Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ *
Ταινία των «Μόντι Πάιθον» αρχίζει να θυμίζει το φάσμα των εκτιμήσεων για τις συνέπειες της εφαρμογής της συμφωνίας Αθήνας - δανειστών.
Ιδίως όταν ακούς ποιος λεει τι, ποιος αναιρεί και πώς αναιρεί...
Την ώρα που ο Ολιβιέρ Μπλανσάρ, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ προειδοποιεί, πως η ελληνική οικονομία δεν αντέχει άλλη λιτότητα (για την κοινωνία, φανταζόμαστε, το ενδιαφέρον του είναι λιγότερο ζωηρό), καθώς και ότι η προβλεπόμενη στο 3ο μνημόνιο «δημοσιονομική προσαρμογή» παραμένει «πάνω από τα ορθά επίπεδα» και δεν θα αφήσει τη χώρα να βγει «σε ξέφωτο», τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδίδονται σε χαρωπό τσάμικο... Γιατί όχι; Όποιος έκανε «επιτυχώς» την πρώτη, θεμελιακή «κωλοτούμπα», τις κινήσεις του τσάμικου τις έχει για πλάκα...
Έλα, τσουπ μια γυροβολιά και θα πιάσουμε από τα αραχνιασμένα ράφια της αλήστου μνήμης σαμαροβενιζελικής αρλουμπολογίας δυο - τρια «ισοδύναμα». Και τρία και τέσσερα, άμα λάχει...
Έλα, τσουπ, δεύτερη γυροβολιά και από το νέο ράφι θα αδράξουμε ένα «παράλληλο πρόγραμμα».
Ο στερούμενος ευρηματικότητας Σαμαράς αδυνατούσε να καταλάβει, πόσο καταγέλαστο γινόταν το θεωρητικό σχήμα «σχίζω τα μνημόνια εφαρμόζοντάς τα». Αντιθέτως, το «παράλληλο πρόγραμμα» ηχεί εγκυρότερο, βρε αδελφέ. Φανερώνει κάτι σαν σχέδιο.
Αφήστε που οι αθεράπευτα ρομαντικοί μπορούν να διαγνώσουν στην... ιδιοφυή σύλληψη του «παράλληλου προγράμματος» κάτι από τα σαμποτάζ ηρωικών εποχών. Καθ' όλη την ημέρα θα παριστάνουμε μπροστά τους δανειστές τα καλά παιδιά, αλλά την κατάλληλη στιγμή θα τους πιάνουμε στον ύπνο, ξεγλιστρώντας σαν χέλια από τα μπλόκα των ελέγχων και των αξιολογήσεων. Κάτω από τη μύτη τους θα τους «την φέρνουμε»....
Οπότε, άντε μία ακόμη γυροβολιά, να πιάσουμε κανένα τεύχος του «Μικρού Ήρωα» και στη συνέχεια να αφήσουμε το τσάμικο για χάρη του ζεϊμπέκικου και του Μιχάλη Γενίτσαρη - μόνο που κι αυτός καλείται να... μεταρρυθμιστεί: Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω. Πήδα στο τζιπ, Γιώργο Θαλάσση, τρία ισοδύναμα ο Σόιμπλε να χάσει... Δώσ'τα στον Σπίθα, που περιμένει ήδη, να τα κάνει «πρόγραμμα» το χέρι του Ευκλείδη. Κάπως έτσι...
Έλα, τσουπ, κι άλλη γυροβολιά. Και μερικές ακόμη απανωτές, για να ζαλιστούμε (σαν από πιοτό ευτυχίας) και να μην πάρουμε για τα καλά χαμπάρι τι ακριβώς αλλάζει - επί τα χείρω- στη ρύθμιση των 100 δόσεων (νόμος 4321/2015), για τους οφειλέτες των ασφαλιστικών ταμείων. Να μην πολυκαταλαβαίνουμε πόσος επιπλέον τόκος τους επιβαρύνει, ούτε ν' αντιλαμβανόμαστε πόσο μειώνονται οι, καθορισμένες υποτίθεται, δόσεις.
Διότι, όταν λέμε κάτι, το εννοούμε, κύριοι. Είπαμε, ότι αυτή η κυβέρνηση θα έχει την ικανότητα να τηρεί τα συμφωνηθέντα και ταυτοχρόνως να τα αλλάζει. Το είπαμε ή όχι; Ε, αυτή ακριβώς την αποφασιστικότητα αποδεικνύει και επιδεικνύει με τη φαλκίδευση της ρύθμισης των «100 δόσεων». Συνάφθηκε η συμφωνία με τους οφειλέτες και στη διαδικασία της εφαρμογής τροποποιείται.
Τόλμη κι ευελιξία, κύριοι. Κι όσοι αχαΐρευτοι, εκεί στη γαλαρία, φώναξαν «εμείς νομίζαμε, ότι αυτό το λέγατε για να ξεφύγουμε κάπως από τους πιστωτές κι όχι για να ξεγελάσετε τους οφειλέτες», να σηκωθούν όρθιοι και να ομολογήσουν από ποιο ακριβώς κουσούρι πάσχουν. Από αρρωστημένη ανυπομονησία; Από αριστερίστικη έλλειψη ρεαλισμού; Από δογματική έχθρα στο ευρώ; Ομολογείτε και μετανοείτε...
Τσουπ, άντε μία ακόμη γυροβολιά. Διότι μπορεί ο Μπλανσάρ, δηλαδή ένας «πρώην» του ΔΝΤ, να αναγνωρίζει το προφανές, αλλά η έχουσα ανώτατο θεσμικό ρόλο στο ευαγές ίδρυμα, η Κριστίν Λαγκάρντ, αξιώνει από την κυβέρνηση επιπρόσθετες περικοπές 1,35 δισεκατομμυρίου. Και πότε; Σχεδόν προτού προλάβει η «Βουλή των προθύμων» να υπερψηφίσει το «κανονικό» πακέτο!
«Τι ακριβώς γιορτάζουμε με τη συγκεκριμένη γυροβολιά;»... Ό,τι τραβά η ψυχή καθενός. Ίσως το γεγονός, ότι «στις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός βρήκε ευήκοα ώτα», ειδάλλως θα μας κλοτσούσε χειρότερα της Λαγκάρντ η μπότα. Νοείται επίσης και εορτασμός για την επιβίωση της αριστερής ψυχής του ΣΥΡΙΖΑ: Αν η Λαγκάρντ ζητά κι άλλα, σημαίνει, πως δεν τα είχαμε δώσει ήδη όλα.
Τι δεν καταλαβαίνεις, άγνωστε λαϊκιστή;
Δεν είναι ιλαροτραγωδία; Να αναγνωρίζει ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, ότι η λιτότητα του 3ου μνημονίου απειλεί να γίνει χαριστική βολή μιας ήδη καταρρακωμένης οικονομίας, να διακηρύττει ότι οι στόχοι «δεν βγαίνουν» και να του «βγαίνουν από δεξιά» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ! Σιωπάτε καλέ, μια χαρά «βγαίνει» το όλο πράμα, διότι ξαναβγήκαμε εμείς κυβέρνηση. Οπότε...
Οπότε τι; Α, διαλέξτε «εξήγηση». Από το σχεδόν μεταφυσικό «παράλληλο πρόγραμμα» έως το ελάχιστα παρηγορητικό για τα κοινωνικά θύματα «εμείς δεν πιστεύουμε στο μνημόνιο, που θα εφαρμόσουμε», ο μπαχτσές έχει απ' όλα. Κι ας τα καθιστά «φόλα», τουλάχιστον όσα εξ αυτών παραπέμπουν σε μετρήσιμα μεγέθη κι όχι σε νεφελώδεις ηθικολογίες ή σε προσφυγές στο δόγμα «There Is Not Alternative» η ίδια η ανάγνωση του Προσχεδίου του προϋπολογισμού.
Τόμος ολόκληρος θα μπορούσε γραφεί για το πώς ακριβώς όλα αυτά (ναι, όλα!) τα αφήνει έκθετα το ίδιο το Προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού, ενός προϋπολογισμού που είναι κοινό μυστικό ότι θα τηρήσει - κι αυτός- την παράδοση: «Πέσαμε έξω στους στόχους, άρα πρέπει να βάλουμε βαθύτερα το χέρι μας μέσα στις τσέπες σας, οτιδήποτε κι αν έχει απομείνει εκεί». Περιοριζόμαστε όμως σε ένα παράδειγμα:
Μέχρι πρότινος, αντικείμενο διαφωνιών κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών ήταν ο ακριβής προσδιορισμός τριμήνου του 2016, εντός του οποίου θα επιτυγχανόταν η πολυθρύλητη «επανεκκίνηση» της οικονομίας. Σε ποιο τρίμηνο του 2016 θα έπρεπε να έχουμε έτοιμο το κόκκινο χαλί για να υποδεχθούμε την «ανάπτυξη», αυτήν που την «πρωτοείδε» ο Σαμαράς να' ρχεται, έστω και αργόσυρτα, το 2012-13; Αν δεν ήταν το πρώτο θα ήταν το δεύτερο, άντε το τρίτο τρίμηνο...
Αυτά μας έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δη τα αρμόδια, του οικονομικού επιτελείου. Κι ύστερα ήλθαν οι συντάκτες του Προσχεδίου (δηλαδή πάλι οι επί των οικονομικών θεμάτων υπεύθυνοι) και μας είπαν να αφήσουμε το κόκκινο χαλί στη ναφθαλίνη και να πιάσουμε κόκκινη μελάνη, για να διαγράψουμε μεγαλοπρεπώς τις αισιόδοξες «προβλέψεις» που διατυπώνονταν έως και πριν από 1,5 εβδομάδα... Διότι έπειτα από ύφεση 2,3% για φέτος, θα καταφθάσει - γράφουν- και ύφεση της τάξης του 1,3% το 2016. ΄
Όπερ μεθερμηνευόμενο, στο τέλος του (μη... σωτήριου τελικά) 2016 η Ελλάδα θα συμπληρώνει μία επταετία, κατά τη διάρκεια της οποίας η συρρίκνωση της οικονομίας θα έχει φθάσει στα εξωφρενικά επίπεδα του 30%! Το ΑΕΠ θα συνεχίσει να βυθίζεται. Η επισήμως καταγεγραμμένη ανεργία, που όλοι ξέρουμε πόσο απέχει από την πραγματική, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ θα κυμανθεί στο 26,8% φέτος και θα ανέβει στο 27,1% το 2016. Ό,τι γινόταν, συνεχίζεται...
Αλλά, δεν βαριέστε, η εφαρμογή του 3ου μνημονίου (συγγνώμη, ορισμένων «υφεσιακών μέτρων» είναι τώρα ο «πολιτικώς ορθώς όρος) θα διαθέτει «αριστερό κοινωνικό πρόσημο», διότι η αναδιανομή της ένδειας (συγγνώμη, των «βαρών») θα είναι δικαιότερη.
Αφήστε που θα «κτυπηθεί κι η διαπλοκή».
Και στο κάτω- κάτω πολύ δαιμονοποιήθηκε η έννοια «μνημόνιο», που δεν μπορεί, διάβολε, να είναι τόσο επαχθές, εάν θα το εφαρμόζουμε εμείς...
Δεύτερη φορά αριστερά, τα ράσα κάνουν τον παπά, έξω ο «δαίμονας μνημόνιο» από τα λεξικά. Κάπως έτσι η Ελλάδα αλλάζει - κι όσο για τ' άλλα, ζωή κι αξιοπρέπεια, κουράγιο, δεν πειράζει...
* Δημοσιεύθηκε στο "Πριν"
