Του Νίκου Μπογιόπουλου
Παρατήρηση 1η: Ένας διαδικτυακός φίλος, ο Jo Di Graphics, έκανε την εξής επισήμανση: Ο Τσίπρας μετά την πρώτη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός πήγε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής – και μετά έφερε Μνημόνιο. Τώρα, μετά την δεύτερη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός, πήγε στο ίδρυμα του Κλίντον στις ΗΠΑ – «φαντάζεστε τι έρχεται;»
αναρωτιόταν… Τον βρίσκετε υπερβολικό;
Παρατήρηση 2η: Ο Σαμαράς όταν έκανε την κωλοτούμπα από τον «αντιμνημονιακό» στον μνημονιακό Σαμαρά, είχε δηλώσει εκείνο το ηρωικό «ουδείς αναμάρτητος». Από το στόμα του Τσίπρα τέτοια κουβέντα δεν έχει ακουστεί.
Λένε, ωστόσο, ορισμένοι (κακόπιστοι, φυσικά), ότι το κενό αυτό το κάλυψε χτες η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, η μεγάλη χορηγός του ιδρύματος Κλίντον, η οποία ενώπιον του Κλίντον και του εκλεκτού ακροατηρίου του ιδρύματος επιδαψίλευσε δάφνες στον Έλληνα πρωθυπουργό, που ξεπέρασε το αμαρτωλό αντιμνημονιακό παρελθόν του. «Στην ελληνική πολιτική δεν είναι σύνηθες να παραδέχεται κανείς το λάθος του»,ήταν τα λόγια της κυρίας Αγγελοπούλου.
Οι ίδιοι κακεντρεχείς προσθέτουν, ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι (ακόμα και δια αντιπροσώπου) για να δηλώσει κανείς την μετάνοιά του. Όπως στο σχολείο, για παράδειγμα, όταν ο σκανδαλιάρης μαθητής καλείται να προσέλθει για εξηγήσεις με τον κηδεμόνα του.
Η στήλη, πάντως (το ξεκαθαρίζουμε), δεν πιστεύει, ότι η κυρία Αγγελοπούλου λειτούργησε, εν προκειμένω, ως «κηδεμόνας του μικρού Αλέξη». Και πολύ περισσότερο ως εγγυήτρια της μνημονιακής του μετάνοιας. Αυτό δεν θα μπορούσε επουδενί να συμβεί. Δεν το επιτρέπει, άλλωστε, το γεγονός ότι ο κ.Τσίπρας είναι «αριστερός»…
Παρατήρηση 3η: Στις 21/2/2015, την επομένη του περίφημου εκείνου Eurogroup της «δημιουργικής ασάφειας», η εφημερίδα «Αυγή» έλεγε (για λογαριασμό της κυβέρνησης) αυτά:
Στις 6/6/2015 η εφημερίδα «Αυγή» έλεγε (για λογαριασμό της κυβέρνησης) αυτά:
Στις 27/6/2015 η εφημερίδα Αυγή «έλεγε» (για λογαριασμό της κυβέρνησης) αυτά:
Τώρα, το Σάββατο που μας πέρασε, στις 26/9/2015, η εφημερίδα Αυγή έλεγε (για λογαριασμό της κυβέρνησης) αυτά:
Εσείς τι πιστεύετε ότι θα συμβεί αυτή τη φορά;
Παρατήρηση 4η: Σε προχτεσινή του συνέντευξη στους «Financial Times», ο υπουργός Οικονομικών κ.Τσακαλώτος, προχώρησε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση. Είπε: «Μπορώ να κάνω πράγματα, που δεν είναι ιδιαίτερα αριστερά».
Κάποιοι θα πουν, ότι μετά την υπογραφή και την ψήφιση του «αριστερού» Μνημονίου αυτή η εξομολόγηση ήταν περιττή. Συμφωνούμε.
Ωστόσο διατηρεί μια σχετική αξία στο πλαίσιο ενός πολύ πρόχειρου κουΐζ. Ιδού: Τι πιστεύετε; Η δήλωση του κυρίου Τσακαλώτου δικαιώνει, ναι ή όχι, τον μακαρίτη μεγαλομεγιστάνα Ανιέλι που, όπως έγραφαν τα «Νέα» σε μακρινότερες εποχές (23/7/1996), είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «το προσόν της Αριστεράς (σσ: της «Αριστεράς» των Τσακαλώτων) είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν απ’ αυτήν η Δεξιά»…
Παρατήρηση 5η: Δεν ξέρουμε αν (όπως λέει ο αγαπημένος φίλος Σπύρος Μπρίκος στο εξαιρετικό βιβλίο του «Ιατρικό Παράδοξο» -εκδόσεις Μανδραγόρας) όλα αυτά κριθούν «στο μεγάλο δικαστήριο της συνείδησης, κάποια μέρα, όταν όλοι οι μάρτυρες θα έχουν σωπάσει (…)».
Ξέρουμε, ότι όλα αυτά θα έπρεπε να κρίνονται σε πραγματικό χρόνο στο μεγάλο δικαστήριο της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που δεν θα ανέχεται την υποκρισία, την δημαγωγία και τον αμοραλισμό. Ειδικά, μάλιστα, τον αμοραλισμό που φτάνει να πανηγυρίζει, διότι οι φορείς του πρώτευσαν στην πολιτική εξαπάτηση.
ΠΗΓΗ: enikos.gr
