχουν δίκιο οι ξένοι! Κι εγώ γιατί έβριζα τόσο καιρό τους Γερμανούς;
Παλαιότερα έφταιγε το μνημόνιο, μετά το μεσοπρόθεσμο, πιο πριν οι αποκρατικοποιήσεις..
Τώρα τι φταίει και είμαι εδώ, στο σημείο που «άρχισα τον πόλεμο» μη κάνοντας βήμα πιο πέρα; Ο στρατιώτης στον πόλεμο φαίνεται. Υπήρξα κακός στρατιώτης; Είχα κακούς στρατηγούς; Έχασα τη μάχη ή τον πόλεμο;
Μην αυξάνετε, παρακαλώ, την δόση της πληροφόρησης ! Μπερδεύτηκα!
Μην μου αλλάζετε αγωγή γιατί τρελαίνομαι! Με δόσεις, παρακαλώ, το δηλητήριο… Μπας και προλάβω να δραπετεύσω!
aixmi.gr
