Του Ανδρέα Σφύρτου
Το θέαμα της Βουλής αυτών των ημερών θα ήταν απολύτως κωμικό, αν δεν ήταν τραγωδία για τον τόπο.
1. Πολιτικό ράκος η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ντροπιαστικό ρόλο υπερασπίζεται...
αυτές τις μέρες στις εργασίες της Βουλής ένα μνημονιακό πολυνομοσχέδιο έκτρωμα, που εισήχθη στη Βουλή με πλήρη παραβίαση του Κανονισμού της και του Συντάγματος.
Η εικόνα των συζητήσεων από το κανάλι της Βουλής είναι κάτι παραπάνω από θλιβερή. Εισηγητής και ομιλητές από τον ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τις ανεκδιήγητες φωνές από τους ΑΝΕΛ) ομιλούν και επιχειρηματολογούν υπέρ του πολυνομοσχεδίου, με το ίδιο λεξιλόγιο και καρμπόν το ίδιο ύφος που πριν ένα οκτάμηνο ομιλούσαν και επιχειρηματολογούσαν οι βουλευτές και οι εισηγητές της ΝΔ. Έκπληκτος ο κόσμος βλέπει τη μετάλλαξη, η οποία σημειώνεται από δήθεν αριστερούς βουλευτές, χωρίς τον ελάχιστο δισταγμό, λες και δεν υπάρχει κοινή γνώμη αλλά μόνο η παντός καιρού εξουσία με τα προνόμια της και οι πάση θυσία βουλευτικές έδρες.
2. Η συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση
Από την άλλη, προκαλεί γενική θυμηδία να βλέπουμε τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ειρωνεύονται μέχρι σαρκασμού, τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, που απωθητικά εκθειάζουν ΔΝΤ, Τρόϊκα και λιτότητα, ενώ συνιστά θέατρο του παραλόγου να αντικρίζουμε τους μνημονιακούς, μέχρι μυελού οστέων, βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού αλλά και των “Κεντρώων”, να ασκούν καταγέλαστη αντιμνημονιακή “αντιπολίτευση” σε ένα μνημόνιο, μάλιστα, που οι ίδιοι ψήφισαν και συνεχίζουν να θεωρούν αναγκαίο και μονόδρομο για τον τόπο!
Η Αγία μνημονιακή Οικογένεια της Βουλής, μπορεί να εφευρίσκει τρόπους να συντηρεί τους διαξιφισμούς στους κόλπους της και τις φθηνές αλληλοκαταγγελίες. Εδώ εφευρίσκουν αγεφύρωτες διαφορές οι τέσσερις υποψήφιοι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας! Όσο, όμως, οι διαφορές που αναδεικνύονται γίνονται όλο και περισσότερο ανούσιες τόσο η Βουλή ευτελίζεται, αποσαθρώνεται και απογυμνώνεται πλήρως, ενώ οι βουλευτές αναγνωρίζονται ως απλοί άβουλοι υπάλληλοι, εντολοδόχοι και διεκπεραιωτές αποφάσεων και νόμων που διαμορφώνει μια θεσμική τερατοϊκανή Χούντα. Η δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου, του ευρώ και της τρόϊκας είναι εδώ και η σημερινή Βουλή της προσφέρει ένα εξαιρετικό διάκοσμο.
3. Η “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ” του κεφαλαίου και της ευρω-δουλείας
Το οξύμωρο, φυσικά, δεν είναι ότι απέναντι σε αυτή τη μνημονιακή πλειοψηφία της Βουλής δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης η Χρυσή Αυγή, πέρα από το να εκβάλει άναρθρες κραυγές. Η Χρυσή Αυγή είναι προφανές ότι δεν αντιδρά στα μνημόνια με στόχο να τα ακυρώσει. Άλλωστε τις ίδιες σκληρότατες επιλογές λιτότητας θα ακολουθούσε και η ίδια και την ίδια γονυκλισία θα επεδείκνυε απέναντι στους ξένους “προστάτες”, αν ερχόταν στα πράγματα. Εδώ ούτε το έξω από το ευρώ δεν τολμά να εκστομίσει, συνταυτιζόμενη σε ευρω-δουλικότητα με το υπόλοιπο μνημονιακό κατεστημένο. Η χρυσή Αυγή απλώς χρησιμοποιεί τα μνημόνια για να προωθήσει τους άθλιους στόχους της για τη φασιστική, ακραία κεφαλαιοκρατική, αναδιαμόρφωση της κοινωνίας.
4. Το ΚΚΕ σε ρόλο “σωσσίβιου” των μνημονίων
Το πραγματικά οξύμωρο αλλά πέρα για πέρα αληθινό, είναι ότι ούτε το ΚΚΕ ασκεί μια αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Το πρόβλημα για το ΚΚΕ δεν είναι το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο ως κρίκος για να ασκηθεί μια πολιτική μετάβασης και βαθιών κοινωνικών μετασχηματισμών. Το δίλημμα αυτό για το “κόμμα της εργατικής τάξης” είναι πλαστό! Το πρόβλημα για το ΚΚΕ είναι γενικά και αφηρημένα ο καπιταλισμός, ανεξαρτήτως πολιτικών που σε κάθε συγκυρία εφαρμόζει. Και επειδή ο καπιταλισμός γενικώς μπορεί να υπάρξει με πιο διαφορετικές Κευνσιανού τύπου πολιτικές, είναι λάθος, κατά το ΚΚΕ, να αναγορεύουμε ως κεντρικό στόχο τα μνημόνια, διότι από την ακύρωσή τους μπορεί να προκύψουν άλλου είδους διαχειρίσεις του καπιταλισμού που θα εξωραΐζουν τη βαρβαρότητα του!
Επομένως, πάντα κατά τη λογική του ΚΚΕ, παρακάμπτουμε τον “υπαρκτό” καπιταλισμό των μνημονίων και στην πραγματικότητα τον αφήνουμε ήσυχο, για να πολεμήσουμε τον “ανύπαρκτο” και “αφηρημένο” καπιταλισμό γενικώς. Άρα με αυτήν η λογική δικαιολογούμεθα να σιγοντάρουμε την κάθε φορά μνημονιακή έκφραση διαχείρισης του καπιταλισμού, για να πλήξουμε την “ύπουλη” και “αφανή” μελλοντική διαχείριση του, που κάθε φορά παραλλάσσει, και σήμερα είναι η Λαϊκή Ενότητα, η οποία γι αυτό το λόγο πρέπει να αναγορευθεί σε κύριο αντίπαλο.
Η ηγεσία του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται, έτσι, ως ένα ιδιόμορφο ανάχωμα, που ανέλπιστα υποβοηθεί την διατήρηση του συστήματος και ουδόλως την ανατροπή του.
5. Η επικαιρότητα της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Μέσα σε αυτές τις τραγικές συνθήκες και τον δοσμένο, αδιέξοδο για το λαό, κοινοβουλευτικό χάρτη, ακόμα και αν δεν υπήρχε η Λαϊκή Ενότητα θα έπρεπε να ανακαλυφθεί. Να ανακαλυφθεί ως μία κατ' εξοχήν αντιμνημονιακή, πατριωτική, δημοκρατική δύναμη, φορέας ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος, ενός νέου προωθημένου δημοκρατισμού λαϊκής βάσης και μιας βαθιά κινηματικής λογικής και λογικής κοινωνικών αγώνων, με ορίζοντα το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Η Λαϊκή Ενότητα ως δύναμη με άκρως επίκαιρη εναλλακτική αντιμνημονιακή πρόταση, ως δύναμη με ενωτική πρόταση προς όλες τις αριστερές, προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις και ως μέτωπο που απευθύνεται στο μεγάλο μπλοκ των βάναυσα πληττόμενων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, αποτελεί σήμερα τη μόνη δύναμη ικανή να προχωρήσει σε μεγάλη αποτελεσματική αντεπίθεση για να σπάσει το μνημονιακό τείχος της εξαθλίωσης, της υποτέλειας και της αντιδημοκρατικής κατάπτωσης.
ΠΗΓΗ: iskra.gr
