Το παρακάτω κείμενο υπογράφουν γνωστοί πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι, ενεργοί/ες στην αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, και τοποθετούνται ενάντια στο ενδεχόμενο νέων πολεμικών συρράξεων με αφορμή τις επιθέσεις του ISIS.
Όπως καταλήγουν χαρακτηριστικά...
αρνούνται ο πόλεμος αυτός να γίνει στο όνομά τους. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.
Ποιους εξυπηρετεί ο πόλεμός τους ;
Καμία μονολιθική ερμηνεία, καμία μηχανιστική εξήγηση δεν θα διασαφηνίσει επαρκώς τις επιθέσεις. Πρέπει άραγε να παραμείνουμε σιωπηλοί; Πολλοί θεωρούν (και τους καταλαβαίνουμε) ότι μπροστά στη φρίκη του συμβάντος, η μόνη αξιοπρεπής στάση είναι η περισυλλογή. Κι όμως, δεν μπορούμε να σωπάσουμε όταν άλλοι μιλούν και πράττουν για εμάς, στο όνομά μας, όταν μας παρασύρουν σε έναν δικό τους πόλεμο. Πρέπει να τους αφήσουμε να το κάνουν, στο όνομα της εθνικής ενότητας και καθ’υπαγόρευση της κυβέρνησης;
Γιατί, στο εξής, θα είμαστε σε πόλεμο. Μέχρι τώρα άραγε δεν ήμασταν; Και γιατί σε πόλεμο; Στο όνομα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στο όνομα του πολιτισμού; Στην πραγματικότητα, το σπιράλ στο οποίο μας παρασύρει ένα κράτος σε ρόλο πυρομανούς πυβοσβέστη οδηγεί στο θάνατο. Η Γαλλία είναι διαρκώς σε πόλεμο. Μόλις βγαίνει από έναν πόλεμο στο Αφγανιστάν, με βαρύ τίμημα σε ζωές αμάχων. Εκεί, τα δικαιώματα των γυναικών εξακολουθούν να καταπατούνται, ενώ οι ταλιμπάν ανακτούν έδαφος μέρα με τη μέρα. Η Γαλλία βγαίνει από έναν πόλεμο στη Λιβύη, ο οποίος αφήνει τη χώρα ερειπωμένη και κατεστραμμένη, με πολλές χιλιάδες νεκρούς και όπλα να πωλούνται στην ελεύθερη αγορά για να ανεφοδιάσουν κάθε ιερό πόλεμο. Η Γαλλία βγαίνει από μια στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι. Εκεί, οι τζιχαντιστές που συνδέονται με την Αλ Κάιντα εξακολουθούν να προελεύνουν και να διαξάγουν σφαγές. Στο Μπαμακό, η Γαλλία προστατεύει ένα καθεστώς διεφθαρμένο ως το μεδούλι, όπως άλλωστε και στο Νίγηρα και στην Γκαμπόν. Μήπως οι πετρελαιαγωγοί της Μέσης Ανατολής, το ουράνιο που εκμεταλλεύεται η Areva υπό απάνθρωπες συνθήκες, τα συμφέροντα της Total και της Bolloré έχουν κάποια σχέση με αυτές τις ιδιαίτερα επιλεκτικές στρατιωτικές επεμβάσεις που δεν αφήνουν πίσω τους παρά μόνο καταστροφή; Στη Λιβύη, στην Κεντρικοαφρικανική Δημοκρατία, στο Μάλι, η Γαλλία δεν εκπόνησε το παραμικρό σχέδιο για να βοηθήσει τους πληθυσμούς να βγουν από το χάος. Δεν αρκεί λοιπόν να δίνει μαθήματα μιας υποτιθέμενης (δυτικής) ηθικής. Ποια προσδοκία για το μέλλον μπορούν να τρέφουν πληθυσμοί καταδικασμένοι να φυτοζωούν σε στρατόπεδα ή να επιβιώνουν ανάμεσα σε ερείπια;
Η Γαλλία ισχυρίζεται ότι θα καταστρέψει το Daech; Βομβαρδίζοντας, πολλαπλασιάζει τους τζιχαντιστές. Οι γαλλικές Rafale σκοτώνουν άμαχους πολίτες εξίσου αθώους με αυτούς του Bataclan. Όπως στο Ιράκ, κάποιοι από αυτούς τους πολίτες θα καταλήξουν να συνταχθούν με τους τζιχαντιστές: τούτοι οι βομβαρδισμοί είναι ωρολογιακές βόμβες.
Το Daesh (ISIS) είναι ένας από τους χειρότερους εχθρούς μας: σφαγιάζει, αποκεφαλίζει, βιάζει, καταπιέζει τις γυναίκες και στρατολογεί τα παιδιά, καταστρέφει μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Την ίδια στιγμή, η Γαλλία πουλάει στο σαουδαραβικό καθεστώς, παρότι αυτό είναι γνωστό ότι χρηματοδοτεί τα δίκτυα των τζιχαντιστών, μαχητικά ελικόπτερα, περιπολικά σκάφη, εγκαταστάσεις πυρηνικών σταθμών. η Σαουδική Αραβία μόλις παρήγγειλε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εξόφλησε την αγορά δυο πλοίων Mistral που πουλήθηκαν στην Αίγυπτο του στρατηγού Αλ-Σίσι, ο οποίος καταστέλει τους δημοκράτες της Αραβικής άνοιξης. Στην Σαουδική Αραβία δεν αποκεφαλίζουν; Δεν κόβουν χέρια; Οι γυναίκες δεν ζουν υπό καθεστώς ημι-σκλαβιάς; Επεμβαίνοντας στην Υεμένη, στο πλευρό του καθεστώτος, η σαουδαραβική αεροπορία βομβάρδισε πληθυσμούς αμάχων, καταστρέφοντας μεταξύ άλλων αρχιτεκτονικούς θυσαυρούς. Μήπως θα βομβαρδίσουμε την Σαουδική Αραβία; Ή μήπως η αγανάκτηση κυμαίνεται ανάλογα με τις τρέχουσες οικονομικές συμφωνίες;
Ο πόλεμος εναντίον των τζιχαντιστών, λένε με πολεμοχαρή ευφράδεια, μαίνεται επίσης στη Γαλλία. Πώς όμως θα αποφευχθεί η ένταξη σε τέτοια δίκτυα νέων οι οποίοι προέρχονται από λαϊκά κοινωνικά περιβάλλοντα, αν δεν πάψουν παντού οι διακρίσεις που αυτοί υφίστανται, στο σχολείο, στην πρόσβαση στην εργασία και στην κατοικία, ή ακόμα ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις; Οδηγώντας τους στη φυλακή; Στιγματίζοντάς τους ακόμα περισσότερο; Απαλείφοντας οποιονδήποτε ορίζοντα διαφοροποίησης των συνθηκών διαβίωσής τους; Λοιδορώντας την αξιοπρέπεια που αξιώνουν;
Είμαστε εδώ: ο μόνος τρόπος να καταπολεμήσουμε με συγκεκριμένο τρόπο, εδώ, τους εχθρούς μας, στη χώρα που έχει γίνει ο δεύτερος προμηθευτής όπλων στον κόσμο, είναι να αρνηθούμε ένα σύστημα που, στο όνομα του άμεσου κέρδους, παράγει παντού ολοένα και μεγαλύτερη αδικία. Γιατί η βία ενός κόσμου που υποσχόταν πριν από δεκατέσσερα χρόνια ο υιός Μπους, ενός κόσμου ειρήνης, συμφιλίωσης, ομαλότητας, δεν γεννήθηκε από το μυαλό του Μπεν Λάντεν ή του Daech. Η ιδέα αυτή αναφύεται και εξαπλώνεται πάνω στη μιζέρια και τις ανισότητες που, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΗΕ, ενισχύονται χρόνο με το χρόνο, τόσο ανάμεσα στις χώρες Βορρά και Νότου όσο και στο εσωτερικό των λεγόμενων πλούσιων χωρών. Ο πλούτος των μεν έχει ως αντιστάθμισμα την εκμετάλλευση και την καταπίεση των δε. Και αυτή η βία δεν θα υποχωρήσει, αν δεν την αντιμετωπίσουμε στη ρίζα της. Δεν υπάρχουν μαγικές, εύκολες και σύντομες λύσεις: οι βόμβες δεν είναι σίγουρα τέτοιες.
Όταν άρχισαν οι πόλεμοι του Αφγανιστάν και του Ιράκ, απαντήσαμε με δυναμικές κινητοποιήσεις. Δηλώναμε, ότι οι επεμβάσεις θα έσπερναν το χάος και το θάνατο. Ο πόλεμος του Φρανσουά Ολάντ θα έχει τις ίδιες συνέπειες.
Είναι επείγουσα και επιτακτική ανάγκη να ενωθούμε ξανά ενάντια στους γαλλικούς βομβαρδισμούς, που επιτείνουν τις απειλές, καθώς και ενάντια στις ελευθεροκτόνες εκτροπές που δεν εισφέρουν καμία λύση, αλλά παρακάμπτουν και αρνούνται τις αιτίες των καταστροφών.
Αυτός ο πόλεμος δεν θα γίνει στο όνομά μας.
Ludivine Bantigny ιστορικός, Emmanuel Barot φιλόσοφος, Jacques Bidet φιλόσοφος, Déborah Cohen ιστορικός, François Cusset ιστορικός των ιδεών, Laurence De Cock ιστορικός, Christine Delphy κοινωνιολόγος, Cédric Durand οικονομολόγος, Fanny Gallot ιστορικός, Eric Hazan, Sabina Issehnane οικονομολόγος, Razmig Keucheyan κοινωνιολόγος, Marius Loris ιστορικός, ποιητής, Marwan Mohammed κοινωνιολόγος, Olivier Neveux ιστορικός τέχνης, Willy Pelletier κοινωνιολόγος, Irène Pereira κοινωνιολόγος, Julien Théry-Astruc ιστορικός, Rémy Toulouse εκδότης, Enzo Traverso ιστορικός.
Μετάφραση: Πάνος Αγγελόπουλος
Πηγή: Liberation
Το κείμενο δημοσιεύτηκε και στο Περιοδικό
