Κλέφτες κι αστυνόμοι.
Απ’ όσα λένε συνδικαλιστές αστυνομικοί, κι εξ όσων άλλων πλείστων πηγών προκύπτει, οι μισοί Ελληνες αστυνομικοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή.
Ο ένας στους δύο!
Επίσης, ο ένας στους δύο αστυνομικούς που ψήφισε Χρυσή Αυγή, έχει δώσει όρκο στη Δημοκρατία, τον λαό και την πατρίδα, ότι θα τηρεί το Σύνταγμα. Κι όμως ψήφισε φασίστες!
Οι εν λόγω πολίτες εκ της αστυνομικής τους ιδιότητας γνωρίζουν ή όφειλαν να γνωρίζουν, τι είναι ο φασισμός.
Πλην όμως, αν ο ένας στους δύο αστυνομικούς ατιμάζει τους όρκους του, ο άλλος ένας στους δύο γιατί το ανέχεται; Κι εδώ μιλώ για τους ανώτατους αξιωματικούς. Πώς ανέχονται οι ανώτατοι αξιωματικοί, να είναι το μισό αστυνομικό σώμα υπέρ εγκληματιών και φασιστών;
Κακά μαντάτα για τη Δημοκρατία.
Καθόλου καλά τα πράγματα, κύριε Δένδια. Και τα ωραία λόγια δεν εξωραΐζουν σαπισμένες καταστάσεις. Καθόλου δεν χρειάζεται η Δημοκρατία μια φρουρά Πραιτωριανών.
Τα γράφω όλα αυτά χωρίς να περιμένω τίποτα.
Παρά να αλλάξουν. Οχι, βεβαίως, απ’ αυτούς που τα δημιούργησαν. Δεν έγιναν σε μία νύχτα ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής οι μισοί αστυνομικοί. Εγιναν στα έξι χρόνια της ύφεσης και στα τρία των μνημονίων. Και φυσικά προετοιμάζονταν να γίνουν από τα προγενέστερα χρόνια της ψευδούς ευμάρειας.
Αλλά, αν η διακυβέρνηση του τόπου απ’ τις δικομματικές και στη συνέχεια μνημονιακές κυβερνήσεις έχει δημιουργήσει τέτοια βαθειά δομικά προβλήματα, η τρέχουσα κυβέρνηση και προσωπικώς ο κ. Σαμαράς τα βαθαίνουν.
Δεν συγχωρείται ο κ. Πρωθυπουργός, να επιμένει στη θεωρία των δύο άκρων. Ομως, ως φαίνεται, «επιβάλλεται», διότι ο κ. Σαμαράς δεν διαθέτει άλλη πολιτική,
ή μάλλον άλλη τακτική για να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα της πολιτικής του. Κι έτσι πρέπει να ενοχοποιεί κάθε αντίσταση σ’ αυτήν την πολιτική! Πώς; ως ακραία.
Ηδη, εδώ και δύο χρόνια, ο κ. Σαμαράς ο ίδιος, κι όχι το επιτελείο του, «ενεργοποίησε» στα καθ’ ημάς τη θεωρία των δύο άκρων. Και λέω «ενεργοποίησε», διότι αυτή η ιστορία είναι πολύ παλιότερη.
Με γεννήτορα κατ’ αρχήν τον Τσώρτσιλ, η ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού άρχισε να ευδοκιμεί τη δεκαετία του ’90 στη Δύση με σκοπό, μετά και την πτώση της ΕΣΣΔ, την απάλειψη και των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων, καθώς και τον τελειωτικό αφοπλισμό των λαών, εφ’ όσον η καταφυγή στις αριστερές ιδέες θα φάνταζε πλέον όχι μόνον ατελέσφορη αλλά και ενοχική.
Ολη η σύγχρονη ρητορική της εξουσιαστικής προπαγάνδας περί λαϊκισμού, εθνικολαϊκισμού και φαιοκόκκινων εδράζεται στη θεωρία των δύο άκρων, στην ενοχοποίηση του κομμουνισμού ως μορφής του φασισμού και στην απαξίωση των προσδοκιών του λαού προς εναλλακτικές ως προς τον καπιταλισμό λύσεις. Ολη η ρητορική
του «εκσυγχρονισμού» και του «νεοφιλελευθερισμού», όλα τους τα εργαλεία, ο μεταμοντερνισμός, ο πολυπολιτισμός, η εθνική αποδόμηση και ο κοσμοπολιτισμός πατάνε στην ταύτιση «των άκρων» και σκοπό έχουν να παραλύσουν την ταξική πάλη και
να απελπίσουν τους λαούς.
Τα δύο αντίθετα παρουσιάζονται όμοια, διότι όσο πιο παράλογη είναι η προπαγάνδα, τόσο πιο πιστευτή γίνεται.
Δεν πρόκειται λοιπόν σήμερα, μόνον για κάποια γεράκια της Ν.Δ., Λαζαρίδη, Βορίδη κι άλλους, που πάνε να παίξουν με τα όρνια της ακροδεξιάς
αλλά για μια ταύτιση της ακροδεξιάς τακτικής με τη δεξιά πολιτική που επιχειρεί ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός. Διότι δεν έχει άλλη λύση. Τα ακροδεξιά νεοφιλελεύθερα μέτρα που παίρνει και που θα πάρει, είναι τόσον ανυπόφορα,
που μόνον αν εκ των προτέρων ενοχοποιήσει την αντίδραση εναντίον τους ως ακραία, θα μπορέσει να κερδίσει λίγο ακόμα χρόνο.
Ετσι όμως ο κ. Σαμαράς παίζει με τη φωτιά. Ή μάλλον βάζει ο ίδιος φωτιά στο πολίτευμα. Χρίζει ακραία την αντιπολίτευση μετατρέποντας τις θεμιτές πολιτικές αντιθέσεις σε πολιτειακό διχασμό.
Με έναν λόγο, ο κ. Πρωθυπουργός αφορίζει ως ακραία την Αξιωματική Αντιπολίτευση, ακρωτηριάζοντας το πολίτευμα και ταυτοχρόνως «κλείνει το μάτι» στην πρώην εκλογική του πελατεία να επιστρέψει στο «μαγαζί». Διότι το τέρας, που η πολιτική του κ. Σαμαρά και των προκατόχων του εξέθρεψε, κατάφερε να μείνει μόνον τέρας, χωρίς να «σοβαρέψει» ποτέ.
Δεν πρόκειται λοιπόν για μια ακροδεξιά δράκα δράκων στην ηγεσία του κόμματος της κεντροδεξιάς, αλλά πρόκειται για τον ίδιον τον αρχηγό της, που δεν δέχεται μόνον, αλλά εμπνέει τις εισηγήσεις που του γίνονται.
Το 2016 η ανεργία θα φθάσει το 34%!
Είμαστε στο 2013 και η ανεργία που έχουμε είναι η μεγαλύτερη στην Ιστορία, όσον αφορά σε ανεπτυγμένο κράτος, εδώ και 30 χρόνια. Ηδη, η κατάσταση είναι ακραία και δεν ξέρω πώς θα μπορούμε να την ονομάζουμε το 2016, αν στο μεταξύ δεν πέσει αυτή η κυβέρνηση. Διότι, αν δεν πέσει, η πορεία προς το 34% ανεργία το 2016 είναι εξασφαλισμένη.
Οταν ήδη σήμερα η ανεργία στους νέους έχει φθάσει στο 61% και τρεις στους πέντε δεν έχουν δουλειά, τότε η κατάσταση είναι ακραία
και η θεωρία των άκρων μπαρμπούτσαλα, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε ως φύλλα συκής για την πολιτική που ακολουθείται. Συνεπαγόμενη νέα μέτρα, νέες αγριάδες.
Η πολιτική που μας ξεβρακώνει, έχει ξεβρακωθεί.
Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος, αν αυτό το ξεβράκωμα την ντροπιάζει ή την ερεθίζει...
Του ΣΤΑΘΗ
ΠΗΓΗ: enikos.gr
